Πολύ πιο επικίνδυνος από τον χορό των ρίχτερ σε ρυθμούς… κόλασης για τους κατοίκους των νησιών των Κυκλάδων, είναι ο φοβερός εγκέλαδος… που εκδηλώνεται σ’ επίπεδο αυτοαναγόρευσης ειδικών και της διάχυσης μιας άκρατης ανευθυνότητας, που κι αυτή σκοτώνει… Ως απότοκο, να ξεσπά όλος εκείνος ο διαδικτυακός συρφετός, που διαχέεται τόσο ασυγκράτητα, σ’ ένα τόσο τοξικό περιβάλλον. Άλλη παθογένεια κι αυτή. Το φαινόμενο τρελαίνει… τόσο αλύπητα.
Με επίκεντρο συζητήσεων, αν ακολουθεί ή έπεται ο κυρίως σεισμός, οι όποιες καθαρά επιστημονικές απόψεις, αναμιγνύονται με ό,τι πιο ανεύθυνο και ηλίθιο που προκαλεί σύγχυση και σερβίρεται τόσο υποδειγματικά. Απότοκο κι αυτό ενός νέου, αλλά και σύγχρονου τρόπου επικοινωνίας, που αναπτύσσεται σ’ ένα πεδίο του πιο τοξικού μίγματος: της παραπληροφόρησης και της εμμονής σε μια άκρατη ανευθυνότητα, που εκδηλώνεται και αρδεύει όλες τις εκφάνσεις του βίου μας. Με τη συμμετοχή, δυστυχώς, και ούτω καλούμενων ακαδημαϊκών, οι οποίοι χωρίς δισταγμό αλώνουν διαδικτυακά αυτό που θα μπορούσε να εκλαμβάνεται ως υπεύθυνη και σοβαρή πληροφόρηση και ενημέρωση και παραβιάζουν βάναυσα τις όποιες δεοντολογικές συντεταγμένες. Θύμα και πάλι ο απλός κόσμος, που αγωνιά από τη μεγάλη έξαρση της σεισμικής δραστηριότητας και αφήνεται εν πολλοίς στο έλεος μιας τσαρλατανίστικης παραπληροφόρησης, που διαβρώνει τα πάντα στο διάβα της. Πραγματικά κρίμα, γιατί εκείνο που φαίνεται ν’ απουσιάζει σε τόσο κρίσιμες στιγμές, είναι το αίσθημα της πραγματικής ευθύνης.
Από την άλλη, καταγράφεται ως πολύ σωστή ενέργεια των αρμοδίων υπηρεσιών της Δημοκρατίας (Πολιτική Άμυνα, Σεισμολογικό Κέντρο του Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης) να προβούν σε υπεύθυνη ενημέρωση για τα δεδομένα της Κύπρου και για την ύπαρξη του Ειδικού Σχεδίου «Εγκέλαδος», το οποίο προβλέπει το συντονισμό όλων των αρχών. Αχρείαστο να είναι βέβαια, αλλά να μην ξεχνάμε ότι είμαστε κι εμείς καταδικασμένοι να ζούμε σε μια περιοχή που είναι σεισμογενής και μάλιστα με τόσο εμπλουτισμένο ιστορικό.
Βέβαια, όλα δοκιμάζονται – και κυρίως τα περί συντονισμού – στην πράξη. Πολλές είναι οι φορές που τα όποια σχέδια παραμένουν μόνο στα χαρτιά και εκπίπτουν σ’ ένα ξεχαρβάλωμα τραγικού αποσυντονισμού, σε περιπτώσεις που κρίνεται αναγκαίο να λειτουργήσουν. Μακάρι όλα να προσδιορίζονται στη βάση της σοβαρότητας και της ευθύνης, γιατί σε ρυθμούς εγκέλαδου, τα λάθη πληρώνονται συνήθως μοιραία.
Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι παρά τη βελτίωση στη συμμόρφωση σε προδιαγραφές γι’ αντιμετώπιση πιθανών κινδύνων, κάτι που μας επέβαλε και η ΕΕ, το ΕΤΕΚ δεν παραλείπει να προειδοποιεί ότι από τις εκπτώσεις στην ανθεκτικότητα των κτηρίων και κυρίως στην πιστή εφαρμογή των κανονισμών, ναι, θα πρέπει ν’ ανησυχούμε, όσο κι αν τα αρμόδια τμήματα σπεύδουν για διαβεβαιώσεις. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ποτέ δεν ξεπεράσουμε το σκόπελο των διάτρητων συστημάτων, όσο αξιόπιστα κι αν εμφανίζονται.
Η επαγρύπνηση και όχι ο πανικός, μάλλον είναι η χρυσή συνταγή… Σε μια εποχή μάλιστα που και η φύση έχει τα δικά της ξεσπάσματα…
