Ναι, ξέρω. Σας κουράσαμε με το θέμα των πολλαπλών συντάξεων. Χάσαμε κι εμείς οι ίδιοι τον μπούσουλα. Ούτε που θυμόμαστε πια, πόσα χρόνια γράφουμε για την κορυφαία αυτή πρόκληση. Όμως, όσο συνεχίζεται ο εμπαιγμός είμαστε αναγκασμένοι να τον επισημαίνουμε. Βλέπετε, απομένουν 15 μήνες μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές και κάποιοι θα συνεχίσουν τις προκλήσεις.
Προειδοποιήσαμε πλειστάκις, ότι η δήθεν ευαισθητοποίηση κυβερνώντων και κομμάτων μετά που κορυφώθηκε η οργή των πολιτών, δεν ήταν γνήσια. Αν ήταν γνήσια, θα το είχαν ήδη λύσει. Οι εμπλεκόμενοι ένθεν και ένθεν, όμως, από Κυβέρνηση και Βουλή το χειρίστηκαν με τρόπο που εξόφθαλμα ροκάνιζε το χρόνο.
Κατ’ αρχάς, αγνόησαν με επιδεικτικό τρόπο συγκεκριμένη λεπτομερή πρόταση την οποία είχε ετοιμάσει και υποβάλει ο τέως Γενικός Ελεγκτής. Στη συνέχεια, άρχισαν να συζητούν γενικόλογα το θέμα στη Βουλή ενώ υπήρχε από χρόνια σχετική πρόταση νόμου την οποία είχε καταθέσει ο Αβέρωφ Νεοφύτου.
Αφού πέρασε αρκετός χρόνος, σε μια συνεδρία προ έτους περίπου, τους είπε ο υπουργός Οικονομικών (ναι, εκείνος που απολαμβάνει ο ίδιος και μισθό και πολλαπλές συντάξεις) ότι θα ετοιμάσει ένα γενικό νομοσχέδιο στο οποίο θα περιλάβει όλες τις πτυχές του θέματος. Τότε, προβλήθηκε δεόντως η προοπτική και από τους κυβερνώντες και από τα κόμματα στη Βουλή. Περίπου, μας ζητούσαν να τους πούμε και μπράβο.
Οι αναγνώστες, βεβαίως, πιθανότατα θα θυμούνται ότι προειδοποιούσαμε ότι δεν ήταν τίποτα άλλο από έναν ακόμη εμπαιγμό. Αποδείχθηκε στην πορεία. Αφού ροκάνισαν τον χρόνο αρκετά, μας παρουσιάστηκε η σοφή λύση την οποία εφηύρε ο πολυσυνταξιούχος Μάκης Κεραυνός. Φιλοδωρήματα στη θέση των συντάξεων! Στην ουσία, δηλαδή, βγάζουν από τη μια τσέπη και βάζουν στην άλλη!
Όπως ήταν αναμενόμενο, ακολούθησε νέα έκρηξη οργής των πολιτών, που μόλις είχαν συνειδητοποιήσει τον πολλαπλό εμπαιγμό. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να αντιδράσουν οι πολιτικοί. Ακολούθησε μια καταιγίδα προτάσεων νόμου για το συγκεκριμένο θέμα. Ούτε μια, ούτε δύο, ούτε τρεις. Δώδεκα προτάσεις νόμου κατατέθηκαν! Πότε θα συζητούντο όλες αυτές; Εύκολα δύναται ο καθένας να αντιληφθεί πότε μπορεί να υπήρχε κατάληξη.
Ψύχραιμα να θυμηθείτε και τη συνέχεια. Ήρθε η Κυβέρνηση και απέσυρε το νομοσχέδιο Κεραυνού. Οι ευκολόπιστοι έβαλαν το σταυρό τους και είπαν, ας είναι, έστω και τώρα να φέρουν μια πρόταση της προκοπής. Όσοι τους γνωρίζουν καλά, απλώς, εμφανίστηκαν για μια ακόμη φορά κακοί. Ποντάροντας στο ότι ο εμπαιγμός θα συνεχιζόταν.
Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν. Χθες, στην επιτροπή Οικονομικών άρχισαν να συζητούν το νομοσχέδιο του Μάκη. Τι προβλέπει; Μα τι άλλο; Φιλοδωρήματα στη θέση των πολλαπλών συντάξεων! Και όχι για τους υφιστάμενους αξιωματούχους αλλά για τους άλλους μελλοντικά. Δεν επηρεάζεται ο κύριος Χριστοδουλίδης, που παίρνει μισθό αλλά και σύνταξη από τα 45 του. Ούτε και ο κύριος Μάκης, που λαμβάνει και μισθό και πολλαπλές συντάξεις. Ούτε και οι υπόλοιποι σαν κι αυτούς.
Τι έγινε χθες στη Βουλή; Α, εδώ το θέατρο είναι επιπέδου Μπρόντγουεϊ. Έριξαν κεραυνούς κατά του Κεραυνού όλα τα κόμματα. Και της αντιπολίτευσης και της συμπολίτευσης. Και τι δεν του έσυραν. Άδικος, προκλητικός, προκαλεί ανισότητες και διάφορα άλλα… Προς Θεού, μην φορτωθούν τα ίδια και οι βουλευτές την παραμικρή ευθύνη λίγο πριν μπουν σε προεκλογική περίοδο. Ας την φορτώσουν στον συνταξιούχο υπουργό, που δεν έχει πολιτικές φιλοδοξίες.
Μην πλανάσθε, όμως, αγαπητοί φίλοι. Παιγνίδια πολιτικά παίζουν. Στόχος είναι να συνεχίσουν το ροκάνισμα του χρόνου. Για να πλησιάσουν προς το τέλος της θητείας της παρούσας Βουλής. Και είτε θα κλωτσήσουν την μπάλα στους επόμενους, είτε αν αναγκαστούν να πάρουν μιαν απόφαση, να μην αγγίζει τους υφιστάμενους.
Η πιο κραυγαλέα απόδειξη της πολιτικής κωμωδίας την οποία παρακολουθούμε είναι το θέμα της συνταξιοδότησης των βουλευτών και των υπουργών από το 60ο έτος αντί το 65ο το οποίο ισχύει για όλους τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς. Δεν σχετίζεται με το θέμα των πολλαπλών συντάξεων. Δεν χρειάζεται κάποιο σοφό νομοσχέδιο ή μια αϊνστανικού επιπέδου πρόταση νόμου για να αλλάξει. Μια απλή ψηφοφορία στην ολομέλεια της Βουλής απαιτείται. Σε 5 λεπτά δηλαδή. Ούτε που το διανοούνται. Ούτε που ετέθη.
Απλώς, θαυμάστε τους!
