Όσο τζαι να το πολεμάτε, με πείσμα τζαι αγάπη οι άνθρωποι τούτου του νησιού εννα κτίζουν γέφυρες. Λόγια του νεαρού Πιέρου Κάρουλα στην κηδεία του παππού του Πιερή Πιερή, μαθηματικού και υποδιευθυντή στο Α΄ Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Υπάρχει και αυτή η νέα ελπιδοφόρα γενιά και δεν είναι λίγοι, που ενώ αναγιώθηκαν από την εξαρτώμενη από κόμματα και εκκλησία αναχρονιστική παιδεία μας με το πρωθύστερο και ανακόλουθο «Δεν Ξεχνώ», στάθηκαν τυχεροί γιατί είχαν οικογένειες που τους πήραν να δουν τους τόπους τους, τους μίλησαν και τους έδειξαν τι σημαίνει αγάπη σύνολης πατρίδας!
Ουδείς έχει εκπλαγεί από τις αντιδράσεις για το πρόγραμμα Imagine των γνωστών κομμάτων και των εξαρτωμένων και παρακοιμωμένων τους που εναντιώνονται στην ομοσπονδιακή λύση του Κυπριακού. Πλησιάζουμε, βλέπετε, επικίνδυνα στη «συνάντηση» ανάμεσά μας για να δούμε αν υπάρχει τουλάχιστον πεδίο συνεννόησης για να καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι και να μιλήσουμε για το μέλλον. Οσονούπω θα βγουν από τα θηκάρια και τα σπαθιά τους και οι κατηγορίες για τον Γενικό Γραμματέα, για το δείνα και τον τάδε, όλους αυτούς τους κακούς ξένους που ασύστολα επεμβαίνουν για να διαλύσουν το «μισό» κράτος των κατά τα άλλα πανέτοιμων Κυπρίων να πάρουν τα όπλα και να ελευθερώσουν τον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο.
Επιλέγουν, αναγνωρίζοντας το ανέφικτο ανάμεσα στα πατριωτικά λόγια και την πράξη, μια πιο προσφιλή και γνωστή τους μέθοδο. Ενσπείρουν φόβο και ανασφάλεια για να προλάβουν πιθανά επερχόμενα! Η προτιμητέα μέθοδος είναι η ταραχή, η οποιαδήποτε ταραχή που αναστατώνει τη ψυχή του λαού. Εκφοβισμός για το τι θα γίνει, τι επέρχεται, το άγνωστο και το κακό που μαγειρεύουν τρίτοι εις βάρος μας, που θέλουν να μας καταστρέψουν, να εξαφανίσουν και να εξολοθρεύσουν την Ελληνικότητα και την Ορθοδοξία του καημένου και καμένου μισού νησιού.
Συνεπώς οι αντιδράσεις στο Imagine εντάσσονται στα πλαίσια της χαραγμένης γραμμής να καταστρέψουν οτιδήποτε έχει να κάνει με την αλήθεια της ιστορίας και την προοπτική της ομοσπονδιακής λύσης. Η «δικαιολογία» της αντίδρασής τους είναι και ψεύτικη και υστερόβουλη, ότι δηλαδή το πρόγραμμα είναι προϊόν ξένης παραγωγής και επιβουλής επάνω στον καθαρόαιμο ηρωικό Ελληνικό λαό της Κύπρου και αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας τα κίνητρά τους. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να αντιδράσουν για τη βοήθεια που προσφέρει η Ευρώπη στην υγεία, στις δομές, στο περιβάλλον και την ποιότητα ζωής, και να απορρίψουν πάραυτα τα δις που έρχονται από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας! Αυτά εύκολα τα προσπερνούν!
Η καταδίκη του Ιmagine ήταν αναμενόμενη και είναι το προοίμιο! Γνωρίζουμε, έχουμε εμπειρία των κινήσεων και απόψεων των εθνικιστικών κομματιδίων του τόπου που συνεισφέρουν στον Τατάρ και τη διχοτόμηση. Κατά πάσαν πιθανότητα ο επόμενος στόχος τους θα είναι η Δικοινοτική Τεχνική Επιτροπή για την Πολιτιστική Κληρονομιά. Και αυτό είναι πρόγραμμα που προωθεί την επανένωση του τόπου που στηρίζεται με εκατομμύρια από την Ευρώπη! Ναι, συντηρούμε με σεβασμό και τα χριστιανικά και τα μουσουλμανικά μνημεία γιατί είναι μέρος της ιστορίας μας. Δεν αναζητούμε φταίχτες, ποιος και γιατί. Συντηρούμε για να παραμείνουν στο χώρο για τις γενιές που θα έρθουν ως δείγματα πολιτισμού αυτού του μικρού νησιού με την τεράστια ιστορία.
Σίγουρα τα εθνικιστικά και φασιστικά κομματίδια του τόπου, ένθεν και ένθεν της γραμμής, θα προτιμούσαν να χαθούν δια παντός τα όποια αχνάρια της αληθινής ιστορίας για να προχωρήσουν ανεμπόδιστοι χρησιμοποιώντας παρόμοια επιχειρήματα όπως αυτά που κάποτε εκστόμισε ο Χίτλερ. Την καθαρότητα της φυλής. Και για να το επιτύχουν, προβάλλουν δικαιολογίες ανόητες, όπως για παράδειγμα τον κίνδυνο αναγνώρισης του ψευδοκράτους και διάφορα άλλα φαιδρά που ενίοτε ακούμε, που διάλυσε εν μια νυχτί ο μοναδικός Αλέκος Μαρκίδης. Έτσι, ηθελημένα και σκόπιμα προσπαθούν ν’ αφαιρέσουν από τα νεαρά παιδιά τη δυνατότητα γνώσης και αλήθειας και βέβαια την τεράστιας σημασίας βιωματική εμπειρία και οπτική επαφή για τη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας! Ναι, προτιμούν τα παιδιά μας να μη ξέρουν, να μη δουν με τα μάτια τους την υπόλοιπη πατρίδα για να μπορούν εύκολα και χωρίς κόπο να συνεχίσουν το αφήγημα των δύο λέξεων του Νίκου Δήμου, που τότε, αμέσως μετά τον πόλεμο, σίγουρα είχε μια συναισθηματική λογική. 50 χρόνια μετά είναι εγκληματικό να παρασύρουμε την παιδεία του τόπου στον εθνικισμό, να μεγαλώνουμε παιδιά που αγνοούν το άλλο μισό της πατρίδας τους, οδηγώντας τα με μαθηματική ακρίβεια στη λύση της διχοτόμησης που επιθυμούν και ο Ερτογάν και ο Τατάρ.
Μια πρέπει να είναι η προσπάθειά μας. Να πιστέψουμε στις προοπτικές του τόπου, όχι μόνο τις αναπτυξιακές και τις επενδυτικές, αλλά και τις περιβαλλοντικές, τις κοινωνικές και κυρίως τις πνευματικές και πολιτιστικές. Να στηρίξουμε την παιδεία για να γίνει σύγχρονη, ευρωπαϊκή, αντικειμενική. Να παραμερίσουμε μυαλά που βλάπτουν, να δώσουμε στους δασκάλους και καθηγητές τη δυνατότητα να μιλήσουν στα παιδιά χωρίς φόβο και αγωνία για την κοινότητα των Τουρκοκυπρίων, να ζητήσουν στους μαθητές τους να ψάξουν τις κοινές μας λέξεις, τα κοινά φαγητά, τις κοινές μας παραδόσεις, τους κοινούς μας φόβους. Να μιλήσουν ανοικτά, χωρίς προκαταλήψεις για την ανάγκη και τα θετικά της λύσης που μόνο αυτή θα φέρει ισορροπία στο νησί μας, γιατί χωρίς τη θέλησή μας η ισορροπία αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί.
Έτσι προχωράμε λοιπόν!
