ΜΕΤΑ από δεκαπέντε χρόνια, το κράτος κινήθηκε και το Τμήμα Περιβάλλοντος από τη Δευτέρα το πρωί άρχισε τις εργασίες συλλογής και απομάκρυνσης των χημικών αποβλήτων από το εργοστάσιο Astrasol, που βρίσκεται εντός κατοικημένης περιοχής, στα Λατσιά. Το εργοστάσιο για χρόνια εξέπεμπε το καρκινογόνο διχλωρομεθάνιο από τα φουγάρα του εντός κατοικημένης περιοχής.
ΕΙΝΑΙ δε απορίας άξιον, γιατί αυτό δεν έγινε τόσα χρόνια; Γιατί το κράτος δεν ανέλαβε τις ευθύνες τους έναντι των πολιτών; Τι είναι αυτό που εμπόδιζε τους μηχανισμούς του κράτους; Ό,τι και να ήταν, θεωρούμε ότι δεν ήταν τόσο σημαντικοί οι λόγοι. Κι αυτό τώρα η διαδικασία έχει αρχίσει. Αυτή η διαδικασία μετακίνησης, που έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού.
ΤΟ Τμήμα Περιβάλλοντος ανέλαβε το όλο εγχείρημα. Όπως σημείωσε ο διευθυντής του Τμήματος, Θεόδουλος Μεσημέρης, μέσα σε 15 μήνες, κατάφερε να ξεπεράσει νομικά εμπόδια, να εξασφαλίσει τις αναγκαίες προσφορές για τη διαχείριση των αποβλήτων και να διασφαλίσει την 24ωρη φύλαξη του εργοστασίου και της διαδικασίας. Όπως έχει επισημανθεί οι εργασίες αυτές καθορίζουν το τέλος μιας μακροχρόνιας δικαστικής διαμάχης μεταξύ των κατοίκων και του εργοστασίου για το ενδεχόμενο πρόκλησης καρκίνου από τις εκπομπές που προκαλούσαν τα φουγάρα του εργοστασίου.
ΣΗΜΕΙΩΝΕΤΑΙ συναφώς ότι από το 2009 άρχισαν να παρουσιάζονται κρούσματα καρκίνου στην ευρύτερη περιοχή. Επιπροσθέτως, το 2014 ο Διεθνής Οργανισμός Έρευνας για τον Καρκίνο (IARC) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ενέταξε το διχλωρομεθάνιο στις καρκινογόνες ουσίες. Κι όμως τα αντανακλαστικά του κυπριακού κράτους αποδείχθηκαν πολύ αργά. Με κινήσεις αργές και χωρίς να αξιολογείται ο κίνδυνος για την υγεία των ανθρώπων, η διαδικασία απομάκρυνσης έγινε δεκαπέντε χρόνια!
ΟΠΩΣ ανέφερε και ένας από τους κατοίκους, ο κ. Καϊλής, «εδώ και 15 χρόνια αναμένουμε αυτή την ημέρα». Πρόσθεσε δε πως «τα διάφορα συμφέροντα εμπόδιζαν για τόσα χρόνια να φτάσει αυτή η μέρα».
ΚΑΛΛΙΟΝ αργά παρά ποτέ. Αλλά όλα αυτά τα χρόνια προφανώς και έπρεπε να γίνουν πολλά. Να είχε τελειώσει το όλο ζήτημα προ πολλού. Γιατί η καθυστέρηση προφανώς και επηρέαζε ανθρώπους. Αυτό ήταν και το μείζον. Αυτό πάντα θα πρέπει να είναι το μείζον.
ΟΙ αναφορές στο πιο πάνω θέμα, που έχει δημόσιο ενδιαφέρον, γίνεται ως παράδειγμα. Για να αναδειχθεί το προφανές. Ότι το κράτος πρέπει να προστατεύει τους πολίτες και τη δημόσια υγεία.
