Καθώς βλέπει κανείς τις φωτογραφίες με τις δεκάδες χιλιάδες των Παλαιστινίων να πορεύονται για να επιστρέψουν στον τόπο τους, στην ισοπεδωμένη από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς Γάζα, δεν μπορεί να αποφύγει τον παραλληλισμό με τον Σίσυφο. Πόσες φορές έκτισαν τα σπίτια τους, πόσες φορές τους τα κατέστρεψαν και πόσες φορές τα ξανάκτισαν; Όπως κι ο Σίσυφος της μυθολογίας, καταδικασμένος να ανεβαίνει ένα λόφο φορτωμένος μια τεράστια πέτρα, και αυτή, με το που έφτανε στην κορυφή, έπεφτε και άρχιζε από την αρχή, έτσι μοιάζει κι η προσπάθεια των Παλαιστινίων να κρατηθούν στον τόπο τους, αρχίζοντας από την αρχή. Θα τελειώσει ποτέ αυτή η σισύφειος προσπάθεια;
Λίγα 24ώρα μετά την εκεχειρία, την τόσο εύθραυστη, πέρασαν -από το άνοιγμα ενός διαδρόμου που έχει ανοίξει- σχεδόν 400,000 άνθρωποι. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της κυβέρνησης στη Γάζα, περίπου το 90% του βορείου τμήματος της πόλης έχει καταστραφεί κι αυτό που βρίσκουν όσοι επιστρέφουν είναι ερείπια αντί για τα σπίτια τους. Παρόλα αυτά δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τη γη τους. Και που να πάνε;
Προχθές κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο “Being Jewish After the Destruction of Gaza”. Συγγραφέας ο Peter Beinart, Εβραίος διανοούμενος, γεννημένος στη Νότια Αφρική και φανατικός υποστηρικτής μέχρι πρόσφατα του Ισραήλ. Καθηγητής δημοσιογραφίας και πολιτικών επιστημών στο City University της Νέας Υόρκης, αρχισυντάκτης στο Jewish Currents και αρθρογράφος στους New York Times, δεν διστάζει πλέον να χαρακτηρίσει αυτό που έγινε στη Γάζα ως γενοκτονία. «Όσο πιο βάναυσα συμπεριφέρεται το Ισραήλ, τόσο πιο βάναυση θα είναι η αντίσταση», υποστηρίζει στο βιβλίο, «και γι’ αυτό το Ισραήλ πρέπει να τερματίσει το απαρτχάιντ που έχει επιβάλλει στερώντας από τους Παλαιστίνιους τα πιο βασικά τους δικαιώματα. Με την ανεξέλεγκτη σκληρότητα και τον αβάσταχτο πόνο της, η καταστροφή της Γάζας είναι ένα σύμβολο της εποχής μας. Οι Εβραίοι δεν είναι τα μόνιμα ενάρετα θύματα της ιστορίας». Παράλληλα, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου, σε συνέντευξη του στην Guardian, κατηγορεί το Ισραήλ πως αυτό που έκανε στη Γάζα είναι η πιο βαθιά βεβήλωση της κεντρικής ιδέας για την αξία του ανθρώπου. «Το αν το Ισραήλ έχει δικαίωμα ύπαρξης είναι το λάθος ερώτημα», υποστηρίζει. «Το σωστό ερώτημα είναι αν το Ισραήλ, ως εβραϊκό κράτος, προστατεύει επαρκώς τα δικαιώματα όλων των ατόμων που βρίσκονται υπό την κυριαρχία του. Η απάντηση είναι όχι. Περίπου οι μισοί άνθρωποι που βρίσκονται υπό ισραηλινή αρχή είναι Παλαιστίνιοι. Οι περισσότεροι από αυτούς – οι κάτοικοι της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας– δεν μπορούν να γίνουν πολίτες του κράτους που ασκεί πάνω τους εξουσία ζωής ή θανάτου». Παρόλα αυτά πιστεύει πως Ισραηλινοί Εβραίοι και οι Παλαιστίνιοι θα μπορούσαν να ζήσουν μαζί σε πλήρη ισότητα μέσω μιας διαδικασίας συμφιλίωσης και ιστορικής δικαιοσύνης. Αυτό τουλάχιστον είναι το όνειρο του.
