Η επίσκοπος Μάριαν Έντγκαρ Μπάντι, 66, επικεφαλής της Επισκοπικής Εκκλησίας στην Ουάσινγκτον, έκανε έκκληση στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, που καθόταν μπροστά της, να δείξει έλεος στην κοινότητα των ΛΟΤΑΚΙ και στους μετανάστες. Όλοι έχουμε δει το σχετικό βίντεο από τα ξένα ΜΜΕ και τα σόσιλα μίντια. Δεν θα πω το στερεότυπο «θαυμάσαμε το θάρρος αυτής της γυναίκας», ούτε και θα ξεγελαστώ ότι τα λόγια της μπορεί να άγγιξαν, έστω και λίγο, τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Έκανε μια μικρή γκριμάτσα, που απλώς τον έκανε να φαίνεται –και να είναι– πολύ λίγος…
Η Αμερικανίδα Πάμελα Χέμφιλ, ένα από τα άτομα που εξέτισαν ποινή φυλάκισης για συμμετοχή στην εξέγερση του Καπιτωλίου των ΗΠΑ πριν από τέσσερα χρόνια, αρνήθηκε τη χάρη που απένειμε μόλις έγινε πρόεδρος ξανά ο Ντόναλντ Τραμπ, λέγοντας: «Κάναμε λάθος εκείνη την ημέρα». Η γυναίκα παραδέχτηκε τότε, την 6η Ιανουαρίου 2021, την ενοχή της και καταδικάστηκε σε 60 ημέρες φυλάκιση. Μιλώντας στο BBC χθες, είπε ότι δεν πρέπει να δοθεί χάρη σε κανέναν που όρμησε μέσα στο Καπιτώλιο υπό την ενθάρρυνση του ηττημένου, τότε, Τραμπ.
«Η αποδοχή μιας χάρης θα προσβάλει όχι μόνο τους αστυνομικούς του Καπιτώλιου, αλλά το κράτος δικαίου και, φυσικά, το έθνος μας», είπε.
«Δήλωσα ένοχη επειδή ήμουν ένοχη», πρόσθεσε. «Και η αποδοχή μιας χάρης θα συνέβαλε, επίσης, στην καταπραϋντική επίδραση στο γεγονός, ακόμα και στη δικαιολόγησή του».
Η Χέμφιλ –η οποία είχε το παρατσούκλι «Maga granny» από τους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης– αναφερόμενη στο σύνθημα του Trump «make America great again», είπε ότι θεωρεί ότι η κυβέρνηση Τραμπ προσπαθεί να «ξαναγράψει την ιστορία, αλλοιώνοντάς την και δεν θέλω να είμαι μέρος αυτού».
«Κάναμε λάθος εκείνη την ημέρα, παραβιάσαμε το νόμο – δεν πρέπει να υπάρχουν συγχωροχάρτια», είπε στην εκπομπή «Newsday» του BBC World Service.
ΕΙΠΕ: «Η επιστημονική μόρφωση σας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίζεται πότε κάποιος άλλος είναι γεμάτος σκατά (αγγλικά, «full of shit»)» – Νιλ ντεΓκρας Τάισον, 67, Αμερικανός αστροφυσικός και συγγραφέας.
ΥΓ. 1: Έχω ακριβώς υπόψη κάποιον που υπερχειλίζει από αυτά. Ορκίστηκε πρόεδρος προχθές. Υπάρχουν όμως πολλοί τέτοιοι, «γεμάτοι». Μην τον αδικούμε ολωσδιόλου!
Ο Αύγουστος Κορτώ είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς – ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Ευαίσθητος και ευφυής. Ξεχωρίζω και προτείνω το «Η μικρή λέξη αγάπη», το «Η καρδιά του Μπαμπά» και το «Η καλύτερη χειρότερη μέρα της ζωής μου». Όλα από τις εκδόσεις Πατάκη.
Έχει πολλούς φίλους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αλλά έχει και μερικούς που δεν τον καταλαβαίνουν. Για αυτούς, έγραψε χθες αυτό:
«Κάθε φορά που τσακώνομαι στο Facebook, αισθάνομαι σαν τον τύπο που βρίζει τη ζυγαριά, ή μαλώνει με το τιρμπουσόν επειδή δεν βγαίνει ο φελλός, ή ρίχνει μπινελίκια σε πολιτικούς στην τηλεόραση. Η ψυχική ηρεμία είναι πολύτιμη και πορσελάνινη. Δεν την τσακίζουμε για κανέναν κερατά».
ΥΓ. 2: Θα το πω, κι ας γίνω αντιπαθής. Σε δύο τρία αγαπημένα μαγαζιά (φαγάδικα) που πήγα τις λίγες μέρες που βρέθηκα στην Κύπρο, το τσιγάρο και το πούρο πάνε σύννεφο. Μιλάμε για εσωτερικούς χώρους, που δήθεν τους ονοματίζουν και εξωτερικούς. Εκείνο που μου τη δίνει ακόμα πιο πολύ, είναι ότι όταν όλοι αυτοί οι «κολλητοί» βρεθούν στο εξωτερικό (εξαιρουμένης της Ελλάδος, που επίσης έχει χαλαρώσει άσχημα), είναι όλοι τους …παναγίτσες!
