Θα πρέπει να δει κανείς ολόκληρη τη συζήτηση μπροστά στις κάμερες, στο Οβάλ Γραφείο, και μετά να προχωρήσει στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Όμως αυτό που έπαιξε διεθνώς σε όλα τα μέσα ενημέρωσης ήταν το τελευταίο δεκάλεπτο, ή καλύτερα ένα απόσπασμα του τελευταίου δεκαλέπτου.
Μέσω C-SPAN υπάρχει μετάδοση των συναντήσεων στο Λευκό Οίκο και έχουν ενδιαφέρον να τις παρακολουθεί κάποιος που θέλει να γνωρίζεται τι γίνεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ιδιαίτερα την σημερινή εποχή.
Κατ’ αρχάς η συνομιλία των δύο Προέδρων (Τραμπ και Ζελένσκι) μπροστά στις κάμερες ήταν υπερβολικά μεγάλη. Πενήντα ολόκληρα λεπτά. Ήταν σαν έδιναν δημοσιογραφική διάσκεψη, την οποία ωστόσο δεν χαρακτήρισαν ως τέτοια. Είναι πολύ σπάνιο, αυτή την εποχή, να δει κάποιος δύο Προέδρους χωρών να μιλάνε μπροστά τις κάμερες για σχεδόν μία ώρα. Και αν το κάνουν θα είναι ομιλίες και σίγουρα όχι στο πλαίσιο ερωταπαντήσεων με τον Τύπο.
Αν δούμε και τα 50 λεπτά της όλης συζήτησης, είναι απ’ αυτές τις συζητήσεις που συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες. Φιλοφρονήσεις, τοποθετήσεις και καθώς η ώρα περνά και η κούραση αρχίζει να κυριαρχεί, τότε αρχίζει και η ένταση να ανεβαίνει, να υπάρχει εκνευρισμός και ο τόνοι να είναι πιο ψηλοί. Αυτά πίσω από τις κλειστές πόρτες. Όχι μπροστά στις κάμερες.
Εάν πάρουμε τα 40 από τα 50 λεπτά της συζήτησης στο Οβάλ Γραφείο εκείνα που θα σημειώναμε είναι: Η αποφασιστικότητα Τραμπ να τελειώσει τον πόλεμο, η πρόθεση των δύο χωρών για μια συμφωνία στα ορυκτά, η συμπάθεια Ζελένσκι προς ΕΕ και το μίσος προς Πούτιν, η άρνηση Τραμπ να κακολογήσει τον Πούτιν, και η ερώτηση προς Ζελένσκι για πήγε στο Λευκό Οίκο χωρίς κοστούμι.
Όλα αυτά όμως πέρασαν απαρατήρητα ένεκα της συζήτησης του τελευταίου δεκαλέπτου για την οποία υπάρχουν δύο απόψεις:
Η μια άποψη, που εν πολλοίς έχει κυριαρχήσει, θέλει τους Αμερικανούς να είχαν στήσει ένα σόου προκειμένου να γονατίσουν τον Ουκρανό Πρόεδρο, να τον αναγκάσουν να συνθηκολογήσει με τον Πούτιν. Γίνεται επίκληση της παρουσίας σύσσωμου του Υπουργικού Συμβουλίου στο Οβάλ Γραφείο. Παρεμπιπτόντως οι υπουργοί ήταν εκεί καθώς θα ακολουθούσαν συζητήσεις και υπογραφή συμφωνίας για τον ορυκτό πλούτο της Ουκρανίας και ήταν λογικό να ήταν εκεί για τη συνάντηση.
Η άλλη άποψη, αυτή της αμερικανικής κυβέρνησης, τα φορτώνει στον Ζελένσκι και τον τρόπο που τοποθετήθηκε, ότι έδειξε ασέβεια προς τους Αμερικανούς και τον Τραμπ.
Και οι δύο απόψεις έχουν δίκαιο. Ούτε η μια, ούτε και οι άλλοι έχουν απόλυτο δίκαιο. Ούτε και μια ούτε και οι άλλοι έχουν απόλυτο άδικο.
Ναι, ήταν ένα σόου μπροστά στις κάμερες. Το οποίο βεβαίως επιχειρήσαν να εκμεταλλευθούν αμφότερες οι πλευρές για να περάσουν τα δικά τους μηνύματα. Και ναι και οι δύο πλευρές επιχείρησαν καθ’ όλη τη διάρκεια της 50λεπτης συζήτησης να περάσουν τη δική τους θέση.
Εάν είχαμε μόνο κάποιες ολιγόλεπτες τοποθετήσεις, έκλειναν οι πόρτες και προχωρούσαν οι συζητήσεις, εκείνο που θα έβγαινε από τη συνάντηση θα ήταν η συμφωνία και ότι γίνονται βήματα προς τερματισμό του πολέμου.
Δεν τα είχαμε αυτά και ο λόγος είναι απλώς: εκεί είχαμε δύο τύπους οι οποίοι αρέσκονται να στέκονται μπροστά τις κάμερες. Τους αρέσει πολύ και αυτό κάνουν συνεχώς και με κάθε ευκαιρία. Το δείχνουν με κάθε αφορμή.
Αυτά τα 50 λεπτά στον Λευκό Οίκο θα πρέπει να αποτελούν αντικείμενο μαθήματος σε σχολές πολιτικής και διπλωματίας. Από τούδε και στο εξής δεν μπορεί κάποιος να τελειώνει μια σχολή διπλωματίας και να μην έχει παρακολουθήσει τη συγκεκριμένη συνομιλία.
Απαραίτητο να το παρακολουθήσουν και όσοι έχουν ως στόχο να πετύχουν κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια να βρεθούν στο Οβάλ Γραφείο και να συναντήσουν τον Πρόεδρο Τραμπ. Πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένοι για όλα ανεξαιρέτως τα σενάρια.
Θα πρέπει να δει κάποιος και τα 50 λεπτά. Όχι μόνο τα τελευταία δέκα. Γιατί εάν μείνει στο τελευταίο δεκάλεπτο, ίσως το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να αποφύγει να μπει στο Οβάλ Γραφείο.
Βεβαίως στα 24ωρα που ακολούθησαν, λειτούργησε η διπλωματία και τα χειρότερα μάλλον αποφεύχθηκαν.
