Η διαστροφική σαγήνη του ολοκληρωτισμού.
Αυξάνονται, φαίνεται, οι επικίνδυνοι ψυχοπαθείς ανάμεσά μας. Όχι, δεν είναι όλοι οι ψυχοπαθείς επικίνδυνοι, οι χειρότεροι όμως είναι εκείνοι που θέλουν να γίνουμε όλοι σαν αυτούς, με τις ίδιες εμμονές και προκαταλήψεις, την επιθετικότητα προς όποιον δεν συμφωνεί με όσα πιστεύουν. Αλλά ακόμα και αυτοί θα ήταν σχετικά ακίνδυνοι αν αρκούνταν στα λόγια ή αν λάμβαναν θεραπεία… Σκεφτείτε τώρα κάποιον που είναι όλα αυτά και όχι μόνο είναι ανεξέλεγκτος αλλά είναι βουλευτής, όχι μόνο δεν παρακολουθείται από γιατρούς αλλά… είναι ο ίδιος γιατρός που κάποιοι του εμπιστεύονται τη ζωή τους: Ο Έλληνας βουλευτής της «Νίκης» Νίκος Παπαδόπουλος. Τελευταίο του «κατόρθωμα», ο βανδαλισμός έργων τέχνης στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, σε έκθεση με θέμα «H Σαγήνη του Αλλόκοτου» – γιατί; Επειδή ισχυρίζεται ότι προσβάλλουν τη θρησκεία του.
Πόσο πιο αλλόκοτο από αυτό; Και αντί να προσθέσουν κι εκείνον στα εκθέματα, ή έστω ένα βίντεο μ’ αυτόν σε… ιερή μανία να τα κάνει λαμπόγυαλο. Άφησαν μόνο τα σπασμένα ως μια νέα εγκατάσταση, για να μας θυμίζει τον… αλλόκοτο. Αν και τον συνέλαβαν αρχικά, αργότερα τον άφησαν ελεύθερο. Μάλλον δεν κατέστρεψε αρκετά έργα ώστε να θεωρηθεί κακούργημα, χαρακτηρίστηκε πλημμέλημα και θα αποφασίσει η Βουλή για την άρση της ασυλίας του. Ξέρω ότι αρκετοί συμφωνούν μαζί του, όπως η Ιερά Σύνοδος που το πήρε πρέφα εκ των υστέρων: «Λυπάται» –για το περιεχόμενο της έκθεσης, όχι για τον βανδαλισμό– και «θα ενεργήσει τα δέοντα προς την κυβέρνηση»! Όμως όλο αυτό δεν έχει καθόλου να κάνει με τη θρησκεία, όπως μοιάζει εκ πρώτης όψεως – άλλωστε, ένας θεός δεν μπορεί να προσβληθεί, και αν προσβάλλονται οι πιστοί, μάλλον δεν είναι αρκετά ισχυρή η πίστη τους. Έχει να κάνει, όπως είπα, με το κόλλημα κάποιων να κουβαλάμε όλοι τη δική τους τρέλα. Γιατί στο καλό (ή στον δαίμονα) σε νοιάζει τι κάνει ο άλλος; Ποιος σε διόρισε ιεροεξεταστή και δικτάτορα της σκέψης; Και άμα ο νόμος δεν σε ικανοποιεί, να γίνεσαι αυτόκλητος τιμωρός και εκδικητής;
Σκεφτείτε να έμπαινε κάποιος σε μια βιβλιοθήκη και να έσκιζε τα βιβλία και τις σελίδες που δεν του αρέσουν, ένας άλλος να έσπαγε δίσκους μουσικής που δεν γουστάρει, κάποιος να κατάστρεφε αρχαία ελληνικά αγάλματα στο μουσείο επειδή τα βρίσκει έκφυλα (το έκαναν άλλοτε οι πρώτοι χριστιανοί). Και αν ένας που θεωρεί ότι η θρησκεία είναι παραμύθι, άρχιζε να σπάει εικόνες σε εκκλησίες; Εκείνοι που συμφωνούν με τον Παπαδόπουλο (μα τι μου θυμίζει το όνομα;) τι θα έλεγαν; Αυτοί που καταδικάζουν τους ταλιμπάν επειδή τα βάζουν με τη θρησκεία των άλλων, δεν τους δικαιώνουν έτσι; Ο Μεσαίωνας επιστρέφει, δεν είναι κάτι καινούργιο ή αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, λέγεται ολοκληρωτισμός και φασισμός. Ο Τραμπ και η συμμορία του, ο Πούτιν και η δική του, οι μισότρελοι ηγέτες στη Β. Κορέα, την Αργεντινή και αλλού, είναι η μεγάλη εικόνα, μια αντίστροφη «Επιστροφή στο Μέλλον» όπου οδεύουμε ολοταχώς αν δεν αντιδράσουμε.
Ευτυχώς η πλειοψηφία δεν σκέφτεται έτσι. Υστερούν όμως σε δύναμη και αποτελεσματικότητα επειδή είναι μεμονωμένες φωνές, όχι οργανωμένα σύνολα, με μικροδιαφορές απόψεων. Μπορεί οι περισσότεροι να γελάμε με γραφικούς τύπου Μόρφου ή Τυχικού, με όσα έλεγε πιο πριν ο ίδιος αυτός Παπαδόπουλος στη Βουλή για τις «πύλες της Κολάσεως» που ανοίγουν τα Χριστούγεννα και «βγαίνουν δαιμόνια και καλικάντζαροι που πειράζουν τους ανθρώπους», και τους κάνουν «να παίζουν πολύ ξύλο». Τους έβλεπε, λέει, τραυματισμένους από καβγάδες όταν εφημέρευε τις μέρες εκείνες στο νοσοκομείο – δεν τον ρώτησε κανένας αν είδε και τους καλικάντζαρους ή πώς ξέρει ότι δεν επηρέασαν και τον ίδιο. Ίσως είναι και μια εξήγηση για το αμόκ που τον έπιασε πριν μια εβδομάδα για τα έργα της Πινακοθήκης (διαρκεί, άραγε, τόσο πολύ το… τριπάκι της καλικαντζαρίνης μετά τα Χριστούγεννα; Μήπως στην περίπτωσή του εξελίχθηκε σε χρόνιας μορφής;).
chrarv@philelefheros.com
MINORITY REPORT, 16.03.2025
