Πολλές φορές οι πολίτες διερωτόμαστε: «Κι αν βγω στον δρόμο να διαμαρτυρηθώ θα με λάβει κανείς υπόψιν; Θα υπάρξει αποτέλεσμα;».

Την περασμένη Κυριακή στην Αθήνα, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να ζητήσουν απαντήσεις για τα Τέμπη: Πώς σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι, νέα παιδιά οι πιο πολλοί; Ήταν αρκετή η σύγκρουση για να εξαϋλωθούν οι άνθρωποι; Μετέφερε εν κρυπτώ κάτι επικίνδυνο το τρένο; Γιατί μπαζώθηκε άρον – άρον ο τόπος του δυστυχήματος; Γιατί σβήστηκαν ντοκουμέντα; Τι αποδεικνύεται με τα ηχητικά ντοκουμέντα που διέρρευσαν στα οποία ακούγεται η φράση «δεν έχω οξυγόνο»; Γιατί αργεί η δικαιοσύνη; Μπορούν οι πολίτες να εμπιστεύονται το κράτος;

Παρ’ όλο που έγινε εμφανής προσπάθεια να υποβαθμιστεί η ογκώδης συγκέντρωση και ταυτόχρονα να ερμηνευτεί ως μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια της αντιπολίτευσης κατά της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός πήρε το μήνυμα, αντιλήφθηκε πως τα ερωτήματα αυξάνονται όσο περνά ο καιρός (όπως και ο θυμός) και δεν τον παίρνει άλλο να σιωπά ή να κρύβεται. Δεν είναι προς το συμφέρον του να έχει απέναντι του τους συγγενείς, γιατί δίπλα τους έχουν στοιχηθεί πολλοί, άλλοι από αγνές προθέσεις κι άλλοι όχι από τόσο αγνές.

Παρ’ όλο που μετά το δυστύχημα είχε εκλεγεί πανηγυρικά, η εικόνα πλέον σκουραίνει και τα Τέμπη απειλούν να τον καταποντίσουν. Η προσπάθεια στελεχών του να διασύρουν γονείς (κυρίως τη Μαρία Καρυστιάνου, που μετά το χαμό του παιδιού της, έχει κάνει πλέον σκοπό της ζωής της να βρει απαντήσεις και να αποδοθεί Δικαιοσύνη), δεν είναι η καλύτερη τακτική.

Παρ’ όλη λοιπόν την προσπάθεια να περάσει αθέατο το πλήθος που συγκεντρώθηκε, κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το είδε και κατάλαβε. Και αναγκάστηκε (ή μπορεί και να επέλεξε υπό τις περιστάσεις) να πει για πρώτη φορά πως η βεβαιότητα που εξέφρασε τις πρώτες μέρες για το τι μετέφερε το τρένο έχει πλέον κλονιστεί. Πως μπορεί να μην ήταν έτσι τα πράγματα. Αναγκάστηκε να προτάξει τον ρόλο του ως γονιός για να γίνει πιστευτός πως συμπάσχει με τους γονείς των 57 θυμάτων. Πήρε αποστάσεις από τα κυβερνητικά στελέχη που έχουν καταφερθεί κατά συγγενών θυμάτων, λέγοντας πως εκείνος σκύβει το κεφάλι και τους διαβεβαιώνει πως θα μάθουν την αλήθεια.

Οι σκιές δεν θα πάψουν να υπάρχουν για την ειλικρίνεια του. Μετά τις τόσες αστοχίες (ή πανουργίες) είναι δύσκολο να πείσει πως κι αυτός θύμα ήταν, πως τον παραπληροφόρησαν οδηγώντας τον σε λάθος μονοπάτια. Αυτή τη στιγμή τη μάχη έχει κερδίσει ο κόσμος που κατάφερε να βγάλει τον πρωθυπουργό από το μέγαρό του και να τον κάνει να παραδεχτεί πως όσα λέγονται γύρω από το δυστύχημα μπορεί να μην είναι θεωρίες συνωμοσίας.