Λες, μα είναι δυνατό να συζητούμε το 2025 για το αν θα μας αρκέσει ο ηλεκτρισμός που παράγει η ΑΗΚ ή αν θα γίνουν περικοπές; Σε ποια εποχή ζούμε; Όπως πάνε θα αρχίσουν να μας πουλούν λουξ.
Να φουσκώνουν τους λογαριασμούς ξέρουν πολύ καλά. Να προνοήσουν την κατανάλωση για να έχουν την ανάλογη παραγωγή επίσης ξέρουν. Ήξεραν και το καλοκαίρι με τους καύσωνες, ξέρουν και σήμερα με τις παγωνιές. Αλλά, τι μας λένε; Ότι δεν μπορούν; Ε, αν δεν μπορούν ας πάνε στα σπίτια τους. Όλοι μαζί. Και όσοι μας κυβερνούν και όσοι έχουν ευθύνη για τον ηλεκτρισμό. Διότι, οι πολίτες όσα τους ζητήσουν να πληρώσουν τα πληρώνουν και σιωπούν, δεν τους φταίνε να τους απειλούν κι από πάνω ότι θα μείνουν χωρίς ηλεκτρισμό. Υπάρχει περίπτωση να πει ένας πολίτης ότι αδυνατεί να πληρώσει το λογαριασμό του στην ΑΗΚ και να του τα χαρίσουν; Έχει ευθύνη να πληρώσει και πληρώνει ακόμα κι όταν θα στερηθεί άλλα αγαθά, και η ΑΗΚ έχει ευθύνη να προμηθεύει ηλεκτρισμό ολόχρονα, όχι μόνο την άνοιξη και το φθινόπωρο.
Όταν σκεφτείς όσα προηγήθηκαν και όσα εξελίσσονται αυτή τη στιγμή γύρω από τον ηλεκτρισμό, μόνο αηδία μπορείς να νιώσεις. Το φυσικό αέριο για ηλεκτροπαραγωγή. Οι πλωτές και οι χερσαίες μονάδες αποϋγροποίησης. Το τερματικό στο Βασιλικό. Το καλώδιο που θα μας ενώσει με την Ελλάδα. Τα φωτοβολταϊκά που θα ρίξουν το κόστος και τελικά τα πληρώνουμε χρυσάφι. Το άνοιγμα της αγοράς. Και, τελικά, η απόλυτη εξάρτηση από μονάδες παραγωγής της ΑΗΚ, κάποιες από τις οποίες ποτέ δεν ξέρουν αν θα δουλέψουν ή αν θα βγουν νοκ άουτ και οι υπάλληλοι τις ονομάζουν «οι κοτζιάκαρες».
Λες, λοιπόν, ίσως αυτό –που μας απειλούν κάθε μέρα ότι θα μας κόψουν το ρεύμα αν δεν το κάνουμε οικονομία- να είναι η μεγαλύτερη κοροϊδία του κράτους προς τους πολίτες του. Ένα τεράστιο διαχρονικό σκάνδαλο που δεν έχει τέλος. Αλλά, μήπως αυτό με τις πολλαπλές συντάξεις είναι λιγότερο; Πόσα χρόνια αυτό το παραμύθι; Να συμφωνούν όλοι δημοσίως ότι είναι μια στρέβλωση και πρέπει να διορθωθεί, ιδίως για να δείξουν σεβασμό προς τους πολίτες, αλλά να μην συμφωνούν ποτέ με ποιο τρόπο πρέπει να γίνει η διόρθωση. Και καμιά τριανταριά αξιωματούχοι -παίρνουν και μισθό και σύνταξη ή διπλές και τριπλές συντάξεις λόγω των πόστων που υπηρέτησαν- και θα συνεχίσουν να τα απολαμβάνουν κι ας καεί το πελεκούδι. Ανάμεσά τους ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο υπουργός Οικονομικών. Αυτό από μόνο του είναι πρόκληση, αλλά ας μην το προσωποποιούμε, διότι είναι θέμα αρχής, θέμα ηθικής τάξεως, πολιτικής ευθιξίας.
Υπάρχουν στη Βουλή δώδεκα προτάσεις νόμου κομμάτων και βουλευτών, προχτές έγιναν δεκατρείς διότι κατέθεσε και η κυβέρνηση δικό της νομοσχέδιο. Με άλλες ιδέες. Οι συντάξεις να γίνουν φιλοδώρημα. Δηλαδή, αντί να τα παίρνουν με τον μήνα να τα πάρουν όλα μαζί με την αποχώρηση από το αξίωμα. Οι επόμενοι πολυσυνταξιούχοι, όχι οι υφιστάμενοι. Οι υφιστάμενοι θα συνεχίσουν τη στρέβλωση του εγκεφάλου μας. Η πλάκα είναι ότι με το κυβερνητικό νομοσχέδιο μπαίνουν στον χορό και δήμαρχοι, κοινοτάρχες, Επίτροποι, Έφοροι κι άλλοι.
Εντάξει, τα κόμματα έδειξαν ότι απορρίπτουν το κυβερνητικό σχέδιο, αλλά το ερώτημα είναι απλό: Αφού θέλουν τόσο πολύ να διορθώσουν αυτά τα εκτρωματικά προνόμια γιατί υπάρχουν στη Βουλή δώδεκα προτάσεις; Χρόνια ολόκληρα! Από τη δεκαετία του 80 προσπαθούν να τα ρυθμίσουν. Θα έπρεπε μέχρι τώρα να κάτσουν όλοι μαζί να καταθέσουν μία πρόταση, να την ψηφίσουν και να κλείσει το ζήτημα. Οι δικαιολογίες περί συνταγματικότητας είναι κωμικές. Άλλαξαν το Σύνταγμα όποτε χρειάστηκε, για πολλούς άλλους λόγους, ας το αλλάξουν και τώρα πριν ψηφίσουν. Εκτός αν προτιμούν να ψηφίσουν και να περιμένουν να απορριφθεί ο νόμος τους ως αντισυνταγματικός. Είναι κι αυτό ένας τρόπος να συνεχιστεί η κοροϊδία. Και δεν θα είναι η πρώτη φορά.
