Δυστυχώς, μετά τη συνέντευξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, είμαι υποχρεωμένος να επανέλθω, καθώς ο κ. Χριστοδουλίδης προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι έθεσαν το θέμα της μη αύξησης του αφορολόγητου στις €24.500, που ο Πρόεδρος υποσχέθηκε προεκλογικά, και ο κ. Χριστοδουλίδης αντί, το ολιγότερο, να ζητήσει συγγνώμη και να παραδεχθεί ότι κακώς έταζε φούρνους και παξιμάδια για να κερδίσει ψήφους, επανέλαβε εαυτόν. Δικαιολογίες και πλα πλα πλα.
Θα θυμίσω ξανά ότι λίγες μέρες πριν τις προεδρικές εκλογές του 2023 και, στην προσπάθειά του να απαντήσει κυρίως σε μια παρόμοια πρόταση του ανθυποψηφίου του, Αβέρωφ Νεοφύτου, ο κ. Χριστοδουλίδης μάς έταζε αύξηση του αφορολόγητου ποσού στις €24.500, λέγοντας μάλιστα κατά λέξη πως «όλες οι προτάσεις μας είναι κοστολογημένες (…) Θα αναφερθώ στα άμεσα μέτρα φορολογικής ανακούφισης. Στοχευμένη αύξηση του ορίου αφορολόγητου εισοδήματος από τις €19.500 στις €24.500, για περίπου 20 χιλ. φορολογούμενους, με ετήσιο όφελος €1000 για τον καθένα και δημοσιονομικό κόστος περίπου €20 εκατ. (…). Θα ήθελα να τονίσω πως ένα τέτοιο μέτρο, αν και μεμονωμένο, κινείται προς την ορθή κατεύθυνση».
Επομένως, το μέτρο που μας έταζε ήταν εφαρμόσιμο, χαμηλού κόστους και προς την ορθή κατεύθυνση.
Στη διακαναλική συνέντευξη της Τετάρτης, όταν επισημάνθηκε πολλές φορές από τους δημοσιογράφους ότι πρότεινε αύξηση του αφορολόγητου στις €20.500 και όχι στις €24.500, μεταξύ άλλων μας είπε ότι, «μπορούσα να δώσω οριζόντια σε όλους ‒όπως, ναι, είχα πει προεκλογικά‒ το €24.500. Την ίδια στιγμή, κύριε Τσουρούλλη, έχω να αντιμετωπίσω κάποιες προκλήσεις: Την υπογεννητικότητα, χρειάζομαι περισσότερο κόσμο στην αγορά εργασίας, έχω ένα πρόβλημα για τη νέα γενιά που με ενδιαφέρει, που είναι το στεγαστικό. Και γι’ αυτόν τον λόγο αυξάνω οριζόντια για όλους τα 1000 ευρώ και μετά, αναλόγως των κριτηρίων, ξεπερνά τις €24.500 ευρώ. Άρα, ούτε μεσοβέζικα ούτε θολά είναι».
Και ύστερα από νέα σχετική επισήμανση δημοσιογράφου, πρόσθεσε πως, «ναι, και αν ήταν οριζόντια, δεν θα με βοηθούσε να αντιμετωπίσω άλλες προκλήσεις που έχω, όπως η αναφορά σας στα ένα, δύο, τρία, τέσσερα παιδιά. Κάνεις φορολογική μεταρρύθμιση, κύριε Παυλίδη, όχι για σήμερα. Κάνεις φορολογική μεταρρύθμιση, λαμβάνοντας υπόψη βάθος χρόνου. Όταν ζούμε σε μια χώρα που το ποσοστό γεννήσεων είναι 1,3% και χρειαζόμαστε 2,1%, για να υπάρχει αναπλήρωση του πληθυσμού κάθε 25 χρόνια, οφείλω να δώσω κίνητρα μέσω του φορολογικού μετασχηματισμού, για να κάνουν περισσότερα παιδιά, όπως και πολλές άλλες κοινωνικές πολιτικές».
Και ερωτώ τον κ. Χριστοδουλίδη: Όταν το 2023 έταζε αύξηση του ορίου αφορολόγητου εισοδήματος στις €24.500 καθώς το μέτρο ήταν κοστολογημένο και τόνιζε πως, «ένα τέτοιο μέτρο, αν και μεμονωμένο, κινείται προς την ορθή κατεύθυνση», δεν υπήρχαν τα προβλήματα της υπογεννητικότητας, της στέγασης των νέων ζευγαριών και όσα άλλα επικαλέστηκε για να δικαιολογήσει την αθέτηση της υπόσχεσής του! Βεβαίως υπήρχαν. Και βεβαίως τα γνώριζε. Άρα μας εξαπάτησε.
Και αφού, όπως είπε, μια φορολογική μεταρρύθμιση γίνεται «λαμβάνοντας υπόψη βάθος χρόνου», θα πρέπει ο Πρόεδρος να μας απαντήσει επίσης πώς θα επηρεάζονταν τα δημόσια οικονομικά σε βάθος χρόνου εάν πρότεινε τις €24.500 με ένα κόστος €20 εκατ. το χρόνο -για το οποίο να μου επιτρέψετε να αμφιβάλλω- και για παράδειγμα δεν αύξανε από τις €60.000 στις €80.000 την επιβολή του υψηλότερου συντελεστή 35% ή δεν καταργούσε τη φορολογία του 5% επί των μερισμάτων. Ή αν θέλετε, δεν προωθούσε πριν μερικούς μήνες την κατάργηση του ετήσιου τέλους των 350 ευρώ που κατέβαλλαν οι εταιρείες. Ένα κόστος λιγότερο από ένα καφέ την ημέρα.
Θα σας πω εγώ όμως γιατί δεν το έκανε. Διότι, η φορολογική μεταρρύθμιση δεν έγινε για μια δικαιότερη αναδιανομή των δημόσιων πόρων, ούτε για την υπογεννητικότητα, ούτε για τη στέγαση. Αυτά δεν αντιμετωπίζονται με σπασμωδικές κινήσεις και μεμονωμένες αποφάσεις, απαιτούν ολοκληρωμένες πολιτικές. Και δυστυχώς -και λυπούμαι που το λέω- η μεταρρύθμιση έγινε απλώς για να γίνει μεταρρύθμιση. Γι’ αυτό και η προσπάθεια ήταν να περιοριστεί σε συγκεκριμένους αριθμούς και καλούπια, μέσα από τα οποία έπρεπε να δοθούν κάποια πράγματα σε όλους. Και στα φυσικά πρόσωπα και στους υψηλά εισοδηματίες και στις επιχειρήσεις. Και σε αυτή την προσπάθεια, οι πιο αδικημένοι είναι τα συνήθη θύματα, οι ευάλωτοι και οι μικρομεσαίοι.
Να ρωτήσω όμως και το εξής: Αν το αφορολόγητο των €24.500 δινόταν σε όλους, δεν θα εξυπηρετούνταν οι στόχοι για την υπογεννητικότητα και τη στέγαση; Και ποιο θα είναι το δημοσιονομικό κόστος στη μια και στην άλλη περίπτωση;
Εν πάση περιπτώσει τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Στο τέλος, αλλά όχι έσχατο, πρέπει να συσσωρευτούν πόροι και για παρακάτω. Διότι, μην ξεχνάτε ότι ο στόχος της δεύτερης θητείας ήταν και είναι υψηλά στις προτεραιότητες, αν όχι ο πιο υψηλός, από την πρώτη ημέρα εκλογής του κ. Χριστοδουλίδη. Διότι, όπως είπε και ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος, «εάν δεν υπήρχε ο κ. Χριστοδουλίδης, θα έπρεπε να τον εφευρίσκαμε»!
- Δημοσιογράφος (panicoscharal.j@gmail.com)
