ΚΑΤΙ συμβαίνει στην Αστυνομία. Οι αποδράσεις καταδίκων, οι συλλήψεις Αστυνομικών, η αδυναμία διαχείρισης και αντιμετώπισης εκδηλώσεων βίας, δημιουργούν μια εικόνα, η οποία λειτουργεί σε βάρος της Δύναμης. Κι αυτό το σημειώνουμε χωρίς να μηδενίζουμε τα όσα γίνονται από πλευράς Αστυνομίας, η οποία έχει ένα μεγάλο φορτίο να σηκώσει, με πολλές αρμοδιότητες και αποστολές.
ΑΛΛΑ αυτό δεν σημαίνει πως μπορούν να υποβαθμίζονται οι αστοχίες και οι αδυναμίες. Ενόψει όλων όσων παρακολουθούμε, ως γνωστό, έχει συγκληθεί από τον αρμόδιο υπουργό, Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, σύσκεψη στην παρουσία της ηγεσίας της Αστυνομίας για το θέμα των αποδράσεων και γενικά της επιχειρησιακής ικανότητας της Αστυνομίας.
ΖΗΤΗΘΗΚΕ- για μια ακόμη φορά- μηδενική ανοχή. Ζητήθηκε για μια ακόμη φορά να ληφθούν διορθωτικά μέτρα. Κι αυτό δεν γίνεται για πρώτη φορά. Γίνεται για πολλοστή. Γίνεται σε μια περίοδο κατά την οποία έξι αστυφύλακες τέθηκαν σε διαθεσιμότητα για διερευνώμενες υποθέσεις σε βάρος τους. Τουλάχιστον- θα μπορούσε να αναφερθεί- ότι εντοπίζουν τα λάθη, τις παραλείψεις, τις παραβιάσεις κανονισμών. Το θέμα είναι να μην φθάνουμε σε αυτό το σημείο. Να τίθενται σε διαθεσιμότητα μέλη της Δύναμης, διασύροντας εν πολλοίς το Σώμα.
ΣΗΜΕΙΩΝΕΤΑΙ και η παραδοχή του Αρχηγού Θεμιστού Αρναούτη για παθογένειες δεκαετιών που έπληξαν την επιχειρησιακή ικανότητα της Αστυνομίας και την ανάγκη για βαθιές τομές. Πόσες φορές, όμως, δεν έχουμε ακούσει για τομές που θα γίνουν; Πάρα πολλές. Γιατί δεν έγιναν τόσα χρόνια; Γιατί περιμένουν οι αρμόδιοι να φθάσει ο κόμπος στο χτένι;
ΟΙ αποδράσεις κρατουμένων ρεζιλεύουν την Αστυνομία. Κι εάν η ηγεσία της Δύναμης, ο πολιτικός προϊστάμενος, αισθάνονται ενοχλημένοι, οι πολίτες προφανώς και είναι εκνευρισμένοι. Εκνευρίζονται και για το κατάντημα και για την αδυναμία φύλαξης ενός κρατούμενου. Επιπροσθέτως, τα όσα παρακολουθούμε προκαλούν και αίσθημα ανασφάλειας στους πολίτες. Κι αυτό, ελπίζουμε να το κατανοούν στην Αστυνομία.
ΕΑΝ είναι με κάτι που θα πρέπει να ενοχλούνται είναι με το εαυτόν τους. Με την αδυναμία τους να εμπνεύσουν ώστε να λειτουργεί η Δύναμη όπως πρέπει. Χωρίς κενά και παραλείψεις. Λάθη, ασφαλώς, θα γίνονται, ωστόσο, πρέπει αυτά να περιοριστούν στα μικρά και καθημερινά και όχι στα σοβαρά.
Η ΝΕΑ ηγεσία, αν και ήταν μέρος και της παλαιότερης, δεν έχει όση πίστωση χρόνου θεωρεί ότι πρέπει να της δοθεί. Κι αυτό πρέπει να το γνωρίζει και να ενεργήσει αναλόγως.
