Η δρ Μαριάννα Προκόπη Δημητριάδη, επιστήμονας και επιχειρηματίας στον τομέα της βιοτεχνολογίας, άρχισε την ομιλία της στην τελετή λήξης του εκπαιδευτικού προγράμματος Young Female Leaders την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2025 στη Λεμεσό, με μια…οικογενειακή ιστορία, που όπως επεσήμανε, συνδέεται άμεσα με το θέμα της εκδήλωσης.
«Πριν από λίγους μήνες – είπε – η Ιρένα, η 12χρονη κόρη μου, επέστρεψε στο σπίτι με μια σχολική εργασία: Να δημιουργήσει το οικογενειακό μας δέντρο. Καθίσαμε μαζί και αρχίσαμε να… ανακαλύπτουμε την ιστορία μας. Μιλήσαμε για την οικογένεια του πατέρα της στη Λεμεσό και για το πώς ο προ-προ-προπαππούς της Δημητρός Δημητριάδης «Ντόριαν», ήταν ένας από τους πρώτους εκδότες εφημερίδων στην Κύπρο, πώς ο προπαππούς της Χρύσης Δημητριάδης δικηγόρος, επαναπροσδιόρισε την κυπριακή ναυτιλιακή βιομηχανία και πώς ο παππούς της, ο «ζωγράφος της Λεμεσού» Σπύρος Δημητριάδης, άφησε το αποτύπωμά του στον κόσμο της τέχνης. Και φυσικά, ο μπαμπάς της Χρύσης Δημητριάδης, ένας επιτυχημένος δικηγόρος.
«Τι γίνεται όμως με τις γυναίκες της οικογένειας;», ήταν η ερώτηση της κόρης μου. Έλειπαν, όχι γιατί δεν ήταν ξεχωριστές, αλλά γιατί δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να λάμψουν. Αυτή η στιγμή, έγινε σημείο καμπής για τις δυο μας. Επιτρέψτε μου να σας πάω πίσω σε μία από τις πιο καθοριστικές στιγμές της ζωής μου, όταν έχασα τη μητέρα μου σε ηλικία εννέα ετών. Η απουσία της, διαμόρφωσε τη ζωή μου με τρόπους που δεν καταλάβαινα πλήρως εκείνη τη στιγμή. Φύτεψε όμως έναν σπόρο – μια επιθυμία να κάνω κάτι ουσιαστικό, που θα τιμούσε τις ιστορίες γυναικών όπως εκείνη, που δεν πρόλαβαν να ζήσουν και που όσο έζησαν, ήταν περιορισμένες. Για μένα, η εκπαίδευση έγινε ο δρόμος μου προς τα εμπρός. Το ταξίδι ήταν μακρύ, αλλά απίστευτο. Ήμουν η πρώτη γυναίκα από την οικογένεια της μητέρας μου, που φοίτησε στο πανεπιστήμιο και σύντομα συνειδητοποίησα ότι η εκπαίδευση δεν ήταν απλώς απόκτηση πτυχίων, ήταν το εισιτήριό μου για την ανεξαρτησία και την ενδυνάμωση…».
