Το παιχνίδι παίζεται πια μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία έχουν αποδειχτεί πως είναι το ισχυρότερο όπλο εξουσίας. Απόλυτος άρχον ο Έλον Μασκ ο οποίος απλωθεί τα πλοκάμια του παντού, άλλοτε άμεσα (όπως γίνεται με το αίτημα του για αντικατάσταση του πρωθυπουργού της Αγγλίας) κι άλλοτε έμμεσα, υποδόρια κι αθέατα. Στόχος, το κέρδος ή η μέθη της εξουσίας ή και τα δύο μαζί. Το αποτέλεσμα άγνωστο. Το μόνο βέβαιο είναι πως ο Φράνσις Φουκουγιάμα, και όσοι πίστεψαν πως με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου είχε έρθει «το τέλος της ιστορίας», έχουν διαψευστεί. Η ιστορία γράφεται ξανά και ξανά. Με νέους πρωταγωνιστές και νέα μέσα. Όσο δε για τα πιόνια, όλους εμάς, όσο κι αν έχουμε εξελιχθεί ως είδος, πάντα θα την παθαίνουμε ψάχνοντας ινδάλματα να συνταχθούμε μαζί τους.
Υπάρχει τρόπος αντίστασης, τρόπος να ξεφύγουμε; Σε κείμενο της στην Athens Voice η Σώτη Τριανταφύλλου, μας καλεί να φύγουμε από την πλατφόρμα Χ του Έλον Μασκ, να μποϋκοτάρουμε τον Μασκ, τα προϊόντα και την ιδεολογία του. «Διερχόμαστε, μια εποχή αχρείων, στη δημιουργία της οποίας συνέβαλαν τα social media: το ηφαίστειο των γνωμών, η χειραγώγηση, η πλύση εγκεφάλου, η επικράτηση του πλέον κραυγαλέου ευνόησαν τη συγκέντρωση εξουσίας σε χέρια ακατάλληλων ατόμων και υπερτροφοδότησαν την πλουτοκρατία. Είτε καταλαβαίνουμε τους μηχανισμούς με τους οποίους τα social media διαβρώνουν τη δημοκρατία, είτε όχι, ίσως μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κάτι απλό: ο Μασκ χρησιμοποίησε το Χ για να ενισχύσει τις ακροδεξιές αναρτήσεις, να υποβαθμίσει τον αντίλογο και να αναδειχθεί ηγετική φυσιογνωμία της αμερικανικής και διεθνούς πολιτικής».
Παράλληλα θεωρεί πως η περίπτωση του Χ και του Μασκ είναι μια ευκαιρία για να επαναφέρουμε τον διάλογο περί των social media και της εξουσίας που ασκούν παραβιάζοντας την ιδιωτικότητα, διαδίδοντας ψευδείς ειδήσεις, οξύνοντας την πόλωση και το μίσος και υπονομεύοντας τις δημοκρατικές διαδικασίες. «Αν και η δημόσια έκφραση κακότεχνων θεωριών συνωμοσίας εντάσσεται στην ελευθερία του λόγου, το να τις μεγεθύνεις εκκωφαντικά και να πείθεις δισεκατομμύρια ανθρώπους με ένα γιγάντιο ψηφιακό μεγάφωνο δεν είναι ελευθερία του λόγου· είναι χειραγώγηση», υποστηρίζει.
Σε άλλο μήκος κύματος ο Αντώνης Πανούτσος στο Protagon, συγκρίνοντας την εποχή στην οποία μεγάλωσε όπου ακόμα και βιβλία, τραγούδια και ταινίες λογοκρίνονταν,–με αφορμή την απόφαση του Μαρκ Ζάκερμπεργκ να αφαιρέσει τα φίλτρα με τα οποία ελέγχονταν οι αναρτήσεις στο Facebook (ακολουθώντας έτσι το παράδειγμα του Μασκ)- υποστηρίζει ότι δεν χρειαζόμαστε τους γκουρού του ορθού πολιτικού λόγου για να μάθουμε πώς να μιλάμε, τι μας αρέσει και τι να πιστεύουμε.
