Στα νεανικά μου χρόνια, μιλάμε τώρα για τέσσερις δεκαετίες πριν, είχα μια περιπέτεια με τα δικαστήρια. Θα την πω για να δούμε τι άλλαξε από τότε.
Μια ομάδα έξι πολιτών βάζαμε αφίσες στις πινακίδες του δήμου Λευκωσίας. Πολιτικές αφίσες. Δύο περιπολικά της ΜΜΑΔ με κάμποσους ΜΜΑΔίτες μας περικύκλωσαν κάπου εκεί στο περίπτερο του Όχι στη Λευκωσία. Με άγριες διαθέσεις, μάλιστα. Σαν να εντόπισαν ξαφνικά καμιά συμμορία κακοποιών. Πήραν τα στοιχεία μας και κάποια στιγμή μας επιδόθηκε κατηγορητήριο για να πάμε δικαστήριο.
Η κατηγορία ήταν ότι βάζαμε αφίσες χωρίς άδεια. Τις βάζαμε στις ειδικές πινακίδες του δήμου για να μην ρυπαίνουμε τοίχους και κολώνες όπου έβαζαν αφίσες όλοι οι άλλοι. Είχαμε και τις οικολογικές μας ανησυχίες από τότε. Τέλος πάντων.
Πήγαμε δικαστήριο. «Παραδέχεστε», μας ρώτησαν. «Όχι», απαντήσαμε. Θέλαμε να μας κάνουν κι άλλες ερωτήσεις για να πούμε την άποψη μας και να αμφισβητήσουμε την ανάγκη της άδειας από το δημαρχείο για να εκφράσεις την πολιτική σου άποψη. Δεν μας έκαναν άλλες ερωτήσεις. Με το «όχι» που λέγαμε, ο δικαστής κήρυσσε την αναβολή της δίκης και όριζε άλλη ημερομηνία. Εμείς οι έξι, ένας αστυνομικός, ένας εισαγγελέας (ευτυχώς δεν είχαμε δικηγόρο) χάναμε τον χρόνο μας επί μήνες. Διότι αυτό το «όχι» και η αναβολή συνεχίστηκαν για μήνες και μήνες, πάνω από ένα χρόνο.
Χάναμε τόσοι άνθρωποι τις μέρες μας για μια απλή υπόθεση. Τόσο απλή, που στο τέλος κατέληξε να μας επιβληθεί πρόστιμο, το οποίο αναλογούσε περίπου έξι λίρες (δέκα, δώδεκα ευρώ) για τον καθένα μας. Τόσο αστεία μας φαινόταν αυτή η ιστορία, που κάναμε και πλάκα ζητώντας από το δικαστήριο να τα πληρώνουμε με δόσεις. Ασχολήθηκε και με αυτό ο δικαστής για να βγάλει απόφαση. Δεν μας επέτρεψε να πληρώνουμε με δόσεις τις έξι λίρες, αλλά σπατάλησε κι άλλο χρόνο για να αποφασίσει!
Τι άλλαξε σαράντα χρόνια μετά; Τίποτε απολύτως. Ούτε στα δικαστήρια, ούτε στην Αστυνομία, ούτε στην κυβέρνηση. Ο Γιώργος Τάττης και ο Οζ Καραχάν δικάζονται αυτή την εποχή διότι κοντά στην παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου για την επέτειο της Ανεξαρτησίας ήθελαν να σηκώσουν πανό που έγραφε: Κυπριακή Δημοκρατία η μόνη λύση και το απαρτχάιντ δεν είναι λύση. Συνελήφθησαν από αστυνομικούς, τους φόρεσαν χειροπέδες, τους ανέκριναν και τους κατηγόρησαν για εξύβριση, επίθεση και αντίσταση στη σύλληψη. Όλους σε παρόμοιες περιπτώσεις με αυτές τις κατηγορίες τους παίρνουν στα δικαστήρια οι αστυνομικοί. Πήγαν μέχρι τώρα δυο – τρεις φορές στο δικαστήριο. Η δίκη συνεχίζεται τον Μάρτιο…
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλους διαδηλωτές. Οργανώνεται μια εκδήλωση διαμαρτυρίας η οποία θα μπορούσε με το τέλος της να ξεχαστεί, αν δεν υπάρξουν επεισόδια και Αίαντες. Ακόμα κι αν κάποιοι διαδηλωτές κάνουν τους τσαμπουκάδες σε αστυνομικούς, θα ησυχάσουν και θα φύγουν αν οι αστυνομικοί δεν το πάρουν προσωπικά. Αλλά, συνήθως αντιδρούν για να δείξουν ποιος κατέχει την εξουσία και η ειρηνική διαδήλωση γίνεται επεισοδιακή κι ακολουθούν συλλήψεις και δίκες για εξύβριση, επίθεση, αντίσταση στη σύλληψη ή διασάλευση της ειρήνης.
Είναι λογικό σήμερα να γίνονται τέτοιες δίκες; Δεν έπρεπε μέχρι τώρα να υπάρξει μια πολιτική παρέμβαση για να ελεγχθεί κάπως η κρίση των αστυνομικών; Όχι μόνο βλάπτεται η δημοκρατία, αλλά ασχολούνται με ΜΗ υποθέσεις χωρίς νόημα και μετά θρηνούμε για την αργοπορημένη δικαιοσύνη και την υποστελέχωση της Αστυνομίας. Ε, μα όταν ασχολούνται επί μήνες με τέτοιες ανοησίες πώς θα ασχοληθούν με τις σοβαρές υποθεσεις; Όπως γινόταν πριν τέσσερις δεκαετίες… Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.
Υ.Γ. Προχτές, που ασχοληθήκαμε με τη δίκη Τάττη και Καραχάν, αδικήσαμε τον βουλευτή του ΑΚΕΛ Γιώργο Κουκουμά και οφείλουμε διευκρίνηση: Όταν έγινε εκείνη η σύλληψη ο κ. Κουκουμάς αντέδρασε αμέσως και ενέγραψε θέμα στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής. Όμως, δεν επέτρεψε τη συζήτηση η Πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου με τη δικαιολογία ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η δίκη. Προχτές, που η Επιτροπή Ελέγχου ασχολήθηκε με τον δρόμο Πάφου – Πόλης, ούτε η επιστολή του Γενικού Εισαγγελέα για τη δίκη που εκκρεμεί, δεν την έκανε να παρέμβει και να ακυρώσει τη συζήτηση. Ε, πώς να αλλάξουν τα πράματα; Αφού γίνονται όλα με προσωπικές ή κομματικές ατζέντες.
