Μία προεδρική συνέντευξη λέει πάντοτε πολλά και σίγουρα θα μπορούσε να πει ακόμα περισσότερα. Νομίζω δεν υπάρχει περίπτωση ανά το παγκόσμιο όπου μια συνέντευξη με τον επικεφαλής μιας κυβέρνησης να μην αντιμετωπίζει τα ίδια ζητήματα: να υπάρχουν άλλα τόσα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, άλλα τόσα ζητήματα που δεν έχουν τεθεί και πολλές άλλες ώρες για να αρκέσουν. Θα μπορούσαμε τις προάλλες με τον Χριστοδουλίδη, παλαιότερα με τον Αναστασιάδη, με τον Τάσσο, τον Κληρίδη και να μιλάμε για ώρες, γιατί πάντα μια απάντηση (όταν παρακολουθείς το συνομιλητή σου) φέρνει κι άλλη ερώτηση, και πάει λέγοντας.
Θα σταθώ όμως στην τελευταία μας συνέντευξη, ως επιτελική πολιτική ομάδα του Φιλελεύθερου, με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη τον οποίο συναντήσαμε το πρωινό της Δευτέρας 23 Δεκεμβρίου. Κατ’ αρχάς, πριν πάω στο τι θα κρατούσα προσωπικά απ’ αυτή τη συνέντευξη, θα σημειώσω ότι σε σύγκριση με την περσινή μας συνάντηση για σκοπούς συνέντευξης, φέτος ήταν σαφώς βελτιωμένος ως προς την όλη προσέγγιση των θεμάτων και έδινε απαντήσεις. Το αν είναι ή όχι ικανοποιητικές οι απαντήσεις, εναπόκειται στην κρίση του καθενός να το κρίνει. Ακόμα και ο ίδιος ο ΠτΔ όταν ξαναδιαβάσει τη συνέντευξή του να είστε σίγουροι ότι θα εντοπίσει σημεία τα οποία θα τα έλεγε διαφορετικά και θα πρόσθετε κάμποσα άλλα.
Το πρώτο που σημειώνω είναι η αναφορά για την κυπριακή αμυντική βιομηχανία: Αυτή τη στιγμή έχουμε στη χώρα μας 16 κυπριακές εταιρείες που συμμετέχουν σε 37 προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έφεραν στην Κύπρο 435 εκατομμύρια ευρώ και εργοδοτούν Κύπριους νέους κάτω των 35 ετών.
Το δεύτερο είναι η παραδοχή ότι η εξωτερική πολιτική επηρεάζει και την εσωτερική κατάσταση: Αν έχεις θετικό όνομα στο εξωτερικό, επηρεάζει άμεσα εάν θα έρθουν επενδύσεις στην Κύπρο, επηρεάζει άμεσα την εσωτερική κατάσταση κ.λπ. Είναι μια συνταγή που χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την Ελλάδα. Ανάλογες κινήσεις δηλαδή ξεκινώντας απ’ έξω προς τα μέσα βλέπουμε και στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τρίτο σημείο, η ξεκάθαρη σύμπλευση με τους Αμερικανούς σε όλα τα επίπεδα. Ο ΠτΔ δηλώνει πως δεν υπάρχει πλήρης ταύτιση με τις ΗΠΑ αλλά είναι, την ίδια ώρα, εμφανές ότι από αυτή την πορεία πλεύσης υπάρχουν πρόσθετα οφέλη, όπως για παράδειγμα οι σχέσεις με τη Βρετανία. Από την άλλη η συνεργασία με τις ΗΠΑ φέρνει, χωρίς αντιδράσεις, την προώθηση της αναβάθμισης πρωτίστως στης αεροπορικής βάσης στην Πάφο και παράλληλα την ναυτική βάση στο Μαρί. Η αποστολή ειδικών από τις ΗΠΑ, εντός Ιανουαρίου για να βοηθήσουν στην αναβάθμιση της αεροπορικής βάσης έχει τη δική της σημειολογία. Δεν πάει καιρός που η όποια κίνηση από πλευράς ΚΔ στον τομέα της άμυνας έφερνε αντιδράσεις σε διάφορα επίπεδα, με τους Αμερικανούς πρώτους και καλύτερους στις διαμαρτυρίες.
Τέταρτο σημείο, το Κυπριακό και οι επερχόμενες εξελίξεις. Τον Γενάρη θα έρθει η βοηθός Γενικής Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών και τον Μάρτη αναμένεται η σύγκληση μιας άτυπης πενταμερούς. Όσον αφορά το ρόλο της ΕΕ σημειώνεται το ότι το Κυπριακό μπήκε κάτω από την ομπρέλα της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Εξέλιξη θετική εάν λάβει κανείς υπόψη την καλή σχέση που έχουν οι δύο. Απ’ εκεί και πέρα το ποιο ρόλο θα παίξει στο εγγύς μέλλον είναι κάτι που θα πρέπει να αναμένουμε να επιβεβαιωθεί.
Τέλος, ήταν αρκούντως ξεκάθαρος στο θέμα του ανασχηματισμού και δήλωσε ικανοποιημένος με τη δουλειά που κάνουν οι υπουργοί του. Γίνονται ανακεφαλαιώσεις πεπραγμένων για το 2024 και θα ζητήσει στόχους για το 2025 κατά συγκεκριμένο τρόπο. Σίγουρα μετά το περσινό στραπάτσο με τον ανασχηματισμό ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης είναι προσεκτικός στο συγκεκριμένο κεφάλαιο και δείχνει να μην θέλει να ανοίξει αυτό το θέμα. Αλλά σε κάθε περίπτωση το κυβερνητικό σχήμα λειτουργεί λίγο ή πολύ όπως και τα πράγματα – ανεξαρτήτως του τι λέγεται την ώρα που πέφτουν οι υπογραφές – στην πορεία αμφότερες οι πλευρές καταλήγουν σε λύση της συνεργασίας τους. Έτσι και στην κυβέρνηση, ποτέ δεν μπορεί να θεωρεί κάποιος ότι είναι δεμένος πάνω σε υπουργική καρέκλα.
