Στο γραφείο του Κωνσταντίνου Λετυμπιώτη, υπάρχει σε περίοπτη θέση μια πλακέτα με το σήμα του Δημοκρατικού Συναγερμού, τιμής ένεκεν από τη δράση του στην «Πρωτοπορία» ως φοιτητής. Αυτή η πλακέτα βρισκόταν εκεί μέχρι πρόσφατα όταν τον επισκέφθηκα στο γραφείο του, και μάλλον συνεχίζει να την έχει, μιας και δεν του τηλεφώνησε κάποιος να την επιστρέψει! Και προφανώς ούτε και υπήρξε απόφαση απαγόρευσης χρήσης ή τοποθέτησης των συμβόλων του ΔΗΣΥ.

Μάλλον δεν θα το σκέφτηκαν ή θεώρησαν πως με τα όσα γράφονται και λέγονται εδώ και δύο χρόνια ούτε ο κ. Λετυμπιώτης, ούτε οποιοσδήποτε άλλος θα τολμούσε να έχει σε περίοπτη θέση κάτι από τον Συναγερμό.

Εδώ και δύο χρόνια πηγαινοέρχεται η ίδια συζήτηση, ξανά και ξανά, οι ίδιες κουβέντες. Αρχικώς έμπαινε μετά επιτάσεως η απαίτηση διαγραφών όλων εκείνων που στήριξαν το νέο Πρόεδρο, του ίδιου του Νίκου Χριστοδουλίδη συμπεριλαμβανομένου. Όταν άρχισε να καταλαγιάζει ο κουρνιαχτός και έγιναν κάποιες πιο σοφές σκέψεις, αποφασίστηκε επί προηγούμενης ηγεσίας ΔΗΣΥ να μην προχωρήσουν σε διαγραφές όσων είχαν στηρίξει Ν. Χριστοδουλίδη ή συμμετείχαν στην κυβέρνησή του.

Όμως δεν έκλεισε. Επανήλθε προ ενός έτους όταν θα γίνονταν οι επιλογές για τις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης. Και βρέθηκε εκ νέου στο επίκεντρο των συζητήσεων ενόψει καταστατικού συνεδρίου. Με ένα ρετουσάρισμα στη φρασεολογία και η «διαγραφή» έγινε «χάνει την ιδιότητα του μέλους». Και θα αποκλείεται από τη διεκδίκηση πολιτειακής ή κομματικής θέσης για περίοδο 6 ετών.

Άρα ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, ο Κ. Λετυμπιώτης, και οι υπουργοί που είναι μέλη του ΔΗΣΥ, μέχρι και το Μάρτη του 2029 δεν έχουν το δικαίωμα (σύμφωνα με την πρόταση που θα ψηφίσουν οι σύνεδροι) να διεκδικήσουν κάποια πολιτειακή ή κομματική θέση. Θα τους απαγορεύεται να είναι υποψήφιοι είτε για τις βουλευτικές είτε για ένα από τα κομματικά αξιώματα.

Προκύπτουν όμως κάποιες εύλογες απορίες: 1. Γιατί τώρα και όχι πριν δύο χρόνια όταν οι πληγές της ήττας των προεδρικών ήταν ακόμα νωπές; 2. Ποιος τους είπε ότι κάποιος εξ αυτών έχει ενδιαφέρον να γίνει βουλευτής ή κομματικός αξιωματούχος; 3. Το ’26 κάποιος δεν δικαιούται να είναι υποψήφιος, αλλά το ’31 θα είναι όλα ‘οκ’ και μπορεί να είναι;

Το κυρίως ερώτημα που προκύπτει, όχι μόνο για τον Δημοκρατικό Συναγερμό, αλλά και για όλες τις πολιτικές δυνάμεις: Έχει κάποιο κόμμα, το όποιο κόμμα, την πολυτέλεια σήμερα να απομακρύνει άτομα από τις τάξεις του;

Και άντε ο σύγχρονος κομματικός πατριωτισμός, με τις μοντέρνες woke αντιλήψεις, επιβάλλει την παραδειγματική τιμωρία όσων έχουν παραστρατήσει. Δεν μπορεί να σκεφτεί κάποιος ότι μπορεί στο τέλος αυτό να πλήξει το ίδιο το κόμμα τους; Ή μήπως πιστεύουν ότι θα γίνει πιστευτή η θεωρία συνωμοσίας περί υπόσκαψης από το Προεδρικό και άλλα γνωστά που ακούστηκαν και το περασμένο καλοκαίρι.

Μήπως τελικά είναι ίσως πιο σοφό αντί τη σύγχρονη προσέγγιση της «απώλειας της ιδιότητας του μέλους» (που λόγω ατολμίας δεν χαρακτηρίζεται «διαγραφή») να πάνε πίσω στις ρίζες τους και να διδαχθούν κάτι από τον ιδρυτή της παράταξής τους για το πως αντιδρούσε κάτω από ανάλογες δύσκολες συνθήκες. Κάτι θα θυμάται κάποιος από Γλαύκο Κληρίδη για να υποδείξει στη σημερινή «σύγχρονη ηγεσία» του ΔΗΣΥ. Κάποιος θα θυμάται να τους πει πως ο Συναγερμός έγινε πρώτο κόμμα εκπροσωπώντας πέραν του ενός τρίτου του λαού και όχι το ένα τέταρτο που εκπροσωπεί σήμερα.

Εάν εκεί στην Πινδάρου αισθάνονται ότι έχουν την πολυτέλεια να προχωρήσουν σε διαγραφές (συγνώμη δεν μου βγαίνει το «χάνει την ιδιότητα μέλους») και ότι αυτό δεν θα επηρεάσει το αρνητικά τις εκλογές του 2026 τότε μπορούν κάλλιστα να το πράξουν. Εάν πάλι αισθάνονται πως ό,τι και να συμβεί έστω και με μερικές ψήφους θα έρθει πρώτος στις εκλογές του ’26, τότε «ναι» μπορούν να προχωρήσουν.

Το πρόβλημα, στο τέλος της ημέρας, δεν θα το έχουν όσοι έχασαν την ιδιότητα του μέλους. Το πρόβλημα θα το έχουν όσοι έχουν χάσει την επαφή με τη βάση και την πραγματικότητα. Γιατί είναι αυτοί που την επομένη των εκλογών θα πρέπει να λογοδοτήσουν, και ήδη ξέρουμε – όπως σίγουρα ξέρουν και οι ίδιοι – ότι είναι πολλοί που τους περιμένουν στη γωνιά.

* Υπάρχει και το θέμα των θητειών στη Βουλή για το οποίο θα επανέλθουμε σε κατοπινό στάδιο.