Ο Βασίλης Λιβέρης, εργάζεται στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος. Η ανάρτησή του αυτή στο facebook, μου έκοψε, κυριολεκτικά, την ανάσα. Και την παραθέτω αυτούσια: Ο (εικονιζόμενος) Έλι Σαράμπι απήχθη από το σπίτι του στην επίθεση της Χαμας ενάμιση χρόνο πριν. Αφού τον υπέβαλαν σε συστηματική στέρηση τροφής, τον ανάγκασαν σήμερα (προχθές συγκεκριμένα) κατά την απελευθέρωση του να μιλήσει μπροστά στο πλήθος των κάφρων. Ο έρμος είπε ότι είναι χαρούμενος που θα γυρίσει στη γυναίκα του και τα παιδιά του. Δεν ήξερε όμως ότι η γυναίκα του, τα δύο παιδιά του, ο αδερφός του και ο σκύλος τους εκτελέστηκαν από τους κατσαπλιάδες της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Το έμαθε μόλις έφτασε στο Ισραήλ!
Συνέβησαν πολλές «αγριάδες» σε αυτόν τον πόλεμο. Μετράμε 493 μέρες σήμερα από την σφαγή της Χαμάς την 7/10/2023 σε δύο εβραϊκούς οικισμούς, που ήταν η αφορμή για την έναρξη του πολέμου στην Παλαιστίνη. Τώρα, είμαστε σε φάση κατάπαυσης του πυρός και ανταλλαγής ομήρων και αιχμαλώτων. Έχουν χαθεί πολλές ανθρώπινες ζωές, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς και από ποιους ξεκίνησε ο πόλεμος αυτός.
Πώς θα επουλωθούν όλες αυτές οι πληγές, δεν ξέρω. Σίγουρα όχι με την μετατροπή της Γάζας σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής» και την εκτόπιση των Παλαιστινίων σε άλλη περιοχή, όπως σκαρφίζεται ο ηγεμόνας της Αμερικής.
Τέτοιες «ασκήσεις επί χάρτου» δεν έλυσαν ποτέ τα μεγάλα, χρόνια προβλήματα. Η συνύπαρξη των ανθρώπων, είναι πιο ισχυρή από την απομόνωσή τους σε ξεχωριστά εδάφη, με μια Πράσινη, Κόκκινη, Μπλε Γραμμή, στη μέση. Βάλτε όποιο χρώμα θέλετε, κι όσες σκοπιές και φυλάκια αντέχει ο πατριωτισμός σας. Αλλά, λύση με αυτά τα «δεδομένα» επί εδάφους, δεν επιτυγχάνεται ποτέ.
Εμπνευσμένοι ηγέτες και υπεύθυνοι πολίτες, αποτοξινωμένοι από εθνικιστικές αγκυλώσεις και ιστορικές πληγές, είναι η μόνη, ενδεδειγμένη, πολιτισμένη και υπεύθυνη λύση. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν, απλώς βολεύονται με το «χώρια».
Πρόσωπο της Ημέρας. Η Αγγλίδα ηθοποιός Χέλεν Μίρεν, 79. Έχοντας υπηρετήσει την Τέχνη της εδώ και περίπου 60 χρόνια, δηλώνει τώρα ότι ένα από τα πιο σπουδαία δώρα του να μεγαλώνεις, είναι ότι ανακαλύπτεις «την ανυπέρβλητη τέχνη του να είσαι μόνος ή μόνη». Αυτό, δηλαδή, που θεωρείτο και ήταν παλιότερα μια άβολη σιωπή, τώρα είναι πολυτέλεια. Το σπίτι είναι ειρηνικό. Και μπορώ – λέει – αν μούρθει ξαφνικά, να αρχίσω να χορεύω μέσα στη κουζίνα μου χωρίς να με κρίνει κανένας. Ή ακόμα, να μην κάνω απολύτως τίποτα.
Η καλύτερη συντροφιά μου – λέει η σπουδαία ηθοποιός, που και σε αυτήν την ηλικία είναι ακόμα πανέμορφη – είναι ο εαυτός μου. Με ένα φλιτζάνι καφέ, μια καλή ταινία, και την ελευθερία του απλώς να «είμαι». Διότι, η μοναξιά για μένα δεν είναι απουσία, αλλά πληρότητα και ειρήνη του μυαλού μου».
Θυμήθηκα, που λέτε, την Χέλεν Μίρεν καθώς έγραφα (όπως κάθε μέρα) τα νεότερα από τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς στην Μέση Ανατολή, πόσο σπουδαία «έπαιξε» στην ταινία Γκόλντα, πέρυσι 2023, που απεικονίζει και αναδεικνύει την προσωπικότητα και τις δράσεις της Γκόλντα Μείρ. Της 4ης Πρωθυπουργού του Ισραήλ, κατά την διάρκεια του πολέμου Yom Kippur. Ήταν ο 4ος, τότε, αραβο-ισραηλινός πόλεμος. Διήρκησε από τις 6 έως τις 25 Οκτωβρίου του 1973. Και του συνασπισμού των αραβικών κρατών τότε, ηγούντο η Αίγυπτος και η Συρία.
