Η μεγάλη μέρα πλησιάζει. Ομολογώ πως αδημονώ. Δεν βλέπω την ώρα να το πάρω στα χέρια μου. Να το ρουφήξω απνευστί. Να μάθω τις αλήθειες. Να διαχυθεί επιτέλους, άπλετο φως σε αυτό τον τόπο. Κοιτάζω στο ημερολόγιο τη σημείωσή μου για την ημερομηνία σταθμός. 20 Μαρτίου. Την ερχόμενη Πέμπτη δηλαδή. Για το σύγγραμμα το οποίο αναμένει, είμαι σίγουρος, όλη η κοινωνία ο λόγος. Τον «Συκοφάντη». Του Νίκου Αναστασιάδη, που πέρασε ήδη στην Ιστορία ως ο πλέον ξακουστός ανά την υφήλιο Πρόεδρος αυτού του δύσμοιρου κράτους. Που φιλοδοξεί τώρα να γίνει διάσημος και ως συγγραφέας. Όχι επιπέδου Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και Θερβάντες, που έγραφαν ο ένας παραμύθια και ο άλλος μυθιστορήματα σαν παραμύθια (Δον Κιχώτης). Αλλά επιπέδου Ντοστογιέφσκι, με εφάμιλλα έργα όπως το «Έγκλημα και τιμωρία».
Όχι, δεν τον είδα στον ύπνο μου. Ευτυχώς, δεν βλέπω εφιάλτες. Μια συνέντευξη του στη συνάδελφο Αιμιλία Κενεβέζου παρακολούθησα. Και αφού η Δικαιοσύνη δεν θα ασχοληθεί με το έγκλημα του διασυρμού μιας πατρίδας, το μόνο που μας απομένει είναι να δίδουμε απαντήσεις σε κάθε πρόκληση εκ μέρους του τέως Προέδρου.
Ο λόγος για τον οποίο, για πολλοστή φορά, αναγκαζόμαστε να ασχοληθούμε μαζί του είναι η διαπίστωση ότι προσπαθεί να διαγράψει -έτσι νομίζει- κάθε λεκέ από το προεδρικό κοστούμι το οποίο φορούσε και έχει φυλάξει πλέον σε κάποιο ντουλάπι.
Δεν είναι μόνο η συγγραφή ενός βιβλίου για να απαντήσει στις κατηγορίες του Δρουσιώτη. Είναι και η όλη στάση του σε κάθε ευκαιρία. Και η επιχειρηματολογία του, που καταδεικνύουν την προσπάθεια του να διέλθει ενός αυτοσχέδιου καθαρτηρίου.
Τι έπραξε στην εν λόγω συνέντευξη; Όταν η συνάδελφος του έθεσε το μέγιστο θέμα του διασυρμού της Κύπρου από το δυσθεώρητο σκάνδαλο των χρυσών διαβατηρίων, προσπάθησε να ελαχιστοποιήσει το μέγεθος του κόστους. Προς τούτο, επικαλέστηκε γεγονότα επί προηγούμενων διακυβερνήσεων. Συγκεκριμένα, έκανε αναφορά στην υπόθεση Μιλόσεβιτς επί Τάσσου Παπαδόπουλου και του πλοίου του Άσαντ με τα πυρομαχικά, που τελικά επέφερε την τραγωδία στο Μαρί, επί Δημήτρη Χριστόφια.
Ούτε που κατάλαβε ο άνθρωπος ότι τα όποια γεγονότα του παρελθόντος, όσο σοβαρά και αν είναι, δεν δύνανται να λειτουργήσουν σαν συγχωροχάρτι για τον όποιο επόμενο. Ούτε που αντιλήφθηκε πως καμία υπόθεση του παρελθόντος, είτε ευσταθεί είτε όχι, όσο σοβαρή και αν είναι, δεν επέφερε την τεράστια ζημιά την οποία επέφερε το συγκεκριμένο σκάνδαλο επί δικής του διακυβέρνησης.
Προτού του υπενθυμίσουμε γιατί ο διασυρμός επί διακυβερνήσεως του είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερος, θα του υποδείξουμε πως η σημερινή του στάση καθίσταται προκλητικότερη. Επειδή, προφανώς, ξεχνά τι είχε υποχρεωθεί, υπό το βάρος της τεράστιας πίεσης της οποίας δεχόταν από την κοινωνία, να πράξει στις 6–2–2021.
Όταν αναγκάστηκε να παραδεχθεί το μέγα ολίσθημα και να πει mea culpa. Το έπραξε οκτώ χρόνια μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου και την εφαρμογή του προγράμματος των «χρυσών» διαβατηρίων. Έξι χρόνια μετά από την πρώτη γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας (επί Κώστα Κληρίδη) ότι η Κυβέρνηση παρανομούσε με τις πολιτογραφήσεις. Πέντε χρόνια μετά που η ΕΕ άρχισε να προειδοποιεί ότι η εφαρμογή του προγράμματος αντίβαινε του κανονιστικού πλαισίου της. Τουλάχιστον δύο χρόνια μετά που ένα σωρό ξένα δημοσιεύματα διέσυραν την Κύπρο και εστίαζαν προσωπικά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά εκείνος μιλούσε για συκοφαντίες και μυθεύματα. Οκτώ μήνες μετά από το βίντεο του αίσχους.
«Δεν διστάζω, με παρρησία, να απολογηθώ και να ζητήσω τη συγνώμη του λαού για τα δικά μας λάθη» έλεγε τότε. Χθες, όμως, επιχείρησε να αμβλύνει τις αμαρτίες, επικαλούμενος αμαρτίες άλλων. Επιχείρησε παράλληλα, να ωραιοποιήσει το πρόγραμμα των χρυσών διαβατηρίων, προτάσσοντας ότι ωφέλησε την οικονομία. Ενώ παρέπεμψε στο μεγαλούργημα του «Συκοφάντη», όπου θα επεξηγήσει (όπως ανέφερε) πώς λειτούργησε το πρόγραμμα και πώς εγκρίνονταν οι αιτήσεις.
Μα γνωρίζουμε πολύ καλά πώς λειτουργούσε το πρόγραμμα. Αναφέρεται με κάθε λεπτομέρεια στο πόρισμα της Επιτροπής Νικολάτου. Η κυβέρνησή του ενέκρινε 6.546 χρυσά διαβατήρια, εκ των οποίων το 53% ήταν παράνομα! Ξεκάθαρο είναι και το πώς ενέκριναν τις αιτήσεις. Με κατάθεση υπουργού στην ίδια Επιτροπή (τικ-τικ τζιαι επαίρναν).
Στο πόρισμα Νικολάτου καταγράφεται και το ασυμβίβαστο της έγκρισης διαβατηρίων στο πρώην δικηγορικό του γραφείο αλλά και σε γραφεία υπουργών του. Έγκριση διαβατηρίων σε επιχείρηση οικογενειακού συμφέροντος σε άλλη χώρα θα τον έστελνε σπίτι του εν μια νυκτί.
Οφείλουμε, βεβαίως, να του φρεσκάρουμε κι άλλο τη μνήμη. Δεν μπορεί να συγκρίνει το έγκλημα επί διακυβερνήσεως του με κανένα άλλο. Διότι αμέτρητα είναι τα δημοσιεύματα στο εξωτερικό, τα οποία αναφέρονταν στον ίδιο προσωπικά ως Προέδρου της ΚΔ, διασύροντας ταυτόχρονα τη χώρα μας. Έφταναν, μάλιστα, στο σημείο να αναφέρονται σε «offshore president»!
Στο εξωτερικό μας παρομοίαζαν με τις Νήσους Κέιμαν. Το Netflix μας έκανε «διάσημους» με την ταινία «The Laundromat». Η υπόθεση του Σαουδάραβα φίλου και τα ταξίδια στις Σεϋχέλλες σε άλλη χώρα θα τον έστελναν εξορία. Αλήθεια, μπορούμε να γράψουμε ένα σωρό βιβλία με όλα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν εντός και εκτός Κύπρου για το περιβόητο σκάνδαλο.
Όμως, ο Νίκος Αναστασιάδης μας διαβεβαιώνει ότι στον «Συκοφάντη» του θα απαντήσει στα πάντα. Εκείνο που συνεχίζει να μην αντιλαμβάνεται ένα είναι. Ότι ποσώς μας ενδιαφέρει τι θα απαντά στον Δρουσιώτη. Ποσώς θα αλλάξει τα γεγονότα τα οποία γνωρίζουμε και βιώσαμε. Και, δυστυχώς, ποσώς θα καθαρίσει το όνομα της χώρας μας. Άλλωστε, το πολιτικό του τέκνο, ο Χριστοδουλίδης τον εκθέτει ανεπανόρθωτα αφού θα πληρώσει πανάκριβα για το rebranding της Κύπρου.
Κανένα βιβλίο δεν θα σε βγάλει από τον πάτο Νίκο Αναστασιάδη! Ειδικά όταν στο «Έγκλημα» απουσιάζει η «τιμωρία»…
