Άντε πάλι. Προς τι αυτή η επιμονή να δηλώνουν καθημερινά την τόση προθυμία τους να εγκλωβίζονται στην πολιτική των οδοφραγμάτων; Αυτό είναι το πρόβλημά μας; Αν θα ανοίξει ακόμα ένα οδόφραγμα στη Μια Μηλιά για να αναπτυχθεί περισσότερο το εμπόριο;

Το επανάλαβε και χθες ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος: «Εμείς είμαστε έτοιμοι, όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει δηλώσει, ακόμη και αύριο να πραγματοποιηθεί η συνάντηση με αποκλειστικό θέμα τα σημεία τη διάνοιξη νέων σημείων διέλευσης». Περιμένουν απάντηση από τον Τατάρ κι αυτός τους έχει σε αναμονή. Όταν του καπνίσει θα απαντήσει. Προς το παρόν, μέρα νύχτα τους κατηγορεί ότι στοχοποιούν την οικονομία των Τουρκοκυπρίων, ότι είναι παράλογοι που ζητούν σημεία διέλευσης σε στρατιωτικές περιοχές και ότι μόνο η Μια Μηλιά πρέπει να ανοίξει γιατί θα βοηθήσει δήθεν και τις δυο κοινότητες.

Ασφαλώς και είναι θετικό να γίνουν επαφές, να μην αποξενωθούμε εντελώς και να σβήσει το ενδεχόμενο διαλόγου. Αλλά, εδώ φτάσαμε στο σημείο να εκλιπαρούμε τον Τατάρ να μας κλείσει ένα ραντεβού μόνο για τα οδοφράγματα. Την ώρα που είναι ο ίδιος που ζητά οδόφραγμα στη Μια Μηλιά. Κι όταν αυτός είχε αρνηθεί ακόμα και ένα κοινωνικό δείπνο με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, όταν το πρότεινε η Κολομβιανή απεσταλμένη.

Τώρα, επειδή έστρεψε αυτός την προσοχή στα οδοφράγματα, που θα βοηθήσουν δήθεν να βελτιωθεί το κλίμα, πρέπει να τρέχουμε εμείς να τον ικανοποιήσουμε; Από πού ως πού; Μόνο αν αποδεχόμαστε κι εμείς αυτό στο οποίο αποσκοπεί: Τη δημιουργία κλίματος συνεργασίας μεταξύ δύο γειτονικών κρατιδίων. Άλλωστε, το δήλωσε πολλές φορές: Αφού δεν υπάρχει λύση, τουλάχιστον να μάθουμε να συνεργαζόμαστε ως καλοί γείτονες. Κι εμείς παίζουμε στο στημένο παιχνίδι του.

Η απάντηση μας θα έπρεπε να ήταν σαφής και απόλυτη: Κανένα άλλο οδόφραγμα να μην ανοίξει αν δεν υπάρξει πραγματική πρόοδος προς τη λύση του Κυπριακού. Δηλαδή, προς την απαλλαγή της Κύπρου από την κατοχή. Οτιδήποτε άλλο μας προτείνουν -ναι και τα οδοφράγματα- δημιουργεί συνθήκες εδραίωσης των τετελεσμένων της διχοτόμησης. Όταν η τουρκική πλευρά ενημερώνει τα Ηνωμένα Έθνη ότι δεν συζητά τίποτε άλλο παρά μόνο λύση δύο κρατών, εμείς γιατί είμαστε τόσο πρόθυμοι να συζητήσουμε για νέα οδοφράγματα; Για να κλείσει μια και καλή επί του εδάφους η συνθήκη των δυο κρατών;
………………………………………………………
Η ΚΛΕΨΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ

Γράφαμε χτες για τις εισφορές Κοινωνικών Ασφαλίσεων για εργαζόμενους από τη Σρι Λάνκα και καταγγέλλαμε ως αδιανόητο το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν επωφελούνται από αυτά τα χρήματα. Δηλαδή, οι εργοδότες κάπου 7.000 Σριλανκέζων, ιδίως οικιακών βοηθών, καταθέτουν χρόνια ολόκληρα εισφορές στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις και αυτά τα χρήματα δεν καταλήγουν στους δικαιούχους, είτε στις συντάξεις τους, είτε σε άλλα ωφελήματα. Πού πάνε αυτά τα χρήματα ουδείς μας λέει. Στον κρατικό κορβανά προφανώς. Αλλά, πρόκειται για κλεψιά. Αν δεν ωφελούνται οι εργαζόμενοι γιατί υποχρεώνονται οι εργοδότες τους να τα καταθέτουν;

Όμως, το πρόβλημα είναι πολύ εκτενέστερο. Ένας φίλος αναγνώστης, μου έγραψε ότι ο ίδιος και η σύζυγος τους εργοδοτούν εδώ και 15 χρόνια μια οικιακή βοηθό από το Βιετνάμ. «Ενώ το κράτος μας εισπράττει κάθε μήνα τις εισφορές τους (για όσους εργάζονται νόμιμα), τα χρήματα αυτά καταλήγουν στην καταβόθρα του δημόσιου κορβανά. Επειδή είμαι συγυρισμένος στις δουλειές μου, φυλάω σε ηλεκτρονική μορφή τις αποδείξεις για τις πληρωμές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Κάθισα, μετά που διάβασα το άρθρο σας σήμερα, και υπολόγισα το σύνολο των εισφορών μας αυτά τα 15 χρόνια: €17.737,16 παρακαλώ».

Μια άλλη αναγνώστρια, μου έγραψε: «Να σας ενημερώσω ότι ούτε με τις Φιλιππίνες υπάρχει διακρατική συμφωνία για το θέμα οπότε η “κλεψιά” ακόμα πιο μεγάλη εκ μέρους του… αλλοπρόσαλλου κράτους μας». Δεν υπάρχουν τέτοιες συμφωνίες και με πολλές άλλες χώρες από τις οποίες φέρνουμε «φτηνό εργατικό προσωπικό». Ούτε με την Ινδία, ούτε με το Νεπάλ. Πόσες δεκάδες χιλιάδες εισφορές ενισχύουν το κρατικό ταμείο με αυτό τον τρόπο;

Στην ιστοσελίδα των Κοινωνικών Ασφαλίσεων βρήκα ότι το 2024 είχαμε 27.531 εργαζόμενους στον τομέα με τίτλο: Δραστηριότητες νοικοκυριών ως εργοδοτών. Δηλαδή, κυρίως οικιακών βοηθών από αυτές τις χώρες. 27.531 φτωχά πλάσματα τα κλέβει το ίδιο το κράτος. Συγχαρητήρια.