Τη μια εξαγγελία για ανάπτυξη «μαμούθ» διαδέχεται μια άλλη. Συνοδευμένες από ποσά εκατοντάδων εκατομμυρίων για να εντυπωσιάζονται οι ιθαγενείς. Πέρα από τον εντυπωσιασμό όμως, οι ιθαγενείς θα ήθελαν να ρωτήσουν: Πόση ανάπτυξη, ή μάλλον πόσο μπετόν, χωράει αυτός ο τόπος;
Την περασμένη βδομάδα η εξαγγελία αφορούσε την περιοχή Αγίου Αθανασίου στη Λεμεσό σε γη της μητρόπολης Λεμεσού. Για έργο κόστους €379.495.000. Όπως γράφτηκε, θα αφορά οικιστικές μονάδες, εκπαιδευτήρια όλων των βαθμίδων μέχρι και πανεπιστήμιο, αθλητικά και ιατρικά κέντρα, πολιτιστικούς χώρους, εκκλησία, κέντρα έρευνας και ανάπτυξης τεχνολογίας, εμπορικούς και γραφειακούς χώρους και λοιπά και λοιπά. Μια ολόκληρη πόλη δηλαδή.
Χθες, μάθαμε για μια νέα ανάπτυξη, στο Πραστειό Αυδήμου, η οποία, επίσης, θα περιλαμβάνει πανεπιστήμιο με δυνατότητα εκπαίδευσης και φιλοξενίας 12.000 φοιτητών. Θα περιλαμβάνει, επίσης, όπως και το προηγούμενο έργο, ιατρικά και ερευνητικά κέντρα, οικιστικές μονάδες, τουριστικά καταλύματα, χώρους ευεξίας και λοιπά και λοιπά. «Με πλήρη σεβασμό στην παράδοση, στις τοπικές Αρχές και στο περιβάλλον», υπόσχονται οι εκπρόσωποι των επιχειρηματιών προβάλλοντας μακέτες κτηρίων που θα μπορούσαν να είναι στο Ντουμπάι, στη Silicon Valley ή οπουδήποτε αλλού. Μικρό μέρος της εν λόγω ανάπτυξης θα εμπίπτει, όπως γράφτηκε, εντός της περιοχής Natura 2000 Ζώνη Ειδικής Προστασίας, αλλά θα φυτευτούν πολλά άλλα δέντρα, θα στηθούν φωλιές για τα πουλιά, θα δημιουργηθούν λίμνες και θα αποκατασταθεί η καμένη γη από τις πυρκαγιές που έπληξαν την περιοχή το 2020.
Πέρα από το γεγονός ότι δίνοντας άδεια να γίνουν αναπτύξεις σε φυσικό τοπίο που έχει καεί προκύπτει κίνδυνος ενθάρρυνσης κακόβουλων πυρκαγιών, προκύπτουν, παράλληλα, διάφορα άλλα ερωτήματα. Όπως για παράδειγμα, πόσα πανεπιστήμια χρειάζεται μισό νησί με πληθυσμό περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους; Θα προσελκύσουμε ξένους, αλλά πόσους; Το ίδιο και για τα ιατρικά κέντρα. Πόσα; Πόσα ξενοδοχεία; Πόσα σπίτια και διαμερίσματα τη στιγμή που υπάρχει τεράστιο απόθεμα σε αχρησία.
Σε έναν τόπο που όπου να ’σαι θα αρχίσουμε τις λιτανείες για βροχή, σε έναν τόπο που δύσκολα μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες των κατοίκων σε νερό, σχεδιάζουμε «μαμούθ» αναπτύξεις. Μέχρι να έχουμε την τύχη των μαμούθ.
Σε έναν τόπο χωρίς μαζικές συγκοινωνίες πόσα αυτοκίνητα μπορούν να διακινηθούν; Σε ένα οδικό δίκτυο που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις υφιστάμενες ανάγκες κίνησης, πώς θα διακινούνται όλοι αυτοί οι άνθρωποι που προορίζονται να κατοικήσουν τις νέες πολιτείες;
Ένας τόπος που ο μισός είναι κατεχόμενος και τη μισή του πλευρά την τσιμεντώνουν με «αναπτύξεις» οι κατακτητές και την άλλη μισή πλευρά τη τσιμεντώνουν οι νόμιμοι κάτοικοι, πόσο μπορεί να αντέξει;
