Τελικά, η 15μηνη επιδρομή του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας δεν κατέστρεψε τη Χαμάς, τουλάχιστον αυτό δείχνουν οι εικόνες που φτάνουν από την Κυριακή και την έναρξη της εκεχειρίας στην περιοχή. Η Χαμάς παραμένει παρούσα, κυρίαρχη και πολυπληθής και μάλλον αυτός ήταν και ο σκοπός της ισραηλινής εισβολής: Να δημιουργήσουν μια ανυπόφορη κατάσταση για τον παλαιστινιακό λαό, να στείλουν μηνύματα με τις δολοφονίες των ηγετικών στελεχών, αλλά να μην διαλύσουν τη Χαμάς, για να διατηρήσουν τη «δικαιολογία» επόμενων επιθέσεων.
Άλλωστε, το Ισραήλ και η κυβέρνηση Νετανιάχου είναι αυτοί που (όλα τα προηγούμενα χρόνια) ροκάνισαν την όποια αξιοπιστία της Παλαιστινιακής Αρχής και της Φατάχ, την ίδια ώρα που ανέχτηκαν τους διαύλους χρηματοδότησης της Χαμάς. Τοιούτω τρόπω, η Χαμάς κέρδισε τις τελευταίες εκλογές στην Παλαιστίνη, ανέλαβε εξ ολοκλήρου τη διοίκηση της Γάζας, άπλωσε ισχυρά πλοκάμια στη Δυτική Όχθη, ενώ το Ισραήλ διαλαλούσε ότι έχει απέναντί του ένα ισλαμιστικό ριζοσπαστικό κίνημα και όχι τον παλαιστινιακό λαό.
Έτσι, με αφορμή τη θηριωδία της 7ης Οκτωβρίου 2023, η ισραηλινή ηγεσία έπεισε τη διεθνή κοινότητα πως μάχεται εναντίον της τρομοκρατίας και υπέρ του πολιτισμού, της δημοκρατίας, της Δύσης. Στην πραγματικότητα, η ισραηλινή ηγεσία είναι από μόνη της μια τρομοκρατική οργάνωση που εξαρτάται από τη Χαμάς και επιθέσεις όπως εκείνην που προκάλεσε την εισβολή στην ήδη αποκλεισμένη Λωρίδα. Το δυστυχές είναι πως πέραν του Ισραήλ, μια μεγάλη μερίδα της λεγόμενης Δύσης, χωνεύει εκείνο το αφήγημα: Ότι ο παλαιστινιακός λαός θέλει την εξαφάνιση των Εβραίων και δεν δικαιούται να έχει κράτος στη Μέση Ανατολή, στα ιστορικά του εδάφη.
Σε όλη αυτή τη διαδικασία, ούτε η Χαμάς ούτε το κράτος του Ισραήλ πλήρωσαν κάποιο τίμημα. Η Χαμάς μπορεί να έχασε μέρος της ηγεσίας της και αρκετούς μαχητές της, αλλά δεν εξαφανίστηκε, όπως υποσχόταν ο Νετανιάχου και κάμποσοι αγγελιοφόροι του στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Το Ισραήλ εφάρμοσε πολιτική εθνοκάθαρσης και εντός της Γάζας, μα και παράλληλα στη Δυτική Όχθη. Οι 47.000 νεκροί, η καταστροφή του 60% των κτηρίων, του 92% των σπιτιών, του 88% των σχολείων, του 68% του οδικού δικτύου και του 50% των νοσοκομείων, παρόλους τους πανηγυρισμούς για τη συμφωνία εκεχειρίας, καθιστούν τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη απ’ ότι ήταν πριν τις 7 Οκτωβρίου.
Και για αυτό -ας μας επιτρέψουν την άποψη οι επιλεκτικά ευαίσθητοι- ευθύνεται μόνο το κράτος του Ισραήλ και η κυβέρνηση Νετανιάχου. Η οποία άρον άρον και εδώ και χρόνια σαμπόταρε τις Συμφωνίες του Όσλο και οποιαδήποτε αναφορά σε αυτές, καθιστώντας σαφές ότι δεν θα δεχτεί ποτέ ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος -το είπε και ο πρώην πρόεδρος, συναγωνιστής του Νετανιάχου, Ρέουβεν Ρίβλιν στον «Φ» της Κυριακής. Εδραιώνοντας την πολιτική του απαρτχάιντ, που άρχισε -πιο προφανώς- κατά τη δεύτερη Ιντιφάντα και την ανέγερση του τεράστιου τείχους μέσα στη Δυτική Όχθη.
Επί τούτου, η προσωρινή εκεχειρία, ακόμα και αν μονιμοποιηθεί, δεν είναι το τέλος αυτής της ιστορίας. Η Μέση Ανατολή θα ζήσει στιγμές ειρήνης μόνο αν αναγνωριστεί το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού να έχει δικό του κράτος στα ιστορικά του εδάφη. Τότε είναι που θα καταστραφεί η Χαμάς, αλλά και γενοκτονικές κυβερνήσεις όπως αυτήν του Νετανιάχου. Διότι, όπως απεδείχθη και τους τελευταίους 15 μήνες, ο παλαιστινιακός λαός δεν είναι διατεθειμένος να εξαφανιστεί ή να παραδώσει τη γη του έχοντας στο χέρι είτε σφεντόνα είτε κλάδο ελαίας. Και αυτό είναι αξιοθαύμαστο.
