Σε μια εφημερίδα της Αυστραλίας βρήκα εύκολα δημοσίευμα του 2018, όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε την υποχρεωτική ανάκληση τεσσάρων με πέντε εκατομμυρίων αυτοκινήτων εξοπλισμένων με θανάσιμους αερόσακους Takata.

Προηγουμένως υπήρξε εθελοντική ανάκληση αλλά δεν ήταν ικανοποιητική και έτσι προχώρησαν στην υποχρεωτική. Το 2018. Οι ανακλήσεις οχημάτων παγκοσμίως λόγω των Takata ξεκίνησαν από το 2008. Ήταν η μεγαλύτερη ανάκληση αυτοκινήτων στην ιστορία και αφορούσε περισσότερα από 100 εκατομμύρια οχήματα.

Στην μακαρία νήσο μας ανακαλύψαμε το πρόβλημα το 2024. Και προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε πιο επιτακτικά το 2025. Κι αυτό χάρη στην προσπάθεια μιας μάνας που έχασε το παιδί της σε αυτό το διεθνές έγκλημα. Μερικοί βουλευτές ευαισθητοποιήθηκαν και πίεσαν να ψηφιστεί νομοθεσία. Ο Αλέξης Βαφεάδης επίσης έδειξε ότι το πήρε ζεστά και τελικά υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα. Ή, καλύτερα να λέμε, έγινε μια αρχή, το πρόβλημα δεν λύθηκε. Πάντως, πριν από αυτή την αρχή βρισκόμαστε όλοι στο σκοτάδι. Και οι κυβερνήσεις και οι πολίτες.

Το διανοείστε; Από το 2008, που τέθηκε διεθνώς το ζήτημα των θανάσιμων κινδύνων, εμείς συνεχίζαμε να εισάγουμε αυτοκίνητα με το ρίσκο θανάτου και μόλις το 2025 ανακαλύψαμε ότι σε αυτό το ρίσκο βρίσκονται σήμερα 82.000 οδηγοί. Οι οποίοι, όμως, θα συνεχίσουν να ρισκάρουν τη ζωή τους ή και των συνοδηγών τους για άλλους οκτώ μήνες. Διότι, όταν αφήνεις το πρόβλημα να διαιωνίζεται καταλήγεις στο χάος. Και αυτό που ζούμε σήμερα είναι ένα χάος. Αποτέλεσμα της αδράνειας, της ανευθυνότητας, της ανεπάρκειας του κυπριακού κράτους και των υπηρεσιών του.

Τι άλλο από χάος είναι όταν μέχρι πρόσφατα το κυπριακό κράτος γνώριζε ότι τα αυτοκίνητα με τους Takata είναι δέκα – δώδεκα χιλιάδες (το έλεγε κι ο ίδιος ο υπουργός από την ενημέρωση που είχε) και ξαφνικά την ημέρα που ανακοίνωσε τις ανακλήσεις αποκαλύφθηκε ότι μιλάμε για 82.000 αυτοκίνητα. Ή μήπως το γνώριζαν και σιωπούσαν; Γιατί κι αυτό είναι ενδεικτικό. Πώς γίνεται, δηλαδή, την ημέρα των ανακοινώσεων να είχαν έτοιμη λίστα με 82.000 αυτοκίνητα που είναι πλέον υπό ανάκληση; Να αναρτηθούν αμέσως ακόμα και οι αριθμοί τους; Και να αρχίσουν αμέσως να στέλνουν sms στα κινητά των ιδιοκτητών; Τα έμαθαν την Κυριακή και τα ανακοίνωσαν τη Δευτέρα; Ή τα γνώριζαν από καιρό και τα φύλαγαν στα συρτάρια;

Προηγουμένως δεν υπήρχε η νομοθεσία, είναι γεγονός. Διότι, όπως είπε και ο κ. Βαφεάδης, από το 2010 μέχρι σήμερα, δεν ρυθμίστηκαν ποτέ οι ανακλήσεις των αυτοκινήτων που εισάγονται από τρίτες χώρες. Ναι, αλλά ο κίνδυνος υπήρχε. Η ασφάλεια των πολιτών υποτίθεται είναι πάνω από όλα. Δεν έπρεπε να ενδιαφερθεί κάποιος; Υπουργός, βουλευτής, διευθυντής υπουργείου, κάποιος τέλος πάντων. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε νομοθεσία για υποχρεωτικές ανακλήσεις ας έκαναν κάποια εκστρατεία να ενημερώσουν τους πολίτες για τους κινδύνους. Τίποτα. Και φτάσαμε σήμερα στο χάος. Κι ακόμα δεν είδαμε τίποτα.

Χτες, ας πούμε, μια μέρα μετά την έκδοση των διαταγμάτων μια εταιρεία ενημέρωσε ότι 425 οχήματα υπόκεινται σε ανάκληση για αντικατάσταση αερόσακων. Οι οποίοι αερόσακοι δεν είναι Takata. Άλλοι αερόσακοι που επίσης έχουν πρόβλημα. Αλλά, αυτή η εταιρεία μόλις χτες το ανακάλυψε; Και το Τμήμα Οδικών Μεταφορών δεν το γνώριζε για να πιέσει να γίνουν νωρίτερα οι ανακοινώσεις; Διότι δεν είναι όλα ζήτημα διαταγμάτων. Είναι και ζήτημα υπευθυνότητας, εγρήγορσης, σεβασμού προς τους πολίτες. Και από την κυβέρνηση και από τους εισαγωγείς.

Υ.Γ. Το πρόβλημα με τους Takata, διαβάζω, προκαλείται από τα υψηλά επίπεδα υγρασίας που εισέρχονται στους αερόσακους. Αυτό μπορεί να προκαλέσει έκρηξη στον μηχανισμό εκτοξεύοντας κομμάτια από μέταλλο. Κι αυτά είναι δυνατό να τραυματίσουν ή και να σκοτώσουν. Σε αυτά τα 82.000 οχήματα που εντοπίστηκαν ποιος εγγυάται ότι δεν θα συμβεί μέσα στους οκτώ μήνες που θα κυκλοφορούν; Είναι αδύνατο ο κίνδυνος να αφορά μόνο τα 138 που ακινητοποιήθηκαν από τη Δευτέρα και τα υπόλοιπα να είναι ασφαλή για άλλους οκτώ μήνες. Μήπως φοβήθηκαν τελικά τα προβλήματα που θα δημιουργούσε η ταυτόχρονη ακινητοποίηση τόσων χιλιάδων αυτοκινήτων και υποβάθμισαν την ασφάλεια των πολιτών;