Αν είμαστε σοβαροί θα συζητούσαμε ακόμα για το χαλλούμι; Για το οποίο καταθέσαμε ολοκληρωμένο φάκελο στην Κομισιόν και ζητούσαμε την κατοχύρωση ως ΠΟΠ πάνω από 15 χρόνια τώρα, αλλά ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι να εφαρμόσουμε το πρότυπο.
Χρόνια ολόκληρα έδιναν μάχη στην Ευρωπαϊκή Ένωση πεντέξι υπουργοί, για να το κατοχυρώσουν ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Το πέτυχαν μέσα από άγριες κόντρες, δικαστικές μάχες, υπονόμευση, ενστάσεις, όχι τόσο με ξένους όσο με δικούς. Πανηγύριζαν όσο δεν πανηγύρισαν ποτέ προηγουμένως όταν το πέτυχαν. Αλλά προετοιμασία για να ανταποκριθούμε ακόμα δεν έγινε. Κι ας το παρακολουθεί το πρόβλημα ο ίδιος ο Πρόεδρος αυτοπροσώπως.
Κατέθεσαν τον φάκελο το 2009 και το 2012 ζητούσαν να αποσυρθεί, διότι οι τυροκόμοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να βάλουμε περισσότερο ποσοστό αγελαδινού γάλακτος στο πρότυπο. Λες και είναι απόφαση οποιουδήποτε τα ποσοστά γάλακτος με το οποίο παρασκευάζεται το χαλλούμι εδώ και αιώνες. Ή το ότι είναι απάτη να παρασκευάζεις χαλλούμι από σκόνη γάλακτος και νερό.
Ξανάρχισαν διαμαρτυρίες οι κτηνοτρόφοι και ζητούν, λένε, οδικό χάρτη για να ξέρουν πότε θα αυξηθούν τα ποσοστά του αιγοπρόβειου γάλακτος, όπως προβλέπεται. Γιατί διαμαρτύρονται, όμως; Ας το πάρουν απόφαση. Δεν μπορούμε. Τελεία. Μπορούν να κάνουν χαλλούμια στη Δανία, στην Αίγυπτο, στη Βρετανία, στην κατεχόμενη Κύπρο, αλλά στην ελεύθερη Κύπρο δεν μπορούμε. Αυτοί είμαστε.
Η κατοχύρωση προβλέπει ότι ως παραδοσιακό προϊόν «το πρόβειο η αιγινό γάλα ή μίγμα αυτών πάντοτε πρέπει να υπερέχει ποσοτικά του αγελαδινού γάλακτος». Το πετύχαμε αλλά δεν το εφαρμόσαμε. Είναι περίπλοκο λένε. Είναι θέμα ικανότητας, λέμε εμείς. Και προγραμματισμού. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες.
Ξέρετε πόσα προϊόντα έχει κατοχυρώσει η Ελλάδα ως ΠΟΠ; 88 προϊόντα. Ανάμεσα τους και 20 τυριά. Είκοσι, όχι αστεία. Δεν μιλάμε μόνο για τη φέτα. Άλλο η Γραβιέρα Αγράφων, άλλο η Γραβιέρα Κρήτης, άλλο η Γραβιέρα Νάξου, για παράδειγμα. Κι άλλο η Κοπανιστή, άλλο το Λαδοτύρι Μυτιλήνης, άλλο το Μανούρι κι άλλο το Μετσοβόνε. Όλα τυριά και όλα ΠΟΠ με βούλα της ΕΕ.
Εμείς ένα τυρί ξέραμε πάντα να κάνουμε. Το χαλλούμι. Και τα κάναμε θάλασσα. Υπάρχει λόγος να το συνεχίζουμε και να γινόμαστε ρεζίλι;
ΤΗΣ ΣΑΧΛΑΜΑΡΑΣ ΓΙΝΑΜΕ
Τι είναι αυτό το νέο φρούτο τώρα; Άλλη γελοιότητα; Είναι, λέει, «ταχυδρομικοί δικαστές» σύμφωνα με συμβάσεις που υπόγραψε η Κύπρος και δικαιούνται να κάνουν ό,τι τους καπνίσει. Διότι υπάγονται στις ΗΠΑ, όχι στην Κυπριακή Δημοκρατία. Έτσι τους ήρθε! Ο άλλος είναι καταζητούμενος και αναρτά βίντεο κάνοντας διάγγελμα προς τον λαό και απαιτεί να αφεθούν ελεύθεροι οι δύο συλληφθέντες. «Είναι διαταγή», τους είπε μάλιστα. Και τρέχει η Αστυνομία, τρέχουν οι δημοσιογράφοι, τρέχει κι ο Πρόεδρος να καθησυχάζει τον λαό, λες και ανακαλύψαμε μια νέα διεθνή συνωμοσία με εγκεφάλους κι όχι κάμποσους ψεκασμένους, από αυτούς που έχουμε σωρό. Μόνο και μόνο από όσα λένε αυτοί οι τύποι μπορεί κανείς να βγάλει συμπέρασμα. Κι από τη στιγμή που η Αστυνομία δηλώνει πως δεν τίθεται θέμα ένοπλης ομάδας ή τρομοκρατικής δράσης, μάλλον θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως ένα ακόμα κόλπο για να βγάζουν κάποιοι λεφτά από θύματα που πείθονται ότι θα τους βοηθήσουν σε διάφορα προβλήματα. Τα θύματα είναι μάλλον πιο μεγάλο πρόβλημα από αυτούς τους «ταχυδρομικούς δικαστές». Από τσιόφτα σε τσιόφτα πάμε.
ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ;
Να πω κι άλλα; Έκανε ο άλλος αίτηση στο κράτος να του παραχωρηθεί οικόπεδο για φτωχές οικογένειες και του παραχωρήθηκε. Μόνο η Ελεγκτική Υπηρεσία είδε ότι πρώτου βαθμού συγγενείς του, κατέχουν ακίνητη περιουσία αξίας άνω του εκατομμυρίου. Αλλά, άμα ένας πολύτεκνος ή ένας μονογονιός κάνει αίτηση για επίδομα τον περνούν από δεκαπέντε κόσκινα για να βρουν τρόπο να μην του δώσουν το επίδομα. Σοβαρό κράτος, ε;
