ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟ, δεν θα τον έλεγα τον Ίλον Μασκ. Ας περιοριστώ μόνο στην αδιαμφισβήτητη επιχειρηματική, και όχι μόνο, ευφυία του. Την οποία όμως διαχειρίζεται με έναν τρόπο απελπιστικά αυτάρεσκο. Παρακολούθησα, όπως πολλοί, το σκηνικό στο Οβάλ Γραφείο, όπου με ένα από τα πολλά παιδιά του στον ώμο του (φωτό), εξηγούσε στους παρευρισκόμενους, ανάμεσά τους και εκπροσώπους των μίντια, πως και γιατί ο Πρόεδρος έχει ως πρώτο μέλημά του να καταπολεμήσει την γραφειοκρατία. Είχαν μια λογική τα λόγια του, και ο Τραμπ, σιωπηλός με τα χέρια επάνω στο γραφείο, κουνούσε επιδοκιμαστικά το κεφάλι.
ΟΛΟ και πιο συχνά, αποκαλύπτει τον εαυτό του, αλλά και τις προθέσεις του στον καινούργιο του ρόλο, τον οποίο λατρεύει ο Μασκ. Αυτό το “project”, του «παρά τω Προέδρω», φαίνεται να τον έχει κυριεύσει εξ ολοκλήρου, και μάλιστα με έναν ενθουσιασμό που δυσκολεύεται να κρύψει. Επί του παρόντος, πολλοί από εμάς περιοριζόμαστε στον ρόλο ενός «παρατηρητή των ανθρωπίνων πραγμάτων…».
ΔΩΡΗΤΗΣ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ, με το αζημίωτο βέβαια, είναι ο Ρόμπερτ Τσαρλς Άλμπον. Προτιμά όμως να τον λένε Τζο Ντόουνερ, δηλαδή Τζο Δωρητή, διότι πράγματι με τις επιδόσεις του στο «άθλημα», είναι πολύ … προχωρημένος. Συγκεκριμένα, όπως διαβάζω στην ιστοσελίδα του BBC, ο εν λόγω δικαιούται να υποστηρίζει ότι έχει την πατρότητα πέραν των 180 παιδιών, σε όλο τον κόσμο, από την Κίνα έως την Αυστραλία. Διαφημίζοντας το «προιόν» του διαδικτυακά!
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, όμως, ο δωρητής ήγειρε άλλο θέμα, κάνοντας κόλαση τη ζωή ενός ζεύγους γυναικών, που η μία από αυτές έκανε παιδί με δικό του σπέρμα. Τους πήρε στο δικαστήριο απαιτώντας «γονικά δικαιώματα» επάνω στο παιδί του. Αυτό, συμβαίνει πολύ σπάνια.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ, αφού είπε ότι πρέπει να προστατεύονται οι γυναίκες από πιθανές συνέπειες από μη αναγνωρισμένη νόμιμα, λήψη σπέρματος, αποφάσισε ότι ο βιολογικός πατέρας δεν είναι σε θέση να μεγαλώσει παιδί. Ζήτησε όμως από τους νόμιμους πια γονείς να επιτρέπουν στον κ. Ντόουνερ, να το βλέπει, αλλά όχι να το παίρνει σπίτι του.
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ μου διηγήθηκε χθες ο φίλος και συνεργάτης Γιώργος Λιγνός, πρώην μάνατζερ, δάσκαλος, και με καίριες παρεμβάσεις σε θέματα της τρέχουσας όπως λέμε επικαιρότητας: «Έτος 1990 σε ένα χωριό της Βοιωτίας έχει σηκωθεί ένα παράνομο κτίσμα, τόσο τερατώδες που ακόμα και οι ίδιοι οι κάτοικοι, ενάντια στη λογική της αλληλεγγύης, ξεσηκώνονται και ζητούν την κατεδάφισή του. Μετά την επίσημη καταγγελία από τον πρόεδρο της κοινότητας, ο επιθεωρητής της πολεοδομίας ήρθε στο χωριό. Καθ’ οδον για το επίμαχο κτίσμα ο επιθεωρητής έβλεπε τα σπίτια του χωριού και είπε: Εδώ βλέπω και άλλες παρανομίες! Για να έρθει η απάντηση από τον πρόεδρο της κοινότητας «Δεν σε φωνάξαμε για αυτά, αλλά για αυτό που σε πάω. Το τερατούργημα γκρεμίστηκε αλλά κατά το ήμισυ!». Η ιστορία αυτή είναι δηλωτική του πως δουλεύει το ελληνικό δημόσιο. Ή μάλλον, όπως δεν δουλεύει…Ευτυχώς, στην Κύπρο, που είχε άλλες επιρροές από τις δικές μας, μπήκαν καλά θεμέλια που ακόμα αντέχουν.
ΤΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ δεν έχουν τελειωμό στην Ελλάδα. Ξαφνικά, προέκυψε από το πουθενά και το τίποτα, το ανέκδοτο που ακούει στο όνομα Αλέξης Τσίπρας, που θα πάει, λέει, στο Χάρβαρντ ως fellow στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών. Ο ακαδημαϊκός όρος fellow είναι τίτλος που αποδίδεται σε διαπρεπή, μορφωμένα ή/και εξειδικευμένα πρόσωπα στον ακαδημαϊκό χώρο, την ιατρική, την έρευνα και τη βιομηχανία. Δεν βρίσκω καμία συνάφεια το εν λόγω προσώπου με αυτήν την περιγραφή. Κάποτε, ο μέγας Γιάννης Τσαρούχης εφηύρε την φράση «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις», ακριβώς για να περιγράψει περιπτώσεις σαν και αυτήν που μόλις σας ανέδειξα!
