ΔΙΑΚΑΩΣ η κατοχική Τουρκία, ειδικά ο ηγέτης της, Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν, επιδιώκει να μπει στο μεγάλο κάδρο με τις μεγάλες δυνάμεις. Να καταστεί μια δύναμη, η οποία να ασκεί επιρροή και να ελέγχει κράτη και περιοχές. Αλλά και να επεκτείνει τα εδάφη της, όπως συχνά-πυκνά αναφέρουν Τούρκοι αξιωματούχοι.
ΤΟ ζήτημα είναι ότι ενώ οι άλλες δυνάμεις, Οργανισμοί, παρακολουθούν με ανησυχία τις τουρκικές επιδιώξεις, ωστόσο φαίνεται ότι δεν κάνουν οτιδήποτε για να την αποτρέψουν. Αντίθετα ενθαρρύνουν την Άγκυρα καθώς θεωρούν πως με την ανάθεση ρόλου στην Άγκυρα, εξυπηρετούνται τα συμφέροντα τους. Προσωρινά ενδεχομένως ναι. Μακροπρόθεσμα ασφαλώς όχι. Γιατί η Τουρκία, ως γνωστό, όταν «ανοίξει η όρεξη της» ζητά κι άλλα, αξιώνει τα πάντα.
ΕΝΑΣ πολύ καλός γνώστης της διεθνούς πολιτικής αλλά και της τουρκικής πολιτικής, ο Michael Rubin , ο οποίος είναι διευθυντής ανάλυσης πολιτικής στο Middle East Forum και ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute, σε πρόσφατο άρθρο του στην ιστοσελίδα Hellas Journal ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «η Τουρκία έχει μεγάλες φιλοδοξίες ισχύος. Αυτή τη στιγμή δεν έχει υπό κατοχή μόνο εδάφη στην Κύπρο αλλά μεγάλα κομμάτια της Συρίας και του Ιράκ. Όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν βλέπει την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ως τη μεγαλύτερη καταστροφή του 20ού αιώνα, έτσι και ο Ερντογάν βλέπει την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως τη μεγαλύτερη τραγωδία του 20ού αιώνα».
Ο ΑΝΑΛΥΤΗΣ αναδεικνύει ένα ακόμη στοιχείο, το οποίο κανείς δεν μπορεί ποσώς να υποβαθμίσει. Τη φιλοδοξία της τουρκικής ηγεσίας, η χώρα της να καταστεί πυρηνική δύναμή. Ο Ερντογάν θέτοντας πάντα μεγαλεπήβολους στόχους και επιδιώξεις θέλει να τοποθετήσει τη χώρα τους στις πυρηνικές δυνάμεις. Όπως αναφέρεται στο άρθρο η Τουρκία επιδιώκει πυρηνική ενέργεια, κι αυτό δεν είναι μυστικό. Είναι δε γνωστό ότι η Τουρκία θα ξεκινήσει φέτος τη λειτουργία του πυρηνικού σταθμού Ακούγιου που κατασκευάστηκε από τη Ρωσία.
Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ Ένωση δεν θα πρέπει στα θέματα της ασφάλειας να επενδύει στην Τουρκία. Μπορεί να διαμορφώσει το δικό της στρατό και συλλογικά να συγκροτήσει τους δικούς της μηχανισμούς άμυνας και ασφάλειας. Δεν χρειάζεται την Τουρκία, η οποία ποσώς δεν ενδιαφέρεται για την ασφάλεια της Ευρώπης αλλά πώς θα ενισχυθεί η δική της επιρροή και θα ελέγξει το γεωπολιτικό παιχνίδι.
ΔΕΝ συγκλίνουν τα συμφέροντα της Ε.Ε. με αυτά της Τουρκίας κι αυτό φάνηκε και στο Ουκρανικό. Φάνηκε και στη Λιβύη. Συνεπώς θα πρέπει να προβληματίσει τους Ευρωπαίους εταίρους μας και να αναλύσει την τουρκική πολιτική και τις επιδιώξεις ενός απολυταρχικού καθεστώτος.
