Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο, όμως είναι μια κυπριακή πολιτική πραγματικότητα. Ο διορισμός 209 κοινοταρχών την περασμένη βδομάδα από την Κυβέρνηση είναι πραγματικά εξοργιστικό. Είναι όμως τραγική και αστεία η αντίδραση των πολιτικών κομμάτων στην όλη ιστορία η οποία δυστυχώς, αποτυπώνει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί από ιδρύσεως της η Κυπριακή Δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Τα πράγματα είναι απλά. Πολύ πιο απλά απ’ όσο θέλουν κάποιοι να μας τα παρουσιάσουν. Από τον περασμένο Ιούνιο μπήκε σε εφαρμογή η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Κύπρο, όπως αυτή ψηφίστηκε από την Βουλή των Αντιπροσώπων. Είχαν προηγηθεί χρόνια και χρόνια συζητήσεων και κατάθεση δεκάδων τροποποιήσεων από όλες τις πολιτικές δυνάμεις στο κυβερνητικό νομοσχέδιο.
Το οποίο με τα καλά και τα κακά του, προσαρμόστηκε στα κομματικά μέτρα των πολιτικών δυνάμεων. Ακόμα και ο αριθμός των δήμων και ο γεωγραφικός καταμερισμός του νέου χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έγινε στα πλαίσια των κομματικών συμφερόντων. Για αυτό και στο τέλος της ημέρας, έχουμε ένα δημιούργημα για το οποίο όλοι διαπιστώνουν τις αδυναμίες του και τη δυσλειτουργικότητα του.
Ξαφνικά, μέσα σε όλα τα άλλα ζητήματα που αφορούν τη νέα Τοπική Αυτοδιοίκηση, μας προέκυψαν και οι διορισμοί 209 μουχτάρηδων σε κοινότητες, διότι έτσι προέβλεπε η νομοθεσία που κάποιοι ξέχασαν να αλλάξουν, ή δεν προέβλεψαν ότι θα έπρεπε να μεριμνήσουν για αλλαγή της. Ή πού ακόμα και εκ των υστέρων, μπορούσαν με μια διαδικασία εξπρές και συνεννόηση Προεδρικού και Βουλής να διορθώσουν.
Ανεξάρτητα όμως της νομοθεσίας που δεν άλλαξε, μπαίνει και ένα ουσιαστικό ερώτημα. Τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι και ποια τα καθήκοντά τους; Επί της ουσίας, θα λειτουργούν ως πιστοποιούντες υπάλληλοι. Ναι, αυτή θα είναι η δουλειά τους. Να πιστοποιούν τις υπογραφές και να επαληθεύουν δηλώσεις κατοίκων των κοινοτήτων τους. Και γιατί δεν μπορούν να το κάνουν αυτό οι 93 αντιδήμαρχοι;
Οι οποίοι οι ίδιοι λένε ότι ουσιαστικά δεν έχουν καθήκοντα. Ο αντιδήμαρχος Γερμασόγειας, Χρήστος Παπαμιχαήλ, μιλώντας την Τρίτη στο Τρίτο του ΡΙΚ ως εκπρόσωπος της συντονιστικής ομάδας των αντιδημάρχων, ανέφερε χαρακτηριστικά πως δεν νοιώθουν καθόλου άνετα για το γεγονός ότι ενώ αμείβονται κανονικά, δεν έχουν καθήκοντα βάσει του νόμου, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις τους προς την κυβέρνηση για να επιληφθεί του θέματος.
Δημιουργήσαμε δηλαδή ένα μοντέλο Τοπικής Αυτοδιοίκησης με 93 αντιδημάρχους, οι οποίοι στην ουσία δεν ξέρουν ποια είναι τα καθήκοντα τους και για ποιο λόγο έχουν εκλεγεί στη θέση που έχουν εκλεγεί αλλά παίρνουν κάθε μήνα και ένα μισθό, ανάλογα του πληθυσμού του δήμου ή του δημοτικού διαμερίσματος που εκπροσωπούν και έπρεπε τώρα, με βάση τη νομοθεσία να διοριστούν επιπλέον και 209 μουχτάρηδες.
Η Κυβέρνηση απαντά ότι αυτό προέβλεπε η νομοθεσία. Ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ σκίζουν τα ιμάτια τους και κατηγορούν τον Νίκο Χριστοδουλίδη για βόλεμα μέσω διορισμών και εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων των κομμάτων της συμπολίτευσης. Το ποια πολιτική ή άλλη αξία έχει να διοριστεί κάποιος μουχτάρης για να σταμπάρει την υπογραφή κάποιου, προσωπικά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ, αλλά στην Κύπρο, ο οποιοσδήποτε διορισμός και τίτλος έχει πάντα ένα… κύρος.
Πολλές φορές είναι και μια μορφή… εξουσίας για να μπορεί να ασκείται κατά κάποιο τρόπο το ρουσφέτι. Και προφανώς έτσι θα έχουν τα πράγματα και για αυτό και η αντίδραση του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Τα οποία, αν η ανησυχία τους πραγματικά ήταν η σωστή εφαρμογή της μεταρρύθμισης, όφειλαν να φρόντιζαν να ήξεραν τι ψήφιζαν. Ίσως όμως αυτή η ασάφεια που υπήρχε στη νομοθεσία να βολεύει στα κομματικά τους παιχνίδια. Ε, βρήκε και η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη πεδίο με τη δικαιολογία ότι αυτό προνοεί η νομοθεσία και έκανε παιχνίδι με τους διορισμούς.
Στο τέλος της ημέρας, το ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Τελικά ποιος δουλεύει ποιόν σε αυτόν το τόπο;
