Αν υπάρχει ένα δεδομένο χαρακτηριστικό του πολιτικού σκηνικού είναι η εξαιρετική ρευστότητα του. Συνέπεια αυτής της κατάστασης πραγμάτων και η αβεβαιότητα που διακατέχει όλους τους πολιτικούς χώρους για την επόμενη μέρα. Οι βουλευτικές εκλογές του 2026 είναι σταθμός για την παραπέρα πορεία όλων των κομμάτων και των ηγεσιών τους και το ζητούμενο είναι να βρεθεί η χρυσή συνταγή που θα αποτρέψει νέα ναυάγια, τα οποία αυτή την φορά για κάποιους ενδεχομένως να είναι απόλυτα καταστροφικά.
Τα όσα καταγράφηκαν στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024 δεν ήταν ένα παρωδικό σύμπτωμα, ούτε και μια αντίδραση της δεδομένης στιγμής του εκλογικού σώματος. Ήταν μια συνειδητή επιλογή να σταλεί ένα μήνυμα προς το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα. Ο Φειδίας Παναγιώτου έγινε τότε εκφραστής αυτή της αντίδρασης για ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Επιλογή η οποία έγινε κυρίως για λόγους εκδίκησης προς τα παραδοσιακά κόμματα και όχι με πολιτικά κριτήρια. Για αυτό και σύντομα ήρθε για πολλούς και η απογοήτευση για την επιλογή τους.
Αυτό όμως δεν αλλάζει τα δεδομένα όσον αφορά την στάση μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας έναντι του πολιτικού συστήματος. Σε αυτό συνδράμουν πολλοί και διάφοροι παράγοντες και δεν είναι αρκετό να αιτιολογείται αυτή η αντίδραση στην δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουν οι πολίτες. Ασφαλώς οι οικονομικές δυσκολίες που έχει να διαχειριστεί το κάθε νοικοκυριό είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για τον θυμό και την απογοήτευση που αισθάνεται η κοινωνία. Αυτή η δυσαρέσκεια της κοινωνίας, ασφαλώς στρέφεται προς τα κόμματα και τους πολιτικούς και εκφράζεται με τον τρόπο που εκφράζεται.
Υπάρχει όμως και μια άλλη μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, ιδιαίτερα των νεαρών ηλικιών, η οποία είναι πλήρως αποστασιοποιημένη από την πολιτική και τα κόμματα. Είναι τρομακτικό όταν συνειδητοποιήσουμε ότι πάρα πολλά άτομα δεν γνωρίζουν ούτε τους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων. Δεν γνωρίζουν ούτε τα κόμματα και τον ιδεολογικό χώρο που πρεσβεύει το καθένα. Οι κομματικές νεολαίες σχεδόν όλων των κομματικών χώρων είναι διαλυμένες ή υπολειτουργούν διότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Πολλά άτομα δεν γνωρίζουν ακόμα και πράγματα τα οποία θα θεωρούνταν αυτονόητα.
Όπως για παράδειγμα το πώς λειτουργεί η Βουλή, το πώς λειτουργεί το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, πώς λειτουργεί η Ευρωβουλή και διάφορα άλλα. Όπως δεν γνωρίζουν ασφαλώς και την σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου και το πώς φτάσαμε στο 1974, τι είναι η ΔΔΟ ως μορφή λύσης, γιατί συζητείται και τι προνοεί. Αυτά δεν έχουν να κάνουν με το επίπεδο μόρφωσης του καθενός. Ακόμα και άτομα με σπουδές ζηλευτές και επιστημονική κατάρτιση σε διάφορους τομείς, δείχνουν παντελή αδιαφορία για την πολιτική.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό είναι που ευδοκιμούν και τα διάφορα περίεργα φαινόμενα πολιτικής. Διότι αυτή την μερίδα της κοινωνίας που είναι εντελώς αδιάφορη πολιτικά και δεν γνωρίζει τα βασικά ως προς τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, είναι πολύ δύσκολο να την προσεγγίσουν πολιτικά και τα κόμματα αλλά και γενικότερα οι πολιτικοί. Όσοι ηγέτες το καταφέρνουν, είναι γιατί έχουν γίνει ο τύπος του πολιτικού ινφλουένσερ αποκτώντας αναγνωρισιμότητα μέσω των social media, άλλα όχι λόγω των πολιτικών τους θέσεων. Τα πολιτικά μηνύματα, δυστυχώς, δύσκολα φτάνουν στην κοινωνία. Αυτό είναι βασικό στοιχείο προβληματισμού προς όλες τις κομματικές ηγεσίες και τους κομματικούς μηχανισμούς. Την ίδια ώρα, θα πρέπει να αντιπαραβληθεί και η συνεχής αύξηση των ποσοστών που καταγράφουν τα κόμματα των άκρων. Γιατί τα μηνύματα τους φτάνουν πιο εύκολα προς την κοινωνία; Γιατί ακόμα δεν έχουν την φθορά που έχουν τα υπόλοιπα παραδοσιακά κόμματα;
Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες ασφαλώς και σίγουρα, μαγικά ραβδιά δεν υπάρχουν για άμεσες λύσεις. Η φθορά όμως δεν ήρθε από την μια μέρα στην άλλη, αλλά ήταν μία διαδικασία πολλών χρόνων. Για αυτό και η ανατροπή των δεδομένων, χρειάζεται χρόνο και πολλή και επίπονη δουλειά.
