Η ΒΛΑΒΗ στο φράγμα του Μαυροκόλυμπου οδήγησε στο να αδειάσει ολοκληρωτικά, ώστε να μπορέσουν να γίνουν οι κατάλληλες ενέργειες για να επιδιορθωθεί. Όπως είναι γνωστό το φράγμα αυτό, που βρίσκεται στην επαρχία Πάφου, έχει κατασκευασθεί τη δεκαετία του ΄60, έχει διαμορφωθεί με τρόπο ώστε να μην επιτρέπει σε άλλη λύση εκτός που να χαθούν 1,4 εκατ. κυβικά μέτρα νερού, τα οποία ήταν αποθηκευμένα.
ΣΕ μια περίοδο έλλειψης νερού, χάνονται ποσότητες! Και δεν είναι μόνο η βλάβη στο συγκεκριμένο φράγμα. Την τελευταία περίοδο καταστράφηκε- πάλιν στην Πάφο- ολοσχερώς εργοστάσιο αφαλάτωσης. Όπως είναι γνωστό, η δυναμικότητα της μονάδας αφαλάτωσης ήταν στις 15.000 κμ νερού ημερησίας και κάλυπτε περίπου το 1/3 των αναγκών της πόλης και μεγάλου μέρους της επαρχίας.
ΠΕΡΑΝ από τα όσα συμβαίνουν και δυστυχώς προκαλούνται αλυσιδωτά πολλά προβλήματα, θα πρέπει να υπάρχει μια γενικότερη αξιολόγηση της υδατικής πολιτικής. Η βλάβη στο φράγμα, η πυρκαγιά στο εργοστάσιο αφαλάτωσης δεν εξαρτώνται από κανένα, ειδικά από αυτούς που κάνουν τους σχεδιασμούς. Συμβαίνουν.
Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ αλλαγή διαμορφώνει νέα δεδομένα. Η διαθεσιμότητα του νερού μειώνεται βαθμηδόν. Μειώνονται και τα στρατηγικά αποθέματα. Πρόκειται για μια πορεία, που είναι παγκόσμια. Γι αυτό και χρειάζεται μια συλλογική προσπάθεια, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
ΣΗΜΕΙΩΝΕΤΑΙ συναφώς ότι τον περασμένο Σεπτέμβριο, η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, μιλώντας σε συνέδριο DLD Nature στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας, προέβη σε μια δραματική προειδοποίηση, που θα πρέπει να εισακουστεί. Ανέφερε ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να αναγκαστεί να επιβάλει δελτίο στην κατανάλωση νερού το 2050. Όπως ανέφερε η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να μας αναγκάσει σε μια δραστική αναμόρφωση του τρόπου ζωής μας – έναν κόσμο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από ακραία κύματα καύσωνα, εξαφανίσεις ειδών και νέες ασθένειες.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και υπάρχουν λύσεις. Καινοτόμες λύσεις, φθάνει να υπάρχει πολιτική βούληση. Οι καινοτόμες τεχνολογίες, αυτές που, μεταξύ άλλων, προσανατολίζονται, για παράδειγμα, στην ανάπτυξη οικιστικών περιοχών χωρίς απόβλητα, μπορεί να αποτελέσουν το κλειδί. Και πολλές άλλες.
Η ΚΥΠΡΟΣ διαχρονικά είχε πρόβλημα με την έλλειψη νερού. Αυτό είναι ένα ζήτημα που απασχολεί. Αυτό είναι ένα ζήτημα, που θα έπρεπε να το είχαμε συνειδητοποιήσει ως κράτος και κοινωνία από παλιά και να δράσουμε αναλόγως. Γιατί λύσεις υπάρχουν.
ΣΤΗ δεκαετία του ΄60 με διαφορετικά δεδομένα και συνθήκες υπήρξαν σχεδιασμοί, που σήμερα είναι ξεπερασμένοι. Κι αυτό το γνωρίζουν οι εμπειρογνώμονες του κράτους και εκφράζουν απόψεις. Το ζητούμενο είναι τι κάνουμε. Και τι δυνατότητες υπάρχουν.
