Αποκάλυψη ή απλά συνειδητοποίηση της πραγματικότητας; Η δύναμη του ποδοσφαίρου ή η δικτατορία του τυφλού οπαδισμού; Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το ποδόσφαιρο μπορεί να προκαλέσει ακόμα και πολιτική κρίση. Ζούμε στην εποχή που τα πάντα και οι πάντες φταίνε και για όλα υπάρχει ένας εχθρός. Μας λείπει όμως ο καθρέφτης για να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια κατάματα, κοιτάζοντας την μέσα από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Προτιμούμε βολικά να την φιλτράρουμε πάντα μέσα από τα χρώματα του προσωπικού μας φακού. Η αλήθεια έχει πάντα μια υποκειμενικότητα. Ο φανατισμός όμως έχει δολοφονικά ένστικτα. Αυτό είναι που πρέπει να αντιληφθούμε…
Η όλη δημόσια συζήτηση γύρω από το θέμα της καταβολής των οφειλών των σωματεία στο κράτος, οι αντιδράσεις και ο απόηχος της όλης ιστορίας, αποκαλύπτει στην ουσία μια θλιβερή πραγματικότητα. Όσοι δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν αυτό, ή δεν θέλουν να το αντιληφθούν, γίνονται συμμέτοχοι και συνεργοί στην διολίσθηση του δημόσιου βίου. Διότι η ουσία της όλης ιστορίας είναι το πόσο εύκολα η Δημοκρατία γίνεται όμηρος των συμφερόντων.
«Δεν έμαθα ποτέ να κρύβομαι. Ούτε για τις οπαδικές μου προτιμήσεις ούτε αλλάζω ομάδα ανάλογα με τα δεδομένα ή με το πόσο πολυπληθείς είναι οι υποστηρικτές μιας ομάδας. Είμαι πάντα ειλικρινής», δήλωσε προχθές ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την έντονη αντίδραση της εταιρείας και των οπαδών του ΑΠΟΕΛ, εναντίον του Υπουργού Εργασίας Γιάννη Παναγιώτου. Για να συνεχίσει λέγοντας πώς θα ξεκινήσει τις δηλώσεις του με την παραδοχή πώς ήταν λανθασμένη η αναφορά του Υπουργού, δημόσια σε συγκεκριμένη ομάδα. «Είναι ένα θέμα που αφορά αρκετές από τις ομάδες».
Θα μπορούσε να αποφύγει ασφαλώς την ονομαστική αναφορά ο Υπουργός Εργασίας. Επικοινωνιακά χειρίστηκε το θέμα λανθασμένα και το παραδέχθηκε άλλωστε και ο ίδιος χθες το πρωί στην πρωινή εκπομπή του «ΑΛΦΑ». Ζώντας σε μια χώρα που σχεδόν, όπως λέει και το γνωστό τραγούδι του Τζίμη Πανούση, «όλο το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες», όφειλε να είναι πιο προσεχτικός. Την στιγμή μάλιστα που και ο ίδιος δήλωνε δημόσια (απόλυτο δικαίωμα του) τις οπαδικές του προτιμήσεις και ήταν αναμενόμενο ότι κάποιοι θα ξεσκόνιζαν το προφίλ του για να τον δώσουν βορά στον διαδικτυακό όχλο.
Καλά έκανε ο Πρόεδρος που δεν τον κάλυψε; Εδώ ας το κρίνει ο καθένας. Θα μπορούσε και ο Νίκος Χριστοδουλίδης να ήταν πιο προσεχτικός στην διατύπωση του επί του συγκεκριμένου θέματος. Διότι δεν ήταν μόνο η αναφορά του περί λάθους του Υπουργού με το να κατονομάσει τον σωματείο του ΑΠΟΕΛ. Η δήλωση του σε μεγάλο μέρος της ήταν απολογητική για το ότι το κράτος ζητά να πάρει αυτά που δικαιούται από τα σωματεία.
«Από κει και πέρα, αυτή η Κυβέρνηση – για να θυμίσω κάποιους που ασκούν κριτική- είναι αυτή που έλαβε την απόφαση για να αυξηθεί ο φόρος επί του στοιχήματος για να βοηθηθούν και οι κυπριακές ομάδες.
Είναι αυτή η Κυβέρνηση μέσω του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού – και καλώ όποιον ενδιαφέρεται να το διερευνήσει – που ειδικότερα στο θέμα του ποδοσφαίρου και όχι μόνο, στηρίζει όλα τα Σωματεία», είπε μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης.
Η ουσία είναι ότι έναντι του νόμου κανένας δεν μπορεί να είναι υπεράνω. Είτε πρόκειται περί εταιρειών ποδοσφαιρικών ομάδων, είτε πρόκειται περί επιχειρήσεων είτε πρόκειται περί απλών πολιτών. Αυτή η Κυβέρνηση αποφάσισε να διεκδικήσει αυτά που χρόνια το κράτος οφείλει να διεκδικεί αλλά δεν το έπραξε. Επί της ουσίας σωστά πράττει και δεν οφείλει ούτε εξηγήσεις ούτε έχει να απολογηθεί στον οποιοδήποτε γιατί κάνει αυτό που πρέπει να κάνει. Κακώς ενδεχομένως έγινε ονομαστική αναφορά και δόθηκε η εντύπωση ή δημιουργήθηκε σκόπιμα η εντύπωση από ορισμένους, για στοχοποίηση του οποιουδήποτε. Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Απέναντι στο νόμο πρέπει να είμαστε όλοι ίσοι και το κράτος οφείλει να επιδεικνύει την ίδια ευαισθησία απέναντι σε όλους.
Αυτά τα λεφτά ανήκουν στο σύνολο της κοινωνίας και η ευαισθησία του καθενός μας δεν μπορεί να εξαντλείται ανάλογα με τις οπαδικές ή τις κομματικές μας προτιμήσεις…
