Γιατί δεν κάνουν τη δουλειά τους οι κυβερνώντες;

Ξέρετε ποιο είναι το πιο διαδεδομένο επάγγελμα; Των οικιακών βοηθών. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους ξένους, κυρίως, που καθαρίζουν τα σπίτια μας, φροντίζουν τους ηλικιωμένους, είτε δουλεύουν στα χωράφια, στα σφαγεία, στις οικοδομές, γενικώς κάνουν κάθε δουλειά που δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να κάνουμε εμείς. Αναφέρομαι στους υπουργούς, στους βουλευτές, στον δημόσιο τομέα – δεν είναι άρχοντες, όπως πιστεύουν, αλλά ταγμένοι να μας υπηρετούν στον κοινό μας «οίκο», το κράτος: Η λέξη υπουργός προέρχεται από την πρόθεση υπό και το έργον, και δηλώνει την προσφορά υπηρεσίας ή τη βοήθεια σε κάποιον, ενώ έχει και τη σημασία τού υπηρετώ – από εκεί και «δημόσια υπηρεσία».

Η διαφορά από τους πρώτους είναι ότι εκείνοι προσφέρουν έργο. Αν οι δεύτεροι, οι οποίοι επίσης είναι στην υπηρεσία μας, ήταν ξένοι εργάτες, θα τους είχαμε απολύσει προ πολλού ως ακατάλληλους. Οι περισσότεροι, ιδίως οι εκλεγμένοι που μας κυβερνούν, είναι αδιάφοροι, ανίκανοι ή υπηρετούν άλλα συμφέροντα, αντίθετα με τα δικά μας ως εργοδοτών τους. Δεύτερη σημαντική διαφορά: Οι πρώτοι παίρνουν ψίχουλα, ενώ οι δεύτεροι όχι μόνο χρυσοπληρώνονται, αλλά εφευρίσκουν συνεχώς νέους τρόπους για να μας παίρνουν περισσότερα (πολλαπλές συντάξεις, πλούσια εφάπαξ «φιλοδωρήματα» κ.ά.). Ακόμα χειρότερα, κυβέρνηση και βουλευτές πασχίζουν να μας πείσουν ότι θέλουν να τα περιορίσουν, αλλά… δεν το επιτρέπει το Σύνταγμα. Και τι τους εμποδίζει να το αλλάξουν, αν όχι το συμφέρον και η λαιμαργία τους; Μια χαρά μπορούν και ψηφίζουν νόμους που τους ευνοούν.

Οι φτωχοί πεθαίνουν στα σπίτια τους από σόμπες και βραχυκυκλώματα, το ρεύμα όχι μόνο είναι πανάκριβο αλλά δεν επαρκεί – ποιος φταίει; Άνθρωποι σκοτώνονται από ελαττωματικούς αερόσακους, ενώ επί έξι χρόνια η ευρωπαϊκή Rapex-Safety Gate έστελνε προειδοποιήσεις (57 συνολικά!) – ποιοι δεν έκαναν τη δουλειά τους και γιατί; Ενώ κάθε πωλητής είναι υπεύθυνος να προσφέρει ασφαλή προϊόντα, οι εισαγωγείς αυτοκινήτων χρεώνουν την αλλαγή αντί να βρίσκονται κατηγορούμενοι στο δικαστήριο, ενώ ο υπουργός το ανέχεται και τους δικαιολογεί – δεν φταίει; Ποιος θα ευθύνεται για τυχόν νέους θανάτους; (εμείς, φυσικά, που τους ανεχόμαστε). Η Αστυνομία όχι μόνο αυθαιρετεί, αλλά οι αυθαιρεσίες της θεσμοθετούνται με νόμο – ποιος φταίει; Η Εισαγγελία απέτυχε να τιμωρηθεί οποιοσδήποτε για την κατάρρευση του Συνεργατισμού: «Δεν αρκεί να επαναλαμβάνεις “το δικαστήριο εφάρμοσε τον νόμο πλημμελώς” χωρίς να λες ποιος το έκανε σε κάθε περίπτωση και πώς», αποφάνθηκε το Εφετείο.

Όλα αυτά, ωστόσο, και πολλά άλλα ακόμα, μοιάζουν με πταίσματα μπροστά σε όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Οι πολίτες –όχι απλώς η ανύπαρκτη αντιπολίτευση– είναι πεπεισμένοι ότι υπάρχει συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών και απαιτούν δικαιοσύνη με πρωτοφανείς, εδώ και πολλά χρόνια, διαδηλώσεις. Ο Μητσοτάκης, θορυβημένος, τη μία απολογείται (επειδή… δεν γνώριζε!), και την άλλη επιτίθεται, μέσω του άθλιου Άδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος έφτασε στο σημείο να πει για τη Μαρία Καρυστιανού: «Και τι μου λέει εμένα λοιπόν, ότι η εμμονή της να λέει τα Τέμπη έγκλημα δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι, εάν είναι έγκλημα, θα πάρουν αποζημίωση εκατομμύρια, ενώ εάν είναι δυστύχημα, θα πάρουν εκατοντάδες χιλιάδες;». Με αυτό τον χυδαίο τρόπο ένας υπουργός, υπηρέτης της δηλαδή (έστω και… υπεργολαβικά), απευθύνεται στην εργοδότριά του, που το παιδί της δολοφονήθηκε. Αλλά εκείνη του απάντησε καταλλήλως: «Με βεβαιότητα ανήκετε σε άλλο είδος ανθρώπου» (το «ανθρώπου», πλεονασμός).

Αν, λοιπόν, δεν υπάρχει συγκάλυψη, γιατί μετά τη σύγκρουση ο χώρος δεν προστατεύτηκε; Γιατί μεταφέρθηκαν τόνοι χώματος; Υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό, και πρέπει να μάθουμε ποιος φταίει για την απώλεια κρίσιμων στοιχείων. Τριάντα άνθρωποι δεν σκοτώθηκαν από τη σύγκρουση αλλά κάηκαν ζωντανοί – από τι; Στο πόρισμα των ερευνητών υποδεικνύεται η παρουσία άγνωστου καυσίμου που κατά τη σύγκρουση προκάλεσε πυρόσφαιρα, την οποία δεν δικαιολογούν τα καύσιμα και τα λάδια των μηχανών. Πιθανόν αρωματικοί υδρογονάνθρακες (ξυλόλιο;) – αλλά η μπόχα που αναδίνεται ακόμα και σήμερα δεν οφείλεται σ’ αυτούς αλλά προέρχεται από… τους κυβερνώντες. Ποιοι ήταν άραγε εκείνοι που, αμέσως μετά τη σύγκρουση, τριγύριζαν στις γραμμές; Δεν ήταν διασώστες, πυροσβέστες, στρατιωτικοί ή αστυνομικοί. «Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να είναι εκεί. Δεν πρέπει να βρεθούν και να πουν τι έψαχναν εκεί 4 η ώρα το πρωί με τους φακούς;», λένε οι ερευνητές. Αλλά ποιος θα τους ψάξει; Οι άχρηστοι και ένοχοι… «οικιακοί βοηθοί»;

Αυτό που είναι αναμφισβήτητο και το επισημαίνουν στο πόρισμά τους οι ερευνητές, είναι «η διαχρονική απόφαση του ελληνικού κράτους να εγκαταλείψει τον σιδηρόδρομο, και τα μνημόνια που οδήγησαν στην αποψίλωση του ΟΣΕ από προσωπικό που ασχολείτο με την ασφάλεια των σιδηροδρόμων». Αυτό σημαίνει ότι τα τρένα εξακολουθούν να είναι επικίνδυνα, και οτιδήποτε, λιγότερο ή περισσότερο κακό, μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Πόσο ακόμα ο Μητσοτάκης θα παριστάνει τον ανήξερο και ανεύθυνο; Υπάρχει «ένα αίτημα της σύγκρουσης με λάθη, με καθυστερήσεις, με χρόνιες ανεπάρκειες, με κακοδαιμονίες του κρατικού μηχανισμού», δήλωσε – αλλά ποιος έχει την ευθύνη του κρατικού μηχανισμού; «Το δράμα των Τεμπών πρέπει να ενώνει την κοινωνία μας», είπε ακόμα, όμως αυτό ακριβώς συμβαίνει: Την ενώνει απέναντι στην κυβέρνησή του και τον ίδιο. Δεν ήταν η κακιά η ώρα, αυτή είναι κάθε ώρα και στιγμή στην κακιά τη χώρα!

chrarv@philelefheros.com      

MINORITY REPORT, 02.03.2025