Μόνο τις δηλώσεις που έκανε ο Ερσίν Τατάρ όταν επέστρεψε στα κατεχόμενα να διαβάσεις, είναι εύκολο να αντιληφθείς με ποιου είδους λογική έχουμε να κάνουμε. Με ποιου είδους λογική προσπαθούμε να ταυτίσουμε την δική μας για να βρούμε μια άκρη.
Όχι ότι η δική μας είναι καμιά λογική εξαιρετικής ποιότητας και αυτού είναι σκάρτη, αλλά επειδή είναι ως να προσπαθείς να περπατήσεις σε δυο μέτρα χιόνι και βήμα με βήμα βυθίζεται το ένα πόδι μετά το άλλο. Λέω την εικόνα που βλέπουμε συχνά αυτή την εποχή. Με το ένα πόδι βυθισμένο προσπαθείς να κάνεις το επόμενο. Και βυθίζεται κι αυτό. Έτσι βυθίζεται και η κοινή λογική. Ιδίως όταν ακούς και τους δικούς μας να εξηγούν ότι κάθε οδόφραγμα που ανοίγει είναι ένα ρήγμα στο τείχος της κατοχής.
Το ξέκοψε, λοιπόν, ο Τατάρ ότι δεν συζητά ούτε για δίοδο στα Κόκκινα, ούτε στο Πυρόι, αλλά έχει σημασία για ποιο λόγο το ξέκοψε. Εκτός από το ότι είναι στρατιωτικές περιοχές. Διότι, λέει, δεν τίθεται θέμα να δεχθεί τράνζιτ διελεύσεις. Αυτό «δεν είναι πύλη (οδόφραγμα). Κι αυτό που κι εμείς συζητούμε είναι πύλη/ οδόφραγμα. Το να περνάς από τη νότια Κύπρο στη νότια Κύπρο για διάφορους λόγους δεν είναι αποδεκτό από εμάς, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό». Δηλαδή, δεν δέχονται να ανοίξουν τα Κόκκινα και το Πυρόι, διότι θα είναι μια δίοδος που θα εξυπηρετεί μόνο τους Ελληνοκύπριους. «Δυστυχώς η άλλη πλευρά εξακολουθεί να θέλει συντόμευση του δρόμου» περνώντας μέσα «από την επικράτεια της τδβκ» χωρίς να πάει «βόρεια», όπως είπε, προς την ε/κ πλευρά.
Ακόμα κι έτσι να είναι, που δεν είναι, σκέψου από τι βαριά μόλυνση εγκεφάλου πάσχουν. Τι πειράζει, δηλαδή, να διευκολυνθεί η ζωή μερικών χιλιάδων Ελληνοκυπρίων; Τι πειράζει να δείξουν την ελάχιστη ενσυναίσθηση και να δουν ως ένα θετικό, εποικοδομητικό βήμα, μια υποχώρηση -αν μπορεί να λεχθεί κι έτσι-, έστω και με τη «συντόμευση του δρόμου», που θέλει η άλλη πλευρά; Το χειρότερο, όμως, είναι ότι ενώ τα λέει αυτά, κάνει και μαθήματα ενσυναίσθησης. Με τη θρασύτατη λογική του, είπε στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη πως δεν αρμόζει καθόλου σε μια χώρα της ΕΕ να κάνει διακρίσεις στον κόσμο που περνά από τα οδοφράγματα.
«Μεγάλος αριθμός πολιτών μας δεν μπορούν να περάσουν στο νότο», λέει. «Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες αυτή τη στιγμή, αλλά είναι απολύτως απαράδεκτο ότι τα αδέρφια μας τουρκικής καταγωγής, παρόλο που είναι πολίτες της “τδβκ” δεν μπορούν να περάσουν σ’ εκείνη την πλευρά. Διότι ως πολίτες μας, οι πολίτες της “τδβκ” είναι ίσοι μεταξύ τους, και θα πρέπει επίσης να μπορούν να περνούν από αυτές τις πύλες». Ζήτησε, μάλιστα, από τον Κόλιν Στιούαρτ να μεταφέρει αυτό το θέμα στον κ. Γκουτέρες. Μιλά για τους έποικους, όπως είναι αντιληπτό.
Εκεί, που θεωρεί απαράδεκτο να ζητούν οι Ελληνοκύπριοι μια δίοδο να ευκολύνει την καθημερινότητά τους, διότι είναι απλώς «συντόμευση του δρόμου» και όχι συνοριακό οδόφραγμα, αυτός δεν διστάζει να ζητά ελεύθερη διακίνηση για τους παράνομους έποικους. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά έθεσε και θέμα στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη για προβλήματα στον τουρισμό «που δημιουργεί η ε/κ πλευρά». Ότι, δηλαδή, εμποδίζει η ε/κ πλευρά τους τουρίστες να πηγαίνουν στα κατεχόμενα. Δεν τους εμποδίζει ως γνωστό αλλά το λέει κι αυτό μέσα στο παραλήρημα, ό,τι κερδίσει καλώς κερδισμένο.
Όμως, η ίδια λογική, η τουρτζιήσιμη, έχει και συνέχεια. Θέλει να ανοίξει η Μια Μηλιά, λέει, διότι «οι εξαγωγές της “τδβκ” στην ΕΕ μέσω νότιας Κύπρου στο πλαίσιο του Κανονισμού για την Πράσινη Γραμμή είναι 15 εκατομμύρια δολάρια. Όταν κοιτάς τους αριθμούς, 15 εκατομμύρια δολάρια δεν είναι καν κουλουράκι». Πρέπει, δηλαδή, να αυξηθεί το εμπόριο, να μην είναι κουλουράκι, και «πιστεύω ότι το άνοιγμα της συνοριακής πύλης στη Μια Μηλιά θα είναι καλό τόσο για τις διελεύσεις όσο και για το εμπόριο».
Κατά τα άλλα, θυμήθηκε κι ένα οδόφραγμα στη Λουρουτζίνα, που κι εκεί είναι οι Τουρκοκύπριοι που θα εξυπηρετηθούν, λες και θέλει να μας πει κι από πάνω πόσο γκιαούρηδες μας θεωρεί.
