Τα φετινά βραβεία Όσκαρ σάρωσε η ταινία «Anora» (πέντε στον αριθμό) και πιο πριν τον «Χρυσό Φοίνικα» στο φεστιβάλ Καννών. Για πιο πράγμα μιλά η ταινία;
Για μια σεξεργάτρια από το Μπρούκλιν που αρπάζει την ευκαιρία να ζήσει το παραμύθι της Σταχτοπούτας όταν συναντά και παντρεύεται τον γιο ενός Ρώσου ολιγάρχη, ο οποίος, όταν μαθαίνει τα νέα, βάζει λυτούς και δεμένους να ακυρώσουν τον γάμο. Όλες οι αναφορές μιλούν για μια σεξεργάτρια. Και στα αγγλικά sex worker. Και το επαναλαμβάνουμε και εμείς εξωραΐζοντας τα πράγματα: Είναι απλά μια εργασία. Περνά στο υποσυνείδητο (και στο συνειδητό) σαν μια δουλειά, την κάνεις, αμείβεσαι, φεύγεις κι όλα καλά.
Τέσσερεις μέρες μετά την απονομή των Όσκαρ, μια είδηση από τα κατεχόμενα μας πληροφορεί πως στον κατεχόμενο Γερόλακκο (ο οποίος είναι γεμάτος από σεξεργοστάσια) βρέθηκε νεκρή μία 25χρόνη που εργαζόταν και διέμενε στο κέντρο όπου βρέθηκε. Το όνομα και το επίθετο της, μάλιστα, ήταν ελληνικότατο. Κόμματα και οργανώσεις στα κατεχόμενα μίλησαν για σεξουαλική δουλεία. «Δεν έχουμε ανοχή στη σεξουαλική δουλεία και την εμπορία ανθρώπων. Αυτός ο θάνατος δεν είναι μόνο μια απώλεια ζωής, αλλά το αιματηρό αποτέλεσμα συστηματικής βίας και εκμετάλλευσης», ανέφερε σε ανακοίνωση της η γυναικεία οργάνωση του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος (ΡΤΚ). Η «βουλευτής» Ντογούς Ντεργιά, σε ομιλία της είπε πως για 25 χρόνια συνεχίζεται η σεξουαλική δουλεία στα κατεχόμενα, με γυναίκες που καταγράφονται ως φοιτήτριες αλλά εξαναγκάζονται στην πορνεία. Αναφέρθηκε στην ύπαρξη ιστότοπων όπου οι γυναίκες «διαφημίζονται σαν εμπορεύματα», κάνοντας λόγο για οργανωμένο σεξουαλικό τουρισμό στα κατεχόμενα. Το Κόμμα Δρόμος Ανεξαρτησίας ζήτησε το κλείσιμο των νυχτερινών κέντρων, τονίζοντας ότι οι γυναίκες που εργάζονται σε αυτά τα μέρη υπό συνθήκες καταναγκασμού είναι «θύματα σεξουαλικής δουλείας» και όχι εργαζόμενες στη βιομηχανία του σεξ.
Πριν ακόμα γίνει γνωστός ο θάνατος της 25χρόνης στα κατεχόμενα, η συνάδελφος Τώνια Σταυρινού είχε επισημάνει σε ανάρτηση της την ωραιοποίηση της πορνείας. «Η προσπάθεια εξωραϊσμού ενός σκληρού συστήματος εκμετάλλευσης, χρησιμοποιώντας όρους ελεύθερης αγοράς, εργασιακών δικαιωμάτων και σεξουαλικής ελευθερίας, προωθείται δυναμικά τα τελευταία χρόνια… Στην ουσία και στον πυρήνα της αυτή η ιδέα συγκαλύπτει και ξεπλένει ένα απάνθρωπο αλισβερίσι από το οποίο κερδίζει διεθνώς το οργανωμένο έγκλημα».
Η συνάδελφος κάνει αναφορά σε έκθεση της Ειδικής Εισηγήτριας για τη βία κατά των γυναικών και κοριτσιών, Reem Alsalem, στην οποία καταγράφονται οι παράγοντες που εξωθούν μία γυναίκα στην πορνεία: Ακραία φτώχεια, παρελθόν κακοποίησης, ουσιοεξάρτηση, ανεπάρκεια εκπαίδευσης, στερεότυπα για την «αξία» του σώματος των γυναικών, μύθοι για την αντρική σεξουαλικότητα.
Η Ανόρα λοιπόν, όπως και η Α.Μ. στον Γερόλακκο, δεν επέλεξαν αυτό που έκαναν. Η πορνεία δεν είναι απλά μια εργασία.
