Για να σκάσει επιτέλους ένα χαμόγελο στα χείλη μας, για να ξορκίσουμε τους σεισμούς και τον νέο Πλανητάρχη με τα καλαμάκια, τα οικόπεδα, τους δασμούς και τις ονειρώξεις του, αλλά και τον δικό μας οικείο Πλανητάρχη της Μέσης Ανατολής και τα τελεσίγραφά του, χωρίς να ξεχνώ την κατάρα του χαλλουμιού που μας έλαχε, η σημερινή στήλη θα ασχοληθεί με βασιλείς και αποκαλύψεις που αφορούν θέματα υψίστης εθνικής προτεραιότητας και σημασίας.
Ναι, αγαπητοί αναγνώστες, μια θλιβερή είδηση έχει αποκαλυφθεί που θα ταράξει συθέμελα την κραταιά αυτοπεποίθησή μας, όμως θα το αντέξουμε γιατί ο καιροί είναι χαλεποί και το μέλλον αχαρτογράφητο. Μάθετε λοιπόν ότι η εθνική μας πατάτα, δεν είναι 100% προϊόν αυτής, της κατά τα άλλα ένδοξης και ηρωικής πατρίδας. Ο σπόρος της είναι ολλανδικός!
Αυτό αποκάλυψε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, ομάδα δημοσιογράφων που καλά περνά -παρά το τσουχτερό κρύο- στη χώρα των τουλιπών, μετά από πρόσκληση της εδώ ολλανδικής πρεσβείας για την προετοιμασία της άφιξης τον Μάρτη του βασιλικού ζεύγους της Ολλανδίας! Πράγματα και θαύματα έμαθαν οι ημέτεροι δημοσιογράφοι. Η χαρά μας τεράστια όταν μας πληροφόρησαν για το Water-Mining Project που μαγειρεύεται στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της πόλης Delft, της Ολλανδίας, ίσως σωτήριο για την άνυδρη πατρίδα μας.
Συνάντησαν έναν βασιλιά – μη νομίζετε, κοινός θνητός είναι και αυτός – και έχει ενδιαφέροντα πολλά, του αρέσουν τα αεροπλάνα και τα σπορ, αλλά κυρίως ενδιαφέρεται για τις βιοκαλλιέργειες και για θέματα διαχείρισης νερού! Η χώρα του, όπως και διπλανή της [το Βέλγιο], είναι γνωστή ως le plat pays, δηλαδή η επίπεδη χώρα, είναι όμως και ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ και τραγουδήθηκαν από τον υπέροχο Jacques Brel.
Αυτή η επίπεδη χώρα, λοιπόνπου έχει απέραντες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και άφθονο νερό, είναι γνωστή ανά το παγκόσμιο από τον Ρέμπραντ και τον Βαν Γκόγκ, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το σπίτι της Άννας Φράνκ, την Κόκκινη Συνοικία, αλλά κυρίως από το εθνικό σύμβολό της, την τουλίπα. Η Κύπρος και η Ολλανδία, παρόλη την περηφάνεια για τα εθνικά τους σύμβολα και επιτεύγματα (τουλίπα και πατάτα), κατά βάθος ξέρουν ότι δεν είναι 100% δικά τους.
Πρώτη αναφορά στην τουλίπα βρίσκουμε στη Rubaiyat, το περίφημο ποιητικό έργο του 11ου αιώνα του Omar Khayyam που την επαινεί για την ομορφιά αλλά και για την εφήμερη επίγεια ζωή της, ενώ το όνομά της laleh, στην γλώσσα Farsi των Ιρανών, αποτελείται από τα ίδια γράμματα όπως Allah! Laleli τζαμί, έχουμε και εμείς στην κατεχόμενη Λευκωσία, ενώ οι δικοί μας λαλέδες δεν είναι τουλίπες, αλλά ανεμώνες ή πραμανέττες κατά τους Λυσιώτες.
Για χάριν της ιστορικής αλήθειας μάθετε ότι ο επιφανέστερος των Σουλτάνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής (1494-1566), γνωστός ως ο Χαλίφης του Ισλάμ και Κανουνί (ο Νομοθέτης) και η Χουρέμ του Σουλτάνα Ρωξελάνη (η Αλεξάνδρα Αναστασία Λισόφσκα, κοπέλα του χαρεμιού του), λάτρευαν την ομορφιά και την καλαισθησία (σε αντίθεση με τους περισσότερους Κύπριους στους οποίους η καλαισθησία είναι αμελητέα). Έστειλε λοιπόν ο Σουλεϊμάν και η Χουρέμ του λυτούς και δεμένους να τους φέρουν τα ωραιότερα λουλούδια της Ανατολής για να στολίσουν το χαρέμι! Γκρεμοτσακίστηκαν οι απεσταλμένοι, αλλά έφεραν πίσω από το Ιράν την τουλίπα! O γνωστός στους Κύπριους Σελίμ ΙΙ (1566-74), είχε παραγγείλει 50,000 βολβούς τουλίπας για τους κήπους του παλατιού του. Έτσι η τουλίπα έγινε το εθνικό σύμβολο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας!
Όταν λοιπόν ο βασιλιάς των Κάτω Χωρών, της Οράγγης-Νασσάου και του Αμσμπέργκ Γουλιέλμος Αλέξανδρος Νικόλαος Γεώργιοςκαι η βασίλισσα Μάξιμα φθάσουν με το καλό στο νησί μας, αφού τους γίνει η επίσημη υποδοχή, κόκκινο χαλί, άγημα στεφάνι, Μακάριος, κι αφού ανταλλάξουν απόψεις για τις χιλιάδες των φοιτητών μας που βρίσκονται στο Άμστερνταμ και αλλαχού και φοιτούν στα πανεπιστήμια τους στην αγγλική γλώσσα (δεν είναι λιγότερο Ολλανδοί ως εκ τούτου), κι’ αφού ακούσουν για τον πυλώνα σταθερότητας και ευημερίας που είμαστε, η εθιμοτυπία προστάζει ανταλλαγή εθνικών συμβόλων.
Ο Γουλιέλμος και η Μάξιμα θα δώσουν στον Νίκο και τη Φιλίππα μια αγκαλιά τουλίπες, ενώ το δικό μας ζεύγος θα τους χαρίσει ένα χρυσοποίκιλτο αντίγραφο του μνημείου της Πατάτας στη Ξυλοφάγου, με φουρφουρέτινη επιγραφή Δεν Ξεχνώ, Αγωνίζομαι και Διεκδικώ. Μετά θα επιβιβαστούν της προεδρικής λιμουζίνας και θα οδεύσουν προς Ξυλοφάγου όπου θα τους περιμένει αντιπροσωπεία των σχολείων, της εκκλησίας και του λαού που θα ζητωκραυγάζουν κρατώντας λάβαρα στα εθνικά χρώματα αμφοτέρων.
Ο βασιλιάς θα καταθέσει στεφάνι στο μνημείο της πατάτας, αλλά θα μιτσοκαμμίσει στον δικό μας που ξέρει… από που είναι ο σπόρος της! Θα εκφωνηθεί λόγος εις την ελληνικήν γλώσσαν, θα παιανίσουν οι φιλαρμονικές, και θ’ απαγγελθεί στο βασιλικό ζεύγος το καλώς ευρέθημεν από άξιο ποιητάρη της περιοχής. Στη συνέχεια, η Μάξιμα και Φιλίπππα θα συναντήσουν για καφέ και τσιπόπιττα τις κυρίες της Ξυλοφάγου, ενώ ο βασιλιάς αφού φορέσει ολοτζαίνουρκες συριζοποδίνες που του εχάρισε η συντεχνία των πατατοπαραγωγών της Ξυλοφάγου, θα καθίσει μαζί με τον Πρόεδρο και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο επάνω σε καθαρό τράκτορ, άρτια διακοσμημένο, με σημαιούες πολύχρωμες και θα οδεύσουν εν πομπή προς τα χωράφκια.
Καλώς μας ήρθατε στην Κύπρο, αρχόντοι. Τράγοι και μαϊμούδες! έγραψε Γιώργος Σεφέρης στο Νεόφυτος ο έγκλειστος μιλά, Εγκλείστρα 21 Νοεμβρίου 1953.
Ελεύθερα, 16.2.2025
