>Στην κηδεία του ανδρός της, όλα τα βλέμματα ήταν επάνω της. Φυσικό ήταν. Δεν χρειάζονται επεξηγήσεις. Και, ευτυχώς, η στήλη δεν είναι ριάλιτι Μέσον για να προσφέρει στους διψασμένους κοσμικούς την τροφή που τόσο αχόρταγα λαχταρούν. Δεν μπορεί να πει κάποιος το τυπικό «έχασε το στήριγμά της», γιατί στην πραγματικότητα είναι γνωστό στους λίγους που ήταν κοντά τους ότι η σχέση ήταν αμφιμονοσήμαντη: Ο ένας στήριζε τον άλλον. Κρατώντας όμως ο καθένας την «αυτονομία» του δικού του χώρου.
Το πώς γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν, το περιγράφει πολύ ωραία και πάντα λακωνικά, δίχως περιττές σάλτσες, ο ίδιος ο Κώστας Σημίτης στο βιβλίο του
«Δρόμοι Ζωής», που κυκλοφόρησε το 2015 από τις εκδόσεις Πόλις:
«Καθόμασταν με τη Δάφνη σε μια παρέα γνωστών. Μου άρεσε. Δεν είχε το προσποιητό ύφος με το οποίο κάλυπταν την ανασφάλειά τους οι κοπέλες εκείνης της εποχής. Ήταν φυσική, χαμογελαστή και βέβαια πολύ όμορφη, με λεπτά χαρακτηριστικά. Της πρότεινα να ξανασυναντηθούμε μετά από λίγες μέρες, όπως και έγινε. Από τότε αναπτύχθηκε μεταξύ μας μια σταθερή φιλία και σύντομα μια όλο και πιο δυνατή συμπάθεια. Συναντιόμασταν τακτικά, πηγαίναμε μαζί σε θέατρα, κινηματογράφους, εκδρομές. Αλλά όλο και συχνότερα χωρίς πρόγραμμα. Μας αρκούσε να είμαστε μαζί. Έτσι, ασυναίσθητα, φυσικά, ερωτευτήκαμε. Εγώ προσεκτικός εκείνη αυθόρμητη. Εγώ προσανατολισμένος σε όσα με ενδιέφεραν. Εκείνη πιο ανοιχτή στο περιβάλλον και σε διάφορες πλευρές της ζωής. Εγώ πιο συγκεντρωμένος σε όσα διάβαζα και δούλευα. Εκείνη με πολλή προσοχή στην αισθητική, στην αρμονία και στο ωραίο».
>Μια πολύ καλή μου φίλη, συνάδελφος δημοσιογράφος η Χριστίνα Πουλίδου, διευθύντρια του Ιδρύματος Κώστα Σημίτη, θύμωσε χθες διαβάζοντας κάποια αναπαραγόμενα ρεπορτάζ, σε σχέση με τα δήθεν «τυπικά και ουσιαστικά» προνόμια, που θα απολαύσει πλέον η χήρα του». Και, παρά το προσωπικό της πένθος, κάθισε και έγραψε στο facebook αυτό το λιτό, ξεκάθαρο κείμενο:
«Η κυρία Δάφνη Σημίτη είναι ένας αξιοπρεπής και περήφανος άνθρωπος, που ακολουθεί τον νόμο και δεν ζητά χατηράκια. Βεβαίως, από σήμερα διατίθενται στις υπηρεσίες τους τα θαυμάσια παιδιά της προσωπικής ασφάλειας του Κώστα Σημίτη. Βεβαίως, επιστρέφεται το υπηρεσιακό αυτοκίνητο του πρώην πρωθυπουργού, φροντισμένο και πλυμένο. Ο υπεύθυνος της ασφάλειας του τέως Πρωθυπουργού, Θανάσης Φιλιππόπουλος, τα κάνει όλα σωστά, όπως θα ήθελε ο Πρόεδρος. Βεβαίως, αδειάζει το γραφείο του στη Βουλή. Τα περί «αποποίησης της σύνταξης» (σ.σ. που έθεσαν δήθεν αθώα κάποιοι δημοσιογράφοι τυχάρπαστοι), όμως γιατί; Δεν ξέρω το θέμα, ούτε τολμώ να ρωτήσω τέτοιες ώρες, που η απώλεια είναι ακόμη ζωντανή. Θα το θεωρούσα όμως παράλογο. Δεν είναι σε αντιδικία με την Πολιτεία η κ. Σημίτη για να «αποποιηθεί» τη σύνταξη, ούτε αποτελεί κατάχρηση δικαιώματος. Είναι μια βιοποριστική ανακούφιση που προβλέπει η Πολιτεία για τις χηρείες. Με εντυπωσιάζει λοιπόν η επιμονή στη διάχυση αυτής της παραπληροφόρησης. Μήπως για να διαψευστεί εκ των πραγμάτων και μετά να συκοφαντηθεί η κ.Σημίτη ως «μικρόψυχη»;
(Δεν είναι της φαντασίας μου. Είδα να παίζεται αυτό το σενάριο αρκετές φορές, σε διαφορετικές περιστάσεις, σε βάρος του πρώην πρωθυπουργού).
ΥΓ: Στο φύλλο της Δευτέρας, θα γράψω για εκείνους τους μικρόψυχους πολιτικούς «ηγέτες», ανάμεσά τους και πρώην Πρωθυπουργοί, που δεν παρέστησαν στην κηδεία του Κώστα Σημίτη. Ο οποίος, κατά πολλούς, ήταν ο καλύτερος Πρωθυπουργός που είχε η Ελλάδα από την Μεταπολίτευση και μετά.
