Μύλος έγινε η υπόθεση με την Αννίτα Δημητρίου, το θέμα του υποψηφίου του ΔΗΣΥ στις προεδρικές εκλογές και τις προτάσεις οι οποίες θα τεθούν προς συζήτηση στο καταστατικό συνέδριο του κόμματος το ερχόμενο Σάββατο. Προωθεί η Αννίτα πρόταση ώστε να έχει προτεραιότητα ο πρόεδρος του κόμματος να είναι υποψήφιος ή όχι; Προσπαθεί να περάσει πρόταση που θα αποκλείει Αβέρωφ Νεοφύτου, Φαίδωνα ή όποιον άλλον επιδείξει ενδιαφέρον; Θα επικρατήσει η πρόταση να επιλέγεται ο υποψήφιος από τη βάση του κόμματος; Ακούστηκαν διάφορα. Η ουσία μια είναι. Ότι τόσο από το εν λόγω θέμα, όσο και από εκείνο του περιορισμού θητειών των βουλευτών αποκαλύφτηκε η Αννίτα!
Το βέβαιο είναι πως το θέμα να είναι υποψήφιος σε προεδρικές εκλογές ο πρόεδρος του κόμματος ετέθη. Από προσκείμενους σε εκείνην αλλά και ενώπιον της. Τόσο στο Εκτελεστικό Γραφείο όσο και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, όπως έγκυρα μετέφερε ο συνάδελφος Φρίξος Δαλίτης στον «Φ».
Πραγματικά, αποτελεί πρόκληση. Μετά από το κάζο το οποίο υπέστη η Πινδάρου πριν από δύο χρόνια, το να σκέφτεται η νυν ηγεσία να περάσει τέτοια πρόνοια η οποία θα διασφαλίζει ότι ο όποιος πρόεδρος του κόμματος θα είναι και ο υποψήφιος του στις προεδρικές, προκαλεί θυμηδία.
Το χειρότερο είναι αυτό να προέρχεται από μια πρόεδρο η οποία βρίσκεται μόλις στο 39ο έτος της ηλικίας της και ευαγγελίζεται το νέο και το σύγχρονο. Αν το πάθημα με Χριστοδουλίδη δεν έγινε μάθημα στην Πινδάρου τότε καταδεικνύονται τάσεις αυτοχειρίας.
Η Αννίτα Δημητρίου, που όπως πλειστάκις έχει υποδείξει η στήλη, δεν θα κριθεί από τη δροσερή παρουσία της ή τις κοινωνικές εκδηλώσεις τις οποίες τρέχει νυχθημερόν αλλά από τη στάση της σε σοβαρά πολιτικά ζητήματα, δεν είχε καν την τόλμη να προκρίνει η ίδια μια τέτοια προοπτική. Προσπάθησε να διερευνήσει μέσω τρίτων κατά πόσο θα περνούσε μια τέτοια πρόταση. Έπραξε, δηλαδή, ακριβώς το αντίθετο από αυτό το οποίο θα έπραττε ένας ηγέτης.
Ανεξαρτήτως, των παιδικών χειρισμών σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, η Πινδάρου δοκιμάζεται ξανά. Καλείται να αποδείξει εμπράκτως κατά πόσο πήρε τα μηνύματα των ψηφοφόρων. Αν έχει τη δύναμη να θέσει τροχοπέδη στην κατηφόρα κόμματος και ποσοστών.
Προκρίνοντας τη μοναδική άκρως δημοκρατική και πραγματικά εκσυγχρονιστική πρόταση. Τον υποψήφιο του κόμματος στις προεδρικές εκλογές να τον επιλέγει το σύνολο των μελών και όχι μια μειοψηφία 1.000 μελών στο Ανώτατο Συμβούλιο.
Μόνο έτσι η δημοκρατία θα βρει απήχηση. Το είχαμε τονίσει στο παρελθόν, το επαναλαμβάνουμε και σήμερα. Είναι δυνατόν τον πρόεδρο του κόμματος να καλείται να τον εκλέξει το σύνολο των μελών αλλά τον υποψήφιο, ο οποίος πιθανότατα θα κρατήσει στα χέρια του την τύχη όλης της χώρας, να τον εκλέγουν οι λίγοι;
Απαιτείται σεβασμός στο σύνολο των μελών. Μόνο έτσι θα νιώσουν ότι έχουν σοβαρό ρόλο. Μόνο μια επιλογή από το σύνολο των μελών θα διασφαλίσει ότι δεν θα ακολουθήσει η καταστροφική εσωστρέφεια την οποία βίωσε (και συνεχίζει) στις τελευταίες προεδρικές εκλογές η Πινδάρου. Μόνο έτσι θα διασφαλιστεί ότι εάν προκύψει πρόεδρος κόμματος περιορισμένης δημοτικότητας ή ικανοτήτων, θα υπάρχει τρόπος αποφυγής της αποτυχίας.
Κάποιοι προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι η επιλογή υποψηφίου από το σύνολο των μελών εμπεριέχει τον κίνδυνο να επικρατήσει κάποιος δημοφιλής (λόγω λαϊκισμού) αλλά μειωμένων ικανοτήτων. Ναι, υπάρχει. Ωστόσο, φαντάζει απομακρυσμένο να κάνουν τόσο λάθος επιλογή 50.000 μέλη.
Αν η Αννίτα, όντως, ευαγγελιζόταν το νέο και το σύγχρονο, έπρεπε να ήταν σταυροφόρος σε αυτή την αλλαγή. Αντ’ αυτού, έδειξε ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η κατοχύρωση της προσωπικής της προοπτικής. Ακόμη και αν κάνει πίσω (το πλέον πιθανό) και δεν τεθεί αυτό το θέμα στο συνέδριο, έχει πλέον εκτεθεί.
Ακόμη περισσότερο έχει εκτεθεί στο θέμα του περιορισμού των τριών θητειών βουλευτών. Ήδη, όμως, πρωτοκλασάτα στελέχη (όπως ο αναπληρωτής πρόεδρος Ευθύμιος Δίπλαρος) θέτουν θέμα κατάργησης των θητειών. Κάποιοι άλλοι θέτουν θέμα εξαίρεσης των ανώτατων αξιωματούχων (προέδρου, αναπληρωτή προέδρου κλπ).
Η Αννίτα κι εδώ κρύβεται. Δεν εκφράζει δημοσίως ξεκάθαρη θέση ως όφειλε ένας ηγέτης. Πηγές της Πινδάρου, όμως, την φέρουν να επιδιώκει τροποποίηση. Η ίδια βρίσκεται στη δεύτερη θητεία της και το 2026 θα επανεκλεγεί για τρίτη θητεία. Άρα το 2031, όντας στα 46 της, θα υποχρεωθεί να αποχωρήσει!
Πρώτον, οι υποστηρικτές της κατάργησης του περιορισμού ξεχνούν ότι ολόκληρος πλανητάρχης εκλέγεται μόνο για δύο θητείες. Το ίδιο και ο Πρόεδρος της Κ.Δ. Επειδή δύο θητείες είναι υπεραρκετές για την παραγωγή έργου. Μετά καταντά καρεκλοκενταυρισμός. Τι μπορεί να προσφέρει ένας βουλευτής στα 20 χρόνια θητείας, που δεν το πρόσφερε μέχρι τα 15;
Δεύτερον, η ίδια η Αννίτα κι εδώ επιδεικνύει οτιδήποτε άλλο από νέο και σύγχρονο. Πολιτική σκέψη και τακτικισμούς πολιτικών παλαιάς κοπής φανερώνει.
Εν ολίγοις, δεν αποκαλύπτεται, απλώς, η πραγματική Αννίτα. Αποκαλύπτεται και η απουσία ηγέτη στο μεγαλύτερο κόμμα του τόπου!
