Χθες, 27 Ιανουαρίου, όπως αποφασίστηκε το 2005 από τα Ηνωμένα Έθνη, η Διεθνής Ημέρα Μέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Συνολικά, το ναζιστικό καθεστώς δολοφόνησε 6 εκατομμύρια Εβραίους από όλη την Ευρώπη, εξοντώνοντας τα δύο τρίτα των Εβραίων της Γηραιάς Ηπείρου και το ένα τρίτο όλων των Εβραίων παγκοσμίως.
Το μυαλό μου ήταν όλη τη μέρα χθες στο κολαστήριο του Άουσβιτς, που το επισκέφτηκα πριν από πολλά χρόνια, στα φοιτητικά μου και έκλαιγα αδιάκοπα.
Εκεί, γράφτηκε η τελευταία πράξη μιας πολύ μακράς «διαδικασίας». Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε ότι το Ολοκαύτωμα δεν ξεκίνησε από τους θαλάμους αερίων σε εκείνα τα κολαστήρια.
Το μίσος κατά των Εβραίων καλλιεργήθηκε σιγά και σταθερά από ανθρώπους. Με ιδέες, με λόγια, με στερεότυπα και προκαταλήψεις μέσω δια νόμου αποκλεισμού και απομόνωσης των Εβραίων. Μέσω της απανθρωποποίησης και της κλιμακούμενης βίας… έως και τη συστηματική και «βιομηχανική» δολοφονία.
Με αυτά κτίστηκε το Άουσβιτς. Μελετημένα και επί χρόνια…
Τέτοια μέρα, κάθε χρόνο, κάνω δύο πράγματα:
1. Βλέπω ξανά την αριστουργηματική ταινία «Η Λίστα του Σίντλερ» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, με την αξεπέραστη μουσική του Τζον Ουίλλιαμς. (Η φωτό είναι από κλασική σκηνή του έργου). Και,
2. Βλέπω και ακούω εδώ, στο YouTube, https://youtu.be/YqVRcFQagtI?si=bRkmTIT8IEIUkvS3, ένα ζωντανό κοντσέρτο με την μουσική της ταινίας, από την Εθνική Ορχήστρα της Ολλανδίας.
Επικεντρωθείτε στην κυρία Νταβίντα Σέφερς, που παίζει αγγλικό κόρνο. Συμμετείχε σε έναν διαγωνισμό, τον οποίο κέρδισε και το βραβείο της ήταν να παίξει αυτό το έργο, με τη φημισμένη ορχήστρα, τον Οκτώβριο του 2017.
Η Νταβίντα πάσχει από μια εξαιρετικά σπάνια και επώδυνη νευρομυϊκή πάθηση που εκτροχίασε την καριέρα της και πίστευε ότι δεν θα έπαιζε ποτέ ξανά σε επαγγελματική ορχήστρα…
Τα κατάφερε όμως! Και η νεαρή ξανθιά που θα δείτε στο βίντεο, είναι η κόρη της και έγινε 18 ετών εκείνη την ημέρα. Το καλύτερο δώρο της ζωής της.
Πάμε τώρα στα εντελώς πεζά, έως και αποκρουστικά!
Δεν πίστεψα ποτέ αυτό το στερεότυπο ότι «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Ένα χαρακτηριστικό αποτέλεσμα/ δείγμα αυτής της ρήσης είναι ο Φειδίας Παναγιώτου.
Τρέξτε από τώρα να «αγοράσετε» προκαταβολικά και την απόφασή του να κατέβει και στις βουλευτικές.
Εάν το πετύχει και αυτό, που καθόλου δεν το αποκλείω, ετοιμαστείτε και για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Πιστεύετε ότι δεν το έχει και αυτό μέσα στο όποιο μυαλό διαθέτει;
ΥΓ: Αυτή η από κοινού συζήτηση Κασσελάκη – Παναγιώτου την οποία (εκ των υστέρων) παρακολούθησα όλη, ήταν η πιο ρηχή και αποκρουστική πολιτική (!) κουβέντα που άκουσα τον τελευταίο καιρό.
Κάποτε μου έλεγε ο μακαρίτης Θεόδωρος Πάγκαλος, πρώην υπoυργός Εξωτερικών της Ελλάδος, ότι κάθε ευρωβουλευτης της Κύπρου θα πρέπει να εκλέγεται στις Βρυξέλλες από τον κόσμο ως ένας «μαχόμενος και επίμονος πρεσβευτής» μιας υπό κατοχή χώρας.
Το συζητήσαμε πολύ αυτό. Προσπαθώντας να βρούμε μια ιδανική ισορροπία, όπως έλεγε, μεταξύ της εθνικής μας υπόθεσης και του σημαντικού ρόλου μας στην καρδιά της Ευρώπης.
Να ξέρει κάθε πολίτης, ότι αυτός ή αυτή που θα επιλέξει να στείλει στις Βρυξέλλες με την ψήφο, πρέπει να είναι η φωνή της πατρίδας μας στην Ευρώπη.
Όποιο πόστο και αξίωμα κι αν έχει.
Πρέπει κάθε μέρα η ατζέντα μας να έχει κάποια δράση, κάποια παρέμβαση, κάποια υπενθύμιση ότι «ο τόπος μας δέχτηκε εισβολή, είναι υπό κατοχή και πρέπει να ειρηνεύσει», όπως έλεγε ο Πάγκαλος.
Ο οποίος, όποτε βρισκόταν στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο, έβρισκε πάντα την αφορμή και την ευκαιρία να δηλώνει σε ευρωβουλευτές και άλλους αξιωματούχους ότι «μια χώρα-μέλος της ΕΕ είναι, τυπικά, σε πόλεμο».
