Πέντε νεκροί κι έπειτα άλλος ένας κι ύστερα ακόμα δύο… Σε λίγες μόνο μέρες, σε μια πόλη λίγων δεκάδων χιλιάδων κατοίκων. Σύμπτωση θα πει κάποιος ορθολογιστής ή κυνικός αποδίδοντας λίγο πολύ την ευθύνη στα ίδια τα θύματα.

 Όταν δεν έχεις ζήσει σε συνθήκες φτώχιας, ενδεχομένως είναι εύκολο να λες «μα είναι δυνατόν να κοιμάται κάποιος έχοντας στο δωμάτιο φουκού με αναμμένα κάρβουνα;». Αν κοιμάσαι σε ένα χώρο εργασίας στρωματσάδα στο πάτωμα σε ένα φουσκωτό -γιατί προφανώς η εναλλακτική λύση είναι στο δρόμο- το κρύο δεν αφήνει πολλές επιλογές σκέψης. Αυτό που θέλεις, όταν η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν και το κρύο σου τρυπά τα κόκκαλα, είναι να ζεσταθείς και αυτό καλύπτει κάθε ενδεχόμενο κινδύνου που μπορεί να περάσει από το μυαλό.  

Η αστυνομία, που έχει αναλάβει τη διερεύνηση του περιστατικού, θα ρωτήσει τους ιδιοκτήτες και διαχειριστές του υποστατικού: «Γιατί κοιμόντουσαν οι άνθρωποι εκεί; Μήπως παραβίασαν τον χώρο; Μήπως κάποιος τους τον νοίκιαζε παράνομα; Μήπως κάποιος τους τον παραχώρησε γιατί δεν είχαν που να μείνουν;». Οι ερωτήσεις είναι σωστές, αλλά πέρα από την αστυνομική διάσταση, πιο μεγάλη σημασία έχει να αναλυθούν από άλλες ειδικότητες.

Οι νεαροί που μας φέρνουν το φαγητό στο σπίτι -και στα σακάκια τους γράφει μάλιστα πως είναι partners των διαφόρων πλατφόρμων- που κοιμούνται όταν τελειώσει η βάρδια τους; Το παιδί που καθάρισε τον κήπο για δέκα ευρώ, ο μαύρος στα μετόπισθεν του εστιατορίου, η Νεπαλέζα που καθαρίζει τρία σπίτια την ημέρα και θεωρείται παράνομη γιατί έπρεπε να καθαρίζει μόνο ένα για 320 ευρώ το μήνα… Που διαμένουν όλοι αυτοί, κάτω από ποιες συνθήκες;

Για την πενταμελή οικογένεια, περίπου βρήκαμε τις απαντήσεις: Οικοδομικές εργασίες στο υποστατικό χωρίς άδειες, πρόχειρη ηλεκτρική εγκατάσταση, σόμπα, τηλεόραση κι ίσως άλλες οικοσκευές σε συγκαταβατικές ίσως τιμές κι αμφίβολης ποιότητας. Οι έρευνες συνεχίζονται με επίκεντρο στις συσκευές αυτές. Και σύντομα θα φανεί από ποια ξεκίνησε η φωτιά που έκαψε πέντε πλάσματα. Ο φάκελος της υπόθεσης θα κλείσει, όπως και των άλλων δύο. Το κοινωνικό χάσμα όμως θα συνεχίσει να ευρύνεται, οι παρίες θα αυξάνονται, θα βρίσκουν πρόχειρες λύσεις για να μην μείνουν άστεγοι και κάθε φόρα που θα συμβαίνει μια τραγωδία θα συγκλονιζόμαστε αλλά παράλληλα θα διερωτόμαστε ως άλλες Αντουανέτες, «μα γιατί κοιμόντουσαν με την φουκού αναμμένη στο δωμάτιο;», «γιατί δεν αγόρασαν διαμέρισμα από την πληθώρα που υπάρχουν στην αγορά;», «γιατί δεν εγκατέστησαν κεντρική θέρμανση που είναι ασφαλής και επέλεξαν σόμπα;».