Δικαιωματικά, εν όψει της μεθαυριανής ορκωμοσίας του, με έναν μόνο αριθμό (ή με ένα μόνο νούμερο) θα καταπιαστεί σήμερα η στήλη.
-14˚ Κελσίου θα έχει στην Ουάσινγκτον μεθαύριο Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου, που θα ορκιστεί 49ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ο ηλικίας 78 ετών πολιτικός και επιχειρηματίας, Ντόναλντ Τραμπ.
> Όπως παγώσαμε αρκετοί από εμάς με τη 2η επιστροφή του στον Λευκό Οίκο, ας παγώσει και αυτός στην τελετή ορκωμοσίας που την περιμένει πώς και πώς.
ΥΓ: Δικαιούται και η Στήλη κάπου-κάπου να βγάλει την μπέρτα της αντικειμενικότητας!
3 θα είναι οι τελευταίες λέξεις που θα προφέρει στην ορκωμοσία του: «God Bless America» («Ο Θεός να ευλογεί την Αμερική»).
> God Bless, ή μάλλον Gold Help Us – δηλαδή «Ο Θεός να μας φυλάει» η δική μας έκκληση προς τον Ύψιστο!
1η φορά εισήλθε στον Λευκό Οίκο το 2017. Σύμφωνα με μια ενδιαφέρουσα «σταχυολόγηση» από το τηλεοπτικό δίκτυο ABC, πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Ενδεικτικά:
> Η Σουαζιλάνδη, μια χώρα της Αφρικής «στριμωγμένη» μεταξύ Νότιας Αφρικής και Μοζαμβίκη, ονομάστηκε Εσουατίνι. Οι Buffalo Bills μπήκαν στα πλέι οφ του NFL για πρώτη φορά από το 1999. Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας μειώθηκε κατά 71 εκατομμύρια. Και το μιούζικαλ «Wicked» έκανε φοβερή πρεμιέρα. Και τέλος, τώρα, μια εβδομάδα πριν από την ορκωμοσία του για τη δεύτερη θητεία ως πρόεδρος των ΗΠΑ, είναι επιτέλους δημοφιλής – ή τουλάχιστον στο κατώφλι. Της δημοφιλίας.
Σύμφωνα με τον μέσο όρο των δημοσκοπήσεων, το 47,2% των ενηλίκων της Αμερικής έχει θετική άποψη για τον εκλεγμένο πρόεδρο, σε σύγκριση με το 47,4% που έχει αρνητική άποψη. Αυτό σημαίνει ότι η καθαρή βαθμολογία «θετικών απόψεων», είναι τώρα η υψηλότερη από ότι ήταν στις 30 Ιανουαρίου 2021.
> Με άλλα λόγια, είναι όσο ποτέ άλλοτε καβάλα στο άλογο και άντε τώρα να ξεκαβαλικέψει.
1988. Έτος κατά το οποίο (όπως διαβάζω στην εξαιρετική στήλη, «Αγιογραφίες», του Μιχάλη Μητσού στην εφημερίδα «Τα Νέα»), 2 Αμερικανοί κοινωνιολόγοι έκαναν ένα πείραμα: Έβαλαν μια βιντεοκάμερα σε ένα πεζοδρόμιο της Νέας Υόρκης, ύστερα έπιασαν κρατούμενους για βίαια εγκλήματα (δολοφονίες, βιασμούς, ένοπλες ληστείες) σε μια φυλακή της ανατολικής ακτής, και τους ρώτησαν ποιους από τους περαστικούς που φαίνονταν στην κάμερα θα επέλεγαν ως στόχους;
> Οι απαντήσεις ήταν εντυπωσιακές. Οι κατηγορούμενοι δεν ξεχώρισαν, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, ηλικιωμένες γυναίκες ή αφηρημένους καθηγητές. Άλλα πράγματα τους ενδιέφεραν: Πώς περπατούσαν οι περαστικοί, πώς κουνούσαν τα κεφάλια ή τα χέρια τους, πόση αυτοπεποίθηση εξέπεμπαν. Πρώτος τους στόχος, είπαν, θα ήταν αυτοί που συμπεριφέρονταν ως θύματα.
> Στο πείραμα αυτό, λοιπόν, αναφέρεται στους «Financial Times» ο Βούλγαρος αναλυτής, Ιβάν Κράστεφ. Η προσέγγισή του δεν είναι ψυχαναλυτική, αλλά πολιτική.
> «Οι πρώτες κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ», γράφει, «δείχνουν ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος έχει αποφασίσει να δείξει τη δύναμή του, όχι αντιμετωπίζοντας τους εχθρούς της Αμερικής, αλλά απειλώντας και υποτάσσοντας τους συμμάχους της!».
> «Απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο», συνεχίζει ο Κράστεφ, «η Ευρώπη δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να συμπεριφέρεται ως θύμα. Τα ευρωπαϊκά κράτη δεν πρέπει να βιαστούν ούτε να προσπαθήσουν να ικανοποιήσουν τον νέο πρόεδρο, ούτε όμως και να συγκρουστούν μαζί του».
> «Πρέπει να σκεφτούν τι θα κάνουν με τους αμερικανούς γίγαντες της τεχνολογίας, ή πώς θα απαντήσουν στην απειλή των δασμών. Αντί να πάνε κόντρα», συμβουλεύει ο Βούλγαρος αναλυτής «πρέπει να προκαλούν σύγχυση! Κι αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη σύγχυση στον Ντόναλντ Τραμπ είναι Ευρωπαίοι ηγέτες που συγκεντρώνουν την προσοχή τους στις δικές τους κοινωνίες, όχι στην νέα αμερικανική κυβέρνηση».
