Αν ανατρέξει κάποιος στην ειδησεογραφία του 2019 και δει τις φωτογραφίες από την εκδίκαση της 19χρονης –τότε- Βρετανίδας η οποία είχε καταγγείλει βιασμό της στην Αγία Νάπα από 13 Ισραηλινούς, μόνο ντροπή μπορεί να νοιώσει. «Οι εικόνες που βλέπουμε, με δεκάδες κάμερες να την στοχεύουν σαν όπλα, καθώς οδηγείται προς και από τις αίθουσες των δικαστηρίων και αυτή να προσπαθεί να κρυφτεί κουκουλωμένη μέσα σε χειμερινές φόρμες, μόνο ντροπή αποτελούν για τον πολιτισμό μας. Σαν ένα ζώο μοιάζει που προσπαθεί να προστατευτεί από τους κυνηγούς, γράφαμε σε αυτή την στήλη τον Ιούλιο του ‘19. «Πού πήγε το δόγμα ‘όλοι είμαστε αθώοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου’; Πότε ξανά στο πρόσφατο παρελθόν, συλληφθείς, ύποπτος, κατηγορούμενος, υπόδικος ή κατάδικος, αντιμετωπίστηκε με αυτό τον τρόπο; Παρέλασαν διάφοροι για πολύ σοβαρά εγκλήματα τελευταία προς και από τα δικαστήρια και τα αστυνομικά κρατητήρια. Από βοηθοί γενικοί εισαγγελείς, μέχρι τραπεζίτες, παιδεραστές και κατά συρροήν δολοφόνοι. Δεν κινδύνεψαν όμως να ποδοπατηθούν από τους φωτορεπόρτερ. Δεν αποτελεί μήπως βία κατά της κοπέλας η επίθεση των φωτορεπόρτερ, που ήρθαν από τα πέρατα της γης να την φωτογραφίσουν; Να δείξουν στο φιλοθεάμον κοινό πώς μοιάζει ένα κορίτσι που θέλησε να κάνει σεξ με πολλούς, που είπε ψέματα, που προκάλεσε δημόσια βλάβη». (Ο βιασμός δεν περνούσε από το μυαλό ως αλήθεια).
Όλα αυτά συνέβαιναν λίγους μόνο μήνες μετά την υπόθεση δολοφονίας πέντε γυναικών και δύο παιδιών από τον Μεταξά. Έχοντας ανανήψει από το σοκ που μας είχε προκαλέσει η αδιανόητη αυτή υπόθεση, εξαντλήσαμε όλη την αυστηρότητα της δικαιοσύνης σε μια κοπέλα γιατί μας διέσυρε, τάχα, καταγγέλλοντας βιασμό κι έπειτα κάτω από την πίεση και την ταπεινωτική μεταχείριση της, απέσυρε την καταγγελία για να γλυτώσει και να πάει σπίτι της. Έτσι νόμιζε. Οι αρχές όμως, σε αυτό το κράτος δικαίου, εθίγησαν τα μέγιστα και θέλησαν να ξεκαθαρίσουν το όνομα της Κύπρου (και των Ισραηλινών). «Τυχόν παρέμβαση της εισαγγελίας, έλεγε ο τότε γενικός εισαγγελέας, δεν θα συνιστούσε τίποτε άλλο παρά εμπόδιο στη διακρίβωση των πραγματικών γεγονότων και παρέμβαση στο δικαστικό έργο». Κι αφήσαμε το δικαστικό έργο να ολοκληρωθεί. Και τι μάθαμε; Αυτό που ήδη πολλοί γνωρίζαμε: «Η αξιοπιστία της κοπέλας φαίνεται να αξιολογήθηκε μέσω προκατειλημμένων έμφυλων στερεοτύπων…»
Αναλώθηκε τόση πολλή ενέργεια στην εν λόγω υπόθεση λες κι ήταν το μεγαλύτερο έγκλημα που έγινε ποτέ και έπρεπε να εξακριβωθεί πάση θυσία αν όντως η κοπέλα βιάστηκε ή αν είπε ψέματα. Το ότι ήδη βιαζόταν με βίντεο που είχαν αναρτηθεί και με όσα ακολούθησαν δεν ήταν αρκετό για να κλείσει η υπόθεση. Αν μη τι άλλο, ελπίζουμε, να διδαχτήκαμε κάτι.
