Κοιτάζοντας πίσω από τη μουρμούρα και την 24/7 μεμψιμοιρία που θέλει να κατοικούμε στον πλέον δυστυχισμένο τόπο και τη χειρότερη χώρα της υφηλίου με τους χειρότερους πολιτικούς που γέννησε η πλάση, μπορούμε να δούμε μια άλλη καλύτερη και ίσως πιο πραγματική εικόνα. Γιατί είναι καλό μέσα-μέσα να κοιτάζουμε και λίγο έξω από το παράθυρο και όχι μόνο τους τέσσερις τοίχους. Γιατί είναι σημαντικό να ξέρουμε πως μια χώρα έχει τόση σημασία όση είναι και η εμπιστοσύνη των πολιτών της.
Αν εμείς οι ίδιοι δεν πιστεύουμε στη χώρα και στον τόπο μας, γιατί να πιστέψει ο οποιοσδήποτε άλλος; Όταν ο Κύπριος από μόνος του θεωρεί πως εδώ και δεκαετίες αυτοί του τον κυβερνούν (είτε ως κυβέρνηση είτε ως νομοθέτες στη βουλή) δεν είναι παρά ένα μάτσο διεφθαρμένοι, γιατί ο όποιος γραφειοκράτης στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στην Ουάσιγκτον ή οπουδήποτε αλλού να μην υιοθετήσει αυτές τις απόψεις;
Η μεμψιμοιρία και η μουρμούρα δεν λύνει προβλήματα. Αντίθετα τα διαιωνίζει και προσφέρει άλλοθι. Βοηθά εκείνους που χρησιμοποιούν το παραπέτασμα που δημιουργείται μέσα από το συνεχές μουρμουρητό και την παραπονολογία για να προωθήσουν τα δικά τους σχέδια και να αποκομίσουν μεγαλύτερο προσωπικό όφελος σε βάρος του συνόλου. Βοηθά κάποιους να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες και να υποκινήσουν περισσότερη παραπονολογία.
Πέραν όμως από την μαυρογέρημη Κύπρο, όπως την περιγράφουν πολλοί και σημαντικοί πολιτικοί και κειμενογράφοι, υπάρχει και η άλλη η Κύπρος η οποία στη διάρκεια του 2024 τόλμησε να κοιτάξει έξω από το κουτί. Που τόλμησε να μην αποτελεί απλώς ένα χωράφι όπου ο καθένας το εκμεταλλεύεται, βάζοντας στο τραπέζι και τα δικά της συμφέροντα, κοιτάζοντας και το δικό της όφελος.
Κοιτάζοντας ξανά τις σημειώσεις μου του 2024 εκείνο που κρατώ προσωπικά, και πιστεύω και οι πλείστοι όταν με νηφαλιότητα δουν πέραν από τους τέσσερις τοίχους, είναι πως η χρονιά που φεύγει αύριο ήταν ιδιαίτερα σημαντική στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Ήταν μια χρονιά κατά την οποία κοιτάζοντας έξω από κουτί πέτυχε σημαντικές συναντήσεις και συμφωνίες οι οποίες, στη συνέχεια, θα διαφανεί πόσο χρήσιμες είναι.
Κατανοώ την κακεντρέχεια ορισμένων, αλλά μια επίσκεψη Κύπριου Προέδρου στον Λευκό Οίκο δεν είναι κάτι που πρέπει να προσπερνιέται με ελαφρότητα. Ήταν από τις σημαντικότερες εξελίξεις στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Όπως εξίσου σημαντικός και ο Στρατηγικός Διάλογος ανάμεσα στις κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Όσοι θεωρούν πως δεν ήταν και κάτι «γουάο» ο Στρατηγικός Διάλογος με τις ΗΠΑ, οι συμφωνίες σε διμερές επίπεδο και οι επισκέψεις Νίκου Χριστοδουλίδη και Κωνσταντίνου Κόμπου στην Ουάσιγκτον, είναι «πίνατς» ή μη άξιο λόγου, θα ήταν καλό, ανατρέχοντας στα γεγονότα του 2024 να κοιτάξουν με λίγη περισσότερη προσοχή την επίσκεψη του Βρετανού πρωθυπουργού στο νησί. Από που ήρθε και ποιους είδε στο νησί.
Να πάμε και λίγο σε ευρύτερα ζητήματα, να πούμε για την εκλογή στην επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών; Διεκδικώντας θέση μέσω της περιφέρειας της Ασίας (γιατί ως γνωστό η Κύπρος ανήκει όχι στην ομάδα της Ευρώπης όπου ανήκει γεωγραφικά και πολιτικά, αλλά στην Ασία όπου την ενέταξε ο πρώτος της πρόεδρος).
Κοιτάζοντας έξω από το κουτί ορθώς ενεργώντας η Λευκωσία κοιτάζει το δικό της συμφέρον μέσα από τις εξελίξεις στην περιοχή και όχι το τι μπορεί ο ένας ή άλλος να πιστεύει και να θεωρεί ως ορθό μέσα από προσεγγίσεις άλλων εποχών. Στέκεται στα δικά της πόδια όσον αφορά συμμάχους και εταίρους στην περιοχή και δεν ακολουθεί αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος που κάθε άλλο παρά ωφέλιμες ήταν.
Ενώ από τη μια δεν κάνει βήμα πίσω στις σχέσεις της με το Ισραήλ, την ίδια ώρα η Λευκωσία μπορεί να κοιτάζει στα μάτια τους Παλαιστίνιους στη Ραμάλα προσφέροντας τους εμπράκτως οικονομική στήριξη και βοήθεια. Ενώ για τους Παλαιστίνιους της Γάζας έψαχνε και ψάχνει τρόπους να μπορεί να στέλνει συνεχώς ανθρωπιστική βοήθεια. Αλήθεια πόσες χώρες της ΕΕ έκαναν έστω και μια κίνηση για βοηθήσουν;
Κοιτάζοντας έξω από το κουτί, στην εξωτερική πολιτική η Κυπριακή Δημοκρατία έκανε βήματα σημαντικά στη διάρκεια της χρονιάς που φεύγει. Και απ’ ότι δείχνουν οι σημειώσεις μου, έπεται και συνέχεια…
