TΟ Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε, προ ημερών, ομόφωνα το ψήφισμα για την ανανέωση της εντολής της ΟΥΝΦΙΚΥΠ για έναν ακόμη χρόνο, έως τις 31 Ιανουαρίου 2026. Πρόκειται για μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία, η οποία ωστόσο δεν γίνεται αυτόματα. Αντίθετα, τόσο η ανανέωση όσο και το περιεχόμενο του ψηφίσματος, κυρίως αυτό, περνά μέσα από διάφορες φάσεις και δυσκολίες.
ΤΟ λεκτικό του ψηφίσματος δεν έχει εκ πρώτης όψεως προβληματικές αναφορές και διατυπώσεις. Έχει τη ρίζα του σε προηγούμενα ψηφίσματα, στα οποία διαχρονικά υιοθετούνται «προσεκτικές» διατυπώσεις, που ενίοτε δεν «αγγίζουν», σκοπίμως θεωρούμε, την ουσία του Κυπριακού.
ΘΑ πρέπει, ωστόσο, να αναφερθούμε σε γενικές αναφορές για «την σημασία του ανοιχτού πνεύματος, της ευελιξίας και της διάθεσης για συμβιβασμό στην εξεύρεση κοινού εδάφους με στόχο την επανέναρξη επίσημων διαπραγματεύσεων». Τέτοιες αναφορές είναι ενοχλητικές. Πρώτον, «ευελιξία και ανοικτό πνεύμα» πρέπει να επιδείξει η κατοχική πλευρά, που επιμένει σε λύση δυο κρατών. Δεύτερον, δεν τίθεται θέμα εξεύρεσης «κοινού εδάφους» καθώς αυτό υπάρχει. Είναι οι αποφάσεις του ίδιου του Συμβουλίου Ασφαλείας και τα ψηφίσματα. Συνεπώς, η αναφορά για εξεύρεση «κοινού εδάφους» είναι ανεδαφική, κι αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζουν τα μέλη του οργάνου αυτού.
ΣΗΜΕΙΩΝΟΝΤΑΣ πως στο περιεχόμενο του ψηφίσματος αναθεωρήθηκε από το αρχικό που κατέθεσε η Βρετανία, ως η χώρα που συντάσσει τα προσχέδια, οφείλουμε να αναφερθούμε και σε θετικές αναφορές. Το ψήφισμα υπενθυμίζει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένων των 550 (1984) και 789 (1992), που απαιτούν τα Βαρώσια να παραμείνουν υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ. Περαιτέρω, καταδικάζει την ανακοίνωση της Τουρκίας και των Τουρκοκυπριακών αρχών στις 20 Ιουλίου 2021 για το περαιτέρω άνοιγμα των Βαρωσίων και απαιτεί την άμεση αναστροφή όλων των ενεργειών από τον Οκτώβριο του 2020.
ΑΚΡΩΣ σημαντική είναι και η αναφορά στην Πύλα, αν και είναι γενική και αόριστη. Μόνο κάποιος που γνωρίζει τα γεγονότα μπορεί να αντιληφθεί τι έγινε. Ό,τι είναι η κατοχική πλευρά που προκαλεί τα προβλήματα και δημιουργεί εντάσεις. Περαιτέρω, διαπιστώνεται εξίσωση στο θέμα των παραβιάσεων στη νεκρή ζώνη.
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ της ΟΥΝΦΙΚΥΠ είναι απαραίτητη στο νησί. Θα πρέπει να συνεχίζεται όσο παραμένει στο νησί ο τουρκικός κατοχικός στρατός. Η Ειρηνευτική Δύναμη, έχει ρόλο τον οποίον και αναγνωρίζουμε. Αυτό που απαιτείται από την ηγεσία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ είναι αντικειμενικότητα. Το ίδιο απαιτούμε και από το Συμβούλιο Ασφαλείας.
