Πριν τρεις και βάλε αιώνες, το 1692, σε μια κοινότητα της Μασαχουσέτης, στο Σάλεμ, δύο κορίτσια 11 και 9 χρόνων, παρουσίασαν περίεργα συμπτώματα (σπασμούς, κατάσταση έκστασης, κραυγές), τα οποία κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει, μέχρι που ένας γιατρός αποφάνθηκε πως τα κορίτσια ήταν δαιμονισμένα. Ο πατέρας του ενός κοριτσιού, που ήταν και ιερέας, άρχισε να υποψιάζεται ως μάγισσα μία Ινδιάνα σκλάβα που είχε φέρει από την Καραϊβική και κτυπώντας την αναγκάστηκε να παραδεχτεί, πράγμα που πιστοποίησε και η κόρη του, η οποία κάτω υπό πίεση κατονόμασε κι άλλους συγχωριανούς πως ασχολούντο δήθεν με μαγεία: Μία ζητιάνα, μία ηλικιωμένη η οποία δεν εκκλησιαζόταν και άλλοι κατηγορήθηκαν για σχέσεις με το διάβολο. Και στήθηκαν δίκες στέλνοντας στο θάνατο είκοσι περίπου ανθρώπους, μέχρι και ένα χωροφύλακα που αρνήθηκε να συνεχίσει να συλλαμβάνει ανθρώπους. Μόνο όσοι παραδέχτηκαν την ενοχή τους και κατέδωσαν άλλους γλίτωσαν την εκτέλεση. Εκτός από τους εκτελεσθέντες, υπήρχαν και κατηγορούμενοι, οι οποίοι πέθαναν μέσα στη φυλακή.
Κάποια στιγμή, υπήρξε αμφιβολία για την εγκυρότητα των όσων έλεγαν τα κορίτσια αφού έφτασαν να καταγγείλουν και δικαστές. Παράλληλα, με τόσους συλληφθέντες και άλλους που εγκατέλειπαν την περιοχή για να μην μπλέξουν, οι σοδειές αφέθηκαν στα χωράφια και τα ζώα πέθαιναν χωρίς φροντίδα. Ως αποτέλεσμα ο κυβερνήτης της Πολιτείας, διέκοψε τις δίκες και απένειμε χάρη σε όλους τους συλληφθέντες. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα ένα από τα κορίτσια παραδέχτηκε πως είπε ψέματα.
Πολλά χρόνια αργότερα, ένας συγγραφέας, ο Άρθουρ Μίλερ έγραψε το έργο «Οι Μάγισσες του Σάλεμ» (The Crucible), θέλοντας να θίξει τους κινδύνους που κρύβει ο φανατισμός, οι προκαταλήψεις και η κυβερνητική παρείσφρηση στις ελευθερίες του ατόμου. Γύρω του μαινόταν ένα νέο κυνήγι μαγισσών. Ήταν η εποχή του μακαρθισμού που οδήγησε στη φυσική και ηθική εξόντωση πολιτών, με την κατηγορία ότι ήταν κομμουνιστές που ήθελαν να ανατρέψουν το πολίτευμα. Καθώς ξέφυγε από κάθε λογική, το 1954, η Γερουσία ψήφισε συντριπτικά μομφή εναντίον του λόγω ακατάλληλης συμπεριφοράς.
Είχαν προηγηθεί πολλά κυνήγια μαγισσών, κάθε φορά με διαφορετικές ομάδες ανθρώπων στο στόχαστρο και διαφορετικές αιτίες. Άλλοτε γιατί ήταν ανομβρία, άλλοτε γιατί ξέσπασε κάποια πανδημία, άλλοτε έφταιγαν οι γυναίκες, άλλοτε οι Εβραίοι… Κι η ιστορία συνεχίζεται. «Οι άνθρωποι του Σάλεμ, είχε πει ο Μίλλερ, έβλεπαν τον εαυτό τους σαν κάτοχο μιας ανώτερης αλήθειας. Αν το φως αυτής της αλήθειας έσβηνε, πίστευαν πως θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου. Όταν έχετε έναν ιδεολογικό κόσμο που θεωρεί τον εαυτό του τόσο αγνό, είναι φυσικό να τείνετε προς τα άκρα».
Ένα νέο κυνήγι μαγισσών έχει αρχίσει. Οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι, οι γυναίκες που διεκδικούν, όσοι τους υποστηρίζουν… Ας κρατήσουμε το πνεύμα ανοικτό.
