Οι φανφάρες του Μάριου Χαρτσιώτη και οι διασυρμοί από τις αποδράσεις

Διορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως μετά από τα γνωστά επεισόδια σε Χλώρακα και Λεμεσό τα οποία προκάλεσαν ακραία στοιχεία. Έκτοτε, οι ρατσιστικές επιθέσεις μίσους χτυπούν ρέστα. Οι φτωχοί και ανυπεράσπιστοι ντελιβεράδες τρέμουν πότε θα έρθει η σειρά τους. Τα έκτροπα βίας εντός και εκτός γηπέδων επαναλαμβάνονται με συχνότητα προγραμματισμένων θεατρικών παραστάσεων. Ο Υπουργός χτύπησε τόσο πολλές φορές το χέρι στο τραπέζι σε ένα χρόνο, που πρέπει να το ακινητοποίησε πλέον για να αντέξει τον πόνο. Το έγκλημα δεν εξέλειπε ποτέ. Παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις.

Τους τελευταίους δύο μήνες, ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα για τον Μάριο Χαρτσιώτη. Οι κρατούμενοι κάνουν πάρτι. Δραπετεύουν με όποιον ευφάνταστο τρόπο θέλουν και απ’ όπου τους καπνίσει. Από σπίτια, όπου οι αστυνομικοί αντί να προσέχουν τον κρατούμενο προσέχουν τη σούβλα. Από νοσοκομεία μέσω σεναρίου εξεζητημένου αστυνομικού σίριαλ διανθισμένου με ειδυλλιακές σκηνές ή με τρόπο που οι χειροπέδες αφαιρούνται σαν να είναι από αυτές που χρησιμοποιούν τα παιδιά για παιγνίδι.

Στην πρώτη περίπτωση του ισοβίτη κομμωτή η κοινωνία άκουσε ξανά για μαχαίρια που θα φτάσουν στο κόκαλο, για τέλος ανοχής, είδε αλλαγή στην ηγεσία της Αστυνομίας και διάβασε για νέα πρωτόκολλα φύλαξης των κρατουμένων. Ωιμέ! Ακολούθησαν άλλες δύο. Λες και το είχαν σχεδιάσει για να γελοιοποιήσουν τις Αρχές.

Η πρώτη περίπτωση ήταν ιλαροτραγική. Εφτά αστυνομικοί πρόσεχαν… τη σούβλα και ο κομμωτής το έσκαγε πριν το αρνάκι ψηθεί. Το ρεζιλίκι ήταν τεράστιο. Τόσο, που καμία στοιχειώδης ερμηνεία του όρου ευθιξία δεν επέτρεπε στον Χαρτσιώτη να παραμείνει στο πόστο του. Το Προεδρικό τότε αποφάσισε να του προσφέρει σανίδα σωτηρίας. Ήταν καινούργιος ακόμη, έλεγαν, και δεν πρόλαβε να αλλάξει εκείνα που έπρεπε!

Όσο για τον ίδιο, δυστυχώς, επέλεξε να απαντήσει εξαιρετικά προκλητικά. Η παραίτηση θα ήταν «μια δειλή και εύκολη πράξη» μας είπε. Ανάληψη πολιτικής ευθύνης είναι να εντοπίζει λάθη, αδυναμίες και ελλείψεις και να προσπαθεί να βρίσκει λύσεις, πρόσθεσε. 

Μάταια τότε τον είχαμε παραπέμψει στα λεξικά για να μάθει ότι η έννοια της ευθιξίας είναι η ιδιαίτερη ευαισθησία σε προσβολή. Μάταια του υποδείξαμε και ότι πολιτική ευθιξία είναι η ευαίσθητη αντιμετώπιση, που οδηγεί κάποιο πολιτικό πρόσωπο σε παραίτηση, για κάποιο γεγονός για το οποίο δεν έχει άμεση ευθύνη ή φταίξιμο. Απλώς, αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για συμβάν το οποίο έχει διασύρει το υπουργείο του, έστω και αν ο ίδιος δεν ευθύνεται προσωπικά.

Τώρα πια, μετά την τρίτη απόδραση μέσα σε μερικούς μήνες, το αστείο παραέγινε χοντρό. Πλέον, δεν υπάρχει χώρος για δικαιολογίες. Ο νέος Αρχηγός Αστυνομίας μιλά πια, για χρόνιες παθογένειες στο αστυνομικό σώμα. Μόνο που ο κ. Θεμιστός Αρναούτης δεν βρέθηκε στην ηγεσία πέφτοντας από το φεγγάρι. Ήταν Βοηθός Αρχηγός πριν διοριστεί Αρχηγός. Με ό,τι αυτό σημαίνει.

Μέλος της παθογένειας κι αυτός δηλαδή. Μέσα σε 100 ημέρες από την ημέρα που ανέλαβε καθήκοντα, προέβη σε τέσσερα διαδοχικά κύματα μετακινήσεων αξιωματικών του σώματος. Ανακατεύει την τράπουλα, δηλαδή, και ταυτόχρονα ανάβει λαμπάδες μπας και του κάτσει κάποιος σε ένα καίριο πόστο. Όπως αυτό του αστυνομικού διευθυντή Λεμεσού για παράδειγμα. Διότι απλούστατα, όλοι αυτοί που μετακινούνται είναι μέρος αυτών των παθογενειών τις οποίες αναγκάστηκε να παραδεχθεί.

Άκρως απογοητευτικό το συμπέρασμα. Μηδαμινή η προσδοκία. Είναι πραγματικότητα ότι μαγικά ραβδιά δεν υπάρχουν για να μπορέσουν οι χρόνιες παθογένειες να διαλυθούν από τη μια μέρα στην άλλη. Την στιγμή που η κοινωνία οφείλει να κατανοήσει το δυσάρεστο αυτό συμπέρασμα, οφείλει και ο Υπουργός να αντιληφθεί κάτι εξίσου σημαντικό. Οι πομπώδεις τοποθετήσεις και οι φανφάρες δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Πιο εύκολα θα αποδεχόταν και θα κατανοούσε η κοινωνία μια ειλικρινή εξαρχής ομολογία για το βαθύτατο πρόβλημα το οποίο υπάρχει στις τάξεις της Αστυνομίας. Πιο εύκολα θα μπορούσε να επιδείξει υπομονή στην ανάγκη να δοθεί μεγάλος χρόνος για να επέλθουν αποτελεσματικές αλλαγές.

Ναι, δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά. Υπάρχουν, όμως, ράβδοι τους οποίους πρέπει να αξιοποιήσει ώστε οι πάντες σε ηγετικό επίπεδο στην Αστυνομία να ξυπνήσουν και να δράσουν αποτελεσματικά. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Έπρεπε ήδη να είχε εφαρμόσει τη ρήση «όπου δεν πίπτει ο λόγος, πίπτει η ράβδος».

Γρήγορη διαδικασία επίρριψης ευθυνών και τιμωρία. Έξοδο από το σώμα για τους διεφθαρμένους ή τους ανίκανους. Μόνο έτσι οι υπόλοιποι θα αντιληφθούν πώς πρέπει να έχουν τα μάτια τους ανοικτά. Μόνο έτσι οι πολλοί ευσυνείδητοι θα δικαιωθούν.

Παράλληλα, απαιτείται επίμονη διαρκής εκπαίδευση με βοήθεια και από το εξωτερικό. Και κάτι ακόμη. Να αυξηθούν οι μισθοί των νεοεισερχόμενων (σήμερα είναι σχεδόν εξευτελιστικοί) ώστε να υπάρχει κίνητρο για αξιόλογους να ενταχθούν στο σώμα.

Όλα αυτά, βεβαίως, δεν αναιρούν όσα ισχύουν για την ανάγκη ευθιξίας. Ιδίως σε επαναλαμβανόμενους διασυρμούς. Για να μην τα συγχύζουμε κύριε Χαρτσιώτη. Πολιτική ευθιξία έδειξε ο Κύπρος Χρυσοστομίδης με την παραίτησή του, όταν δραπέτευσε ο Κίτας. Δεν έφερε καμιά ευθύνη. Όμως, η πολιτική ευθιξία επέβαλε να παραιτηθεί, αναλαμβάνοντας την ευθύνη.

Εσύ μετράς ήδη τρεις αποδράσεις, τρεις διασυρμούς. Στους πόσους θα μάθεις;