Τόσο η υπόθεση του Θανάση Νικολάου, όσο και της Ευδοκίας Λοΐζου –δυο ανόμοιες υποθέσεις- δείχνουν την αναλγησία του κράτους και του ημικράτους. Η Ευδοκία Λοΐζου, δημοσιογράφος στο ΡΙΚ το 2007 όταν αρρώστησε πολύ σοβαρά, κατήγγειλε τις υγειονομικές συνθήκες που επικρατούσαν στο Ίδρυμα, με γνωματεύσεις τόσο από το Γραφείο Εργασίας του αρμόδιου υπουργείου όσο και επιστημόνων από Κύπρο και εξωτερικό. Τα εκάστοτε διοικητικά συμβούλια του ΡΙΚ όμως, δεν αποδέχτηκαν ποτέ τα στοιχεία που τους παρουσιάστηκαν. Το διαχρονικό αυτό γινάτι, πέρα από την εξοντωτική ταλαιπωρία στην οποία υπέβαλε την Ευδοκία, θα στοιχίσει στο δημόσιο σχεδόν 2 εκατομμύρια. Ακόμα και όταν το δικαστήριο απέδωσε την ευθύνη στο ΡΙΚ επιδικάζοντας αποζημιώσεις ενός σχεδόν εκατομμυρίου, το ΡΙΚ εξέφρασε την πρόθεση να εφεσιβάλει την απόφαση και χρειάστηκε προεδρική παρέμβαση για να μην προχωρήσει. Ένα χρόνο μετά, η Ευδοκία συνεχίζει να διεκδικεί το ποσό που της επιδικάστηκε, το οποίο αυξάνεται διαρκώς με τους τόκους που προστίθενται. Κι αν στόχος των διοικητικών συμβουλίων του ΡΙΚ ήταν η προστασία του δημόσιου χρήματος, στην πορεία εξελίχθηκε στο ακριβώς αντίθετο.
Ακόμα πιο απάνθρωπο στάθηκε το κράτος απέναντι στους γονείς του Θανάση Νικολάου ο οποίος, ενώ υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία, βρέθηκε νεκρός. Με συνοπτικές διαδικασίες ο θάνατος του καταγράφηκε ως αυτοκτονία και οι πάντες έκλειναν τα αυτιά στις καταγγελίες της μητέρα περί δολοφονίας του γιού της. Συνειδητά ή ασυνείδητα καλλιεργήθηκε η εντύπωση πως οι καταγγελίες οφείλονταν στον πόνο και στο θρησκευτικό αίσθημα της οικογένειας για την οποία η αυτοκτονία δεν ήταν αποδεκτή. Παρά τα στοιχεία που παρουσίαζε και τις εκκλήσεις για εκταφή και επανεξέταση, χρειάστηκαν 15 χρόνια, χρειάστηκε να προσφύγει στο ΕΔΑΔ, να ξοδέψει η οικογένεια τεράστια ποσά σε δικαστικά έξοδα, να ζει μέρα νύχτα ξανά και ξανά τον πόνο, να περιστρέφεται η ζωή τους γύρω από τον θάνατο του Θανάση ψάχνοντας την αλήθεια και διεκδικώντας την απονομή δικαιοσύνης. Είκοσι χρόνια μετά, η οικογένεια και η κοινωνία, γνωρίζει πλέον πως σύμφωνα με όλες τις νέες έρευνες πρόκειται περί δολοφονίας. Οι αρχές είναι εκτεθειμένες για τον τρόπο που χειρίστηκαν την υπόθεση, αλλά είναι αβέβαιο αν θα κατανεμηθούν ποτέ οποιεσδήποτε ευθύνες. Είκοσι χρόνια μετά και η ιστορία δεν έχει τελειώσει. Η μάνα, Ανδριανή Νικολάου, είναι πεπεισμένη πως «όσοι είχαν εμπλοκή στην τραγική υπόθεση και δεν την ξεκαθάριζαν, δεν ήταν ούτε βλάκες, ούτε ανίκανοι, ούτε τυφλοί. Ανήκαν απλά στον κύκλο των διεφθαρμένων».
Και στις δύο περιπτώσεις χρειάστηκε η επιμονή των πολιτών για να υπάρξει αποτέλεσμα. Πόσοι όμως αντέχουν να παλεύουν για 17, 20 και βάλε χρόνια;
