Είμαστε φαινόμενο μοναδικό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Τώρα, μάλιστα, που ετοιμαζόμαστε για τη Γενεύη θριαμβεύει το φαινόμενο.
Ακούς κάθε μέρα τους Τούρκους να μιλούν για την πατρίδα σου ως να είναι το τσιφλίκι τους και ακούς ταυτόχρονα και ένα σωρό δικούς σου να παριστάνουν τες αγνές παρθένες, που το μόνο που αποζητούν είναι ελευθερία και δικαιοσύνη. Για τους Τούρκους, όχι για σένα.
Όπως τον δικηγόροι του Ερχιουρμάν για τον οποίο γράφαμε τις προάλλες, που με απανωτά άρθρα διεκδικεί την πολιτική ισότητα των Τουρκοκυπρίων. Διότι, πριν από την πενταμερή διάσκεψη όπου οι Τούρκοι πάνε να μιλήσουν για τη λύση δύο κρατών, αγωνίζονται οι φωστήρες μας να προετοιμάσουν το έδαφος ώστε να έχουν να κατηγορούν την ελληνοκυπριακή πλευρά και για το νέο αδιέξοδο που θα έρθει. Μην και πιστέψει κανένας ότι ευθύνεται η τουρκική πλευρά η οποία χωρίς να το κρύβει προετοιμάζεται να προκαλέσει το νέο ναυάγιο.
Εμείς θα φταίμε. Διότι, λέει το δυσθεώρητο μυαλό τους, το μόνο που απέμεινε για τη λύση είναι να δεχτούμε την πολιτική ισότητα. Κι ο Χριστοδουλίδης ο απορριπτικός δεν την δέχεται. Αλλά, οι Τούρκοι την δέχονται; Διότι, όπως συμβαίνει εδώ και μισό αιώνα και δεν θέλουν να το καταλάβουν οι φωστήρες μας, μόλις δεχτούμε μια αξίωσή τους προχωρούν στην επόμενη. Δεχτήκαμε την πολιτική ισότητα και πήγαν στην κυριαρχική ισότητα.
Το έλεγε και την Παρασκευή ακόμα ο Τατάρ. «Στο δικό μας κιτάπι δεν υπάρχει πλέον η έννοια που λέγεται πολιτική ισότητα, υποστηρίζουμε την κυριαρχική ισότητα». Άλλο το ΄να κι άλλο τ΄ άλλο, φυσικά. Μα, τι τους κόφτει τους δικούς μας! «Η μη ύπαρξη λύσης είναι ζήτημα της ελληνοκυπριακής πλευράς. Μας έκαναν πολύ μεγάλες αδικίες. Σήμερα εφαρμόζονται εμπάργκο και απομόνωση». Το έλεγε ο Τατάρ, το λένε και οι φωστήρες μας. Και μάλιστα πολλοί από αυτούς κυβέρνησαν ή υποστήριξαν κυβερνήσεις και Προέδρους, που διαχειρίστηκαν τις διαπραγματεύσεις, έδωσαν, έδωσαν και μετά ξαναέδωσαν ώσπου δεν έμεινε τίποτε άλλο να δώσουν αλλά λύση δεν είδαμε.
Διότι το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ, ούτε είναι τώρα, η πολιτική ισότητα ή ο διαμοιρασμός της εξουσίας ή ισότιμη μεταχείριση των Τουρκοκυπρίων. Ούτε έχει νόημα να ψάχνουμε περισσότερες λογικές διασφαλίσεις για τους Τουρκοκύπριους που νιώθουν δήθεν ανασφάλεια επειδή προπαγανδίζει ο Τατάρ ότι «μας έκαναν πολύ μεγάλες αδικίες».
Κάποια στιγμή πρέπει όλοι, τουλάχιστον οι κομματικοί ηγέτες που έχουν ρόλο και λόγο -διότι οι δημοσιογράφοι που αναλύουν το Κυπριακό είναι πολύ μολυσμένοι και αδυνατούν- να τα βάλουν κάτω και να ενημερώσουν τους πολίτες για όλα όσα δέχτηκαν. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει αντιληπτό τι συμβαίνει και πού στοχεύει η τουρκική πλευρά. Αν τα βάλουν κάτω μπορεί και να διαπιστώσουμε ότι ακόμα και την κυριαρχική ισότητα, που έκανε πατέντα ο Τατάρ και οι φωστήρες μας, την έχουν επί της ουσίας δεχθεί.
Αρκεί να σημειώσω ότι το βρετανικό Φόρεϊν Όφις, που αναζητά χρυσή τομή για να μας «βοηθήσει» να βρούμε κοινό έδαφος, σε ένα από τα σενάριά του λέει ότι πρέπει να κάνουν οι εμπλεκόμενοι ένα βήμα πίσω στο θέμα της κυριαρχίας. Βασίζονται, λένε, στο ότι για την αποδοχή χωριστής κυριαρχίας υπάρχει προηγούμενο στη συμφωνία Αναστασιάδη – Έρογλου, του Φεβρουαρίου 2014. Σε εκείνη τη συμφωνία αναφέρεται πως η κυριαρχία είναι μεν μία αλλά «εκπηγάζει εξίσου από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους».
Μιλούσε, όμως, η συμφωνία, για την κυριαρχία «η οποία καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπό τον χάρτη του ΟΗΕ». Δηλαδή, την «εξωτερική κυριαρχία» που απολαμβάνει το ένα κράτος έναντι του άλλου και όχι την ενιαία κυριαρχία ενός κυπριακού κράτους. Αυτή παραμένει χωριστή. Όπως και το ότι «οι συνιστώσες πολιτείες θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, χωρίς επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση». Όπως και το ότι «οι ομοσπονδιακοί νόμοι δεν θα καταπατούν τις νομοθεσίες των συνιστωσών πολιτειών που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες των συνιστωσών πολιτειών».
Σε αυτά θα στηριχθεί η «χρυσή τομή». Διότι, κύριοι, την έχετε αποδεχθεί τη χωριστή κυριαρχία, σου λέει ο άλλος, γιατί τώρα δεν δέχεστε την «κυριαρχική ισότητα», που είναι το ίδιο. Τέλος πάντων, τέτοια παραμύθια στήσαμε και δεν βρίσκουμε το τέλος τους. Διότι, όπως είπα, δεν είναι εδώ το πρόβλημα κι ας το παρουσιάζουν έτσι. Είναι το ότι στόχος της Άγκυρας και των εδώ εκπροσώπων της είναι ο έλεγχος όλης της Κύπρου μέσα από μια διευθέτηση που θα δίνει στον έλεγχο νομιμότητα. Ή έστω νομιμοφάνεια. Και φυσικά με κατοχικό στρατό και εγγυήσεις, που είναι ως γνωστό εκτός διαπραγμάτευσης διότι πρόκειται για ένα όνειρο.
Εμείς το βιολί μας, όμως. Δεν είμαστε ακόμα τόσο ευλύγιστοι. Πρέπει να γίνουμε Τιραμόλα.
