Η συμπερίληψη της Κυπριακής Δημοκρατίας στα προγράμματα προνομιακής αμυντικής συνεργασίας των ΗΠΑ, που ανακοινώθηκε από το Λευκό Οίκο τη βδομάδα που πέρασε, δημιούργησε σειρά αντιδράσεων στην Κύπρο, ενδεικτικές της αντίληψης περί σύγχρονης γεωστρατηγικής. Παρόλο που τα 65 επώδυνα χρόνια που πέρασαν από την ανεξαρτησία της Κύπρου, έπρεπε να επιδρούσαν διδαχτικά, φαίνεται ότι δεν το «έπραξαν» ως έπρεπε σε πλείστα των κομματικών φωστήρων του τόπου μας. Ενός τόπου που υπέφερε τα πάνδεινα λόγω ακριβώς των αγκυλώσεων των κομματικών μας ταγών, οι οποίες δεν τους άφηναν να βλέπουν καθαρά τι διαδραματίζεται στον κόσμο. Όπως και τώρα, που η Κύπρος έμεινε εντελώς άοπλη και απροστάτευτη λόγω της απίστευτης διαφθοράς στην οποίαν μετέτρεψαν σε μέγα εργαλείο οι κυβερνώντες, συμπράττοντες με ολιγάρχες των χωρών του πρώην σοσιαλιστικού μπλοκ και οι ΗΠΑ, έχοντας τώρα συμπεριλάβει την Κύπρο στο Στρατηγικό Σχεδιασμό τους, μας έδωσαν πρόσβαση σε τρία εξοπλιστικά προγράμματα.
Ωστόσο, αντί να ευχαριστήσουμε την Ουάσιγκτον, το ΑΚΕΛ «αναμένει να ενημερωθεί μέσα σε ποιο πλαίσιο και με ποιους όρους οι ΗΠΑ προχώρησαν σ’ αυτή την απόφαση, δεδομένης της υποστήριξης της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη στο διαβόητο νόμο Ρούμπιο-Μενέντεζ. Νόμος ο οποίος εξυπηρετεί τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή της Α. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής απαιτώντας από την Κυπριακή Δημοκρατία την καταστροφή των σχέσεων της με σημαντικά κράτη, όπως τη Ρωσία και τη Κίνα».
Μα, ειλικρινά, ποιανού τα συμφέροντα θα έπρεπε οι Αμερικανοί να εξυπηρετούν πρώτα, αν όχι τα δικά τους; Κι αν τα δικά τους εξυπηρετούν ή έστω συμπίπτουν με τα δικά μας, τι να κάνουμε; Να τους φτύσουμε; Ή μήπως να τους πούμε αυτό που λέει το ΑΚΕΛ, ότι «Η Κύπρος δεν έχει την πολυτέλεια να καταστρέφει σχέσεις με σημαντικά κράτη και δη μόνιμα μέλη του Σ.Α.». Όπως την Κίνα, δηλαδή, που θα μας έπνιγε στα χρέη ενός δισεκατομμυρίου στο Τερματικό του Βασιλικού και με το γνωστό καράβι «Προμηθέας». Ή και τη Ρωσία ακόμα, και εκείνους τους ολιγάρχες που καταλήστεψαν τον τεράστιο δημόσιο πλούτο των χωρών τους συνεργαζόμενοι με τους «νέους» τους κυβερνώντες, με αποτέλεσμα ο Δυτικός Συνασπισμός, φοβούμενος τα χειρότερα να αντιδράσει, επιβάλλοντας πόλεμο κυρώσεων. Όλη εκείνη η δέσμη περιορισμών που επιβλήθηκε και επέδρασε αρνητικά στους απλούς πολίτες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, μπορεί να στέρησε δισεκατομμύρια από τους ολιγάρχες τους, οι οποίοι ωστόσο ζουν πλουσιοπάροχα ακόμα. Εκείνο που έχει γίνει πολύ πιο άγριο, είναι οι πολιτικές των δισεκατομμυριούχων και ολιγαρχών κρατικών ηγετών, από Ανατολή ως Δύση, που χωρίς την όποια αιδώ εκδηλώνουν προθέσεις για κατακτήσεις άλλων χωρών και λαών και, μάλιστα, κάνουν εισβολές και πολέμους σε πολλές χώρες, σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Βλέπε Ουκρανία, Παλαιστίνη, Λίβανος, Συρία, Υεμένη, Ιράκ, Λιβύη.
Στην παρούσα συγκυρία η Μέση Ανατολή αποτελεί ένα βασικό πεδίο πολεμικής αντιπαράθεσης. Με τις ΗΠΑ να επιχειρούν να αποκτήσουν την κυριαρχία της περιοχής. Η Ουάσιγκτον, δείχνοντας τις προθέσεις της, στήριξε και στηρίζει απροκάλυπτα το Ισραήλ στην πολεμική του δράση κατά της παλαιστινιακής Χαμάς, αρχικά με επιθέσεις άγριες έως και βάρβαρες, χωρίς να αποφεύγονται οι μαζικές δολοφονίες γυναικόπαιδων και γερόντων. Αυτά ως ασύμμετρη απάντηση στη Χαμάς, η οποία τον Οκτώβρη του 2023 σφάγιασε 1200 Ισραηλίτες μέσα σε ένα ξημέρωμα. Τώρα, βρισκόμαστε εν μέσω μιας σοβαρής προσπάθειας ειρήνευσης στην περιοχή που πιστεύω ότι είναι σχεδόν απίθανο να εξαντληθούν και τα τρία στάδια της όλης διαδικασίας χωρίς να καταρρεύσει. Παράλληλα, ανοικτά είναι τα μέτωπα στη Συρία, το Λίβανο και την Υεμένη και πολύ πιθανό είναι να ανοίξει και το μέτωπο εναντίον του Ιράν όπου το Ισραήλ θέλει ένα σοβαρό ξεκαθάρισμα του σκοταδισμού των Αγιατολλάδων.
Στις 23.06.20024 από αυτή τη στήλη διατυπώναμε τη θέση ότι «Τώρα μια δεύτερη πύλη ανοίγει για την Κύπρο με τη θεσμοθέτηση του Στρατηγικού Διαλόγου μεταξύ ΗΠΑ και ΚΔ, η οποία και καθιστά τη Λευκωσία αξιόπιστο εταίρο για την Ουάσιγκτον». Σημειώσαμε ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης καθίσταται αξιόπιστος εταίρος, διότι αν και διάδοχος του Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος υπήρξε το ασφαλές λιμάνι Ρώσσων ολιγαρχών, αντιλήφθηκε ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει την πορεία του προκατόχου του διότι με τις αδιέξοδες εθνικιστικές ταλαντεύσεις και τα διαπιστευτήρια στον Αρχιεπίσκοπο θα μείνει χωρίς οποιοδήποτε πολιτικό καύσιμο. Ο μόνος που μπορεί να του δώσει σημαντικό πολιτικό καύσιμο να φτάσει μέχρι τις εκλογές και παραπέρα είναι ο ρόλος που αποκτά μέσω του Στρατηγικού Διαλόγου. Δηλαδή στην Ουάσιγκτον είδαν ότι η Κύπρος, καθαρή πια από επιλήψιμες επιρροές, μπορεί να καταστεί μια εξαιρετική βάση ελέγχου της κατάστασης στη Μέση Ανατολή με το πλεονέκτημα ότι είναι και χώρα μέλος της Ε.Ε. Έτσι όπως ενημέρωσε η αμερικανική πλευρά την κυπριακή στην Ουάσιγκτον, φροντίζουν να μας διασφαλίσουν, πολύ βασικά εργαλεία πολιτικής και οικονομικής δραστηριότητας και βιωσιμότητας, με αντίτιμο ένα αυτονόητο κωδικό ελέγχου. Διότι στη χώρα μας υπάρχει μια σπουδαία νατοϊκή βάση, αυτή του Ακρωτηρίου με πανίσχυρα όπλα και προώρισθαι να προστεθεί και ένα πανίσχυρο και πολύ προσοδοφόρο αμερικάνικο project που συνίσταται στα παρακάτω: Αμερικανική βάση στην Πάφο. Γαλλική ναυτική βάση στο Μαρί. Τουρκική βάση στην Καρπασία Λύση στο πλαίσιο ενός νατοϊκού συστήματος ασφάλειας έστω κι αν δεν θα είμαστε εντός ΝΑΤΟ. Διαχείριση των κεφαλαίων ενέργειας και τεχνολογίας, στα οποία με το κινέζικο πάθημα στο Τερματικό Βασιλικού, δείξαμε ότι είμαστε ακόμα επιρρεπείς στις μίζες. Το άλλο μεγάλο Project που κινδύνευσε να βαλτώσει στον πόλεμο της μίζας ήταν το λιμάνι στη Λάρνακα που οι ΗΠΑ δεν θα το αφήσουν να πέσει στα χέρια Κινέζων, όπως αυτό της Λεμεσού. Ακόμα, εκτός από τις Chevron-Exxon στο γκάζι, αμερικανικές επενδύσεις θα εμπλακούν και στον Interconnector κατόπιν αρμόδιων υποδείξεων ώστε να γίνει ένα project μεγάλης ισχύος. Παράλληλα, αναβάθμιση των δυνάμεων ασφαλείας της Κύπρου σε οπλισμό, εξοπλισμό και εκπαίδευση. Και επιπλέον, το 2025 θα καταργηθεί για τους Κύπριους η βίζα για είσοδο στις ΗΠΑ.
Το μεγάλο στοίχημα για την Ουάσιγκτον, είναι αυτό που οικοδομείται στην Κύπρο, να διαχυθεί ομαλά στην Τουρκία. Έτσι ώστε τα οφέλη της Άγκυρας, που θα είναι πολύ περισσότερα από της Κύπρου, να αντισταθμίζουν την απώλεια της κατοχής και να γέρνουν την τουρκική πλάστιγγα προς τη Δύση.
Όπως έχουμε ήδη σημειώσει, αυτός ο σχεδιασμός είναι για τις ΗΠΑ εξαιρετικά σημαντικός. Και για την Κύπρο, ακραία σωτήριος. Διότι μας λύνει το Κυπριακό χωρίς υποταγή στην Τουρκία, μας εξασφαλίζει εσαεί την ασφάλειά μας και την οικονομική μας ευρωστία, έστω και αν θα είμαστε μια σύγχρονη στρατιωτική βάση, αντί καταυλισμός υπό ομηρία με κινούμενους στόχους.
