Φτάσαμε, κακήν κακώς, στο τέλος του 2024. Και είναι ίσως καιρός να βάλουμε κάτω τα πραγματικά γεγονότα και πλέον να μιλάμε στη βάση αυτών των πραγματικοτήτων, μέσα στις οποίες ζούμε και από τις οποίες, οι πλείστοι εξ ημών, άλλοι σε μεγάλο βαθμό κι άλλοι σε μικρότερο, υποφέρουμε.
Όλες οι ευχές που ακούμε περί ειρήνης και ευτυχίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτά που μάθαμε να αναμασούμε σε μια κοινωνία που ακόμα και η παιδεία έχει να κάμει, κατά το ήμισυ τουλάχιστον, με ιδεοληψίες. «Θρησκευτικές» κυρίως και «εθνικές» που δημιουργούν στα παιδιά μας μια μη αληθινή εικόνα της πραγματικότητας. Πως θα πρέπει να θρησκεύονται, να εξομολογούνται, να νηστεύουν και να κοινωνούν ώστε να είναι… «καθαρά» τα Χριστούγεννα που γεννιέται ο θεάνθρωπος, στο πλαίσιο ενός παραμυθιού που δεν εξακριβώνεται και που γύρω από το οποίο έχει στηθεί μια απροσμέτρητη σε μέγεθος επιχείρηση. Μια επιχείρηση στην οποία εμπλέκονται σχεδόν όλες οι θρησκείες, όπου για χάρη της «αιώνιας ζωής» που είναι το ζητούμενο, γίνονται τεράστιες μπίζνες και πόλεμοι που εξολοθρεύουν δεκάδες χιλιάδες ζωές. Μόνο κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα στην Παλαιστίνη, τα στοιχεία του ΟΗΕ μέχρι και την 10η Δεκεμβρίου, καταγράφουν τον θάνατο 44.786 Παλαιστίνιωνκαι 1706 Ισραηλινών! Το διανοείστε; Το δε 70% των νεκρών Παλαιστινίων, αφορά σε γυναίκες και παιδιά, ενώ το αιματοκύλισμα δεν έχει τέλος. Μάλιστα, πίσω από την τραγικότητα τα ν στοιχείων αυτών, έρπει μία συγκλονιστικότερη πραγματικότητα που δε έχει ακόμα επιμετρηθεί. Ποια; Μα οι νεκροί του Λιβάνου, οι νεκροί της της Συρίας, όπως και οι νεκροί που θα προκύψουν από την Υεμένη και το Ιράν. Και αυτό το λέμε με πάσα βεβαιότητα διότι, όχι μόνο δεν αποκρύβεται αλλά διακηρύττεται από τους αυτουργούς.
Σημειώνω ότι στις 14 Αυγούστου 2024, με τίτλο «Αλλάζουν τα σύνορα της περιοχής μας», μεταξύ άλλων έγραφα ότι την ώρα που χώρες του Δυτικού Συνασπισμού επιχειρούν να πείσουν το Ιράν σε αυτοσυγκράτηση, μετά τη δολοφονία του Χανίγια στην Τεχεράνη, ο ισραηλινός στρατός συνέχιζε να χτυπά αμάχους στη ρημαγμένη Γάζα, ως εάν να μην λάμβανε υπόψη κανένα, «διότι ο στόχος του είναι, όπως προκύπτει μέρα με τη μέρα ένας και μοναδικός. Να εξαλειφθούν οι Παλαιστίνιοι από τόσο από τη Γάζα όσο και από τη Δυτική Όχθη και στον 21ο αιώνα να διαμορφώσει τα σύνορα ενός αμιγώς εβραϊκού κράτους με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ και χωρίς δικαιώματα για τους Άραβες αυτόχθονες».
Μετά από 13 μέρες, δηλαδή στις 27 Αυγούστου, ο Iσραηλινός υπουργός Άμυνας Γιοάβ Γκάλαντ δήλωσε ότι, πρέπει να διευρυνθούν οι στόχοι του πολέμου στη Γάζα και να συμπεριληφθεί μεταξύ αυτών η ασφαλής επιστροφή των κατοίκων που υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους στο βόρειο Ισραήλ εξαιτίας των επιθέσεων της φιλοϊρανικής Χεζμπολάχ του Λιβάνου! Τουτέστιν αφού η Γάζα κατέστη ακατοίκητη το Ισραήλ θα προχωρήσει «σπρώχνοντας» του Παλαιστινίους πρόσφυγες στη Δυτική Όχθη και πολύ πέραν αυτής…
Η κατάσταση στην Μέση Ανατολή είχε μπει πια σε νέο κύκλο βίας καθώς ο Λίβανος θα δεχόταν καταιγιστικές επιθέσεις από τους Ισραηλινούς ενώ πλην των δύο και πλέον εκατομμυρίων Παλαιστινίων προσφύγων εκατοντάδες χιλιάδες Λιβάνιοι ήταν αναγκασμένοι να ξυπνούν κάθε πρωί αλλού. Την ίδια ώρα οι Δυτικές Δυνάμεις περιορίζονται σε ένα παίγνιο «ειρηνευτικών συνομιλιών» με το Ισραήλ, χωρίς καν να νοιάζονται που η ανθρωπιστική τους βοήθεια δεν φτάνει ποτέ στα εκατομμύρια λιμοκτονούντων πλασμάτων του πολέμου.
Η ΕΕ που θυμίζει πια μια ξεπεσμένη τροτέζα, έχει απωλέσει την αξιοπιστία που όλος ο πλανήτης πίστευε ότι θα αποκτούσε ως Γηραιά Ήπειρος -πολυτραυματίας των δύο παγκόσμιων πολέμων του 20ου αιώνα- αφού δυστυχώς όσο πάει παίζει ρόλο κομπάρσου. Δεν μας είπε τι αποφάσισε για την κρίση στην Παλαιστίνη. Ούτε και μπορεί. Τι μπορεί να αποφασίσει; Εδώ οι ΗΠΑ και δεν μπορούν. Τρεις βδομάδες μετά την πτώση του Μπασάρ αλ-Άσαντ και τη φυγή του από τη Συρία η χώρα βιώνει μια ιστορική καμπή καθώς τελείωσε η πενηνταετής δικτατορία της οικογένειας Ασσαντ. Με τρόπο μάλιστα που φέρεται να υπήρξε και μια παρασκηνιακή συμφωνία μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας για αντιπαροχή στην Ουκρανία, χωρίς να έχει ληφθεί υπόψιν ο συριακός εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε το 2011 και άφησε πίσω του πάνω από 500.000 νεκρούς ενώ ανάγκασε και το 50% του πληθυσμού να εγκαταλείψει τις εστίες του. Αυτό την ώρα του λογαριασμού είναι ψιλά γράμματα. Τώρα θα αρχίσει το μέγα deal της ανοικοδόμησης για το οποίο ερίζει μετά μανίας η Άγκυρα αλλά και οι ΗΠΑ από τη στιγμή που κατόρθωσαν να εξοβελίσουν τη Ρωσία από τη χώρα χωρίς μεγάλο τίμημα. Εξάλλου η Ουκρανία δεν αποτελεί τίμημα για τον Ντόναλντ Τραμπ ενώ η Συρία βρίσκεται αντικειμενικά σε κατάσταση κατακερματισμού και περιορισμένης κυριαρχίας.
Από την πλευρά του ΟΗΕ, ο Γ.Γ., Αντόνιο Γκουτέρες απηύθυνε έκκληση για τερματισμό των ισραηλινών επιχειρήσεων στη συριακή επικράτεια και για σεβασμό της ζώνης ανακωχής στα Υψώματα του Γκολάν, προκειμένου να δοθεί μία ευκαιρία στην “αχτίδα ελπίδας” που προέκυψε, όπως εκτιμά, για τον συριακό λαό, παρά το γεγονός ότι κανείς των μεγάλων παικτών δεν ακούει των ΟΗΕ. Το ενδιαφέρον έχει κατεξοχήν μετατοπισθεί τα τελευταία 24ωρα στην τύχη της αυτονομημένης κουρδικής περιοχής στα βορειοανατολικά της Συρίας. Η Άγκυρα διακηρύττει ότι ενισχύεται στρατιωτικά μέχρι να καταθέσει τα όπλα η κουρδική πολιτοφυλακή στη Συρία, την οποία χαρακτηρίζει τρομοκρατική οργάνωση, και μέχρι να εγκαταλείψουν τα μέλη του ΡΚΚ το συριακό έδαφος σε μια διακηρυκτική πολιτική τύπου, «τα θέλω όλα».
Οι Κούρδοι πάντως εμφανίζονται αποφασισμένοι να διεκδικήσουν αυτό που εδώ και χρόνια στοχεύουν, ένα κράτος δικό τους στην περιοχή. Ενδεικτική ήταν η διαδήλωση της Πέμπτης στην πόλη Καμισλί της βορειοανατολικής Συρίας, όπου χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους, για να εκφράσουν τη στήριξή τους στις κουρδικές δυνάμεις, ενώ ταυτοχρόνως κρατούσαν τη σημαία της συριακής ανεξαρτησίας με τα τρία αστέρια, σύμβολο της εξέγερσης του 2011, το οποίο υιοθέτησαν οι νέες αρχές της Δαμασκού. Πολύ σημαντική θεωρείται η δήλωση στο πρακτορείο Reuters του Μαζλούμ Άμπντι, ηγέτη των υπό κουρδική ηγεσία Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF), ότι Κούρδοι μαχητές που έχουν έρθει στη Συρία από όλη τη Μέση Ανατολή θα εγκαταλείψουν τη χώρα, όπως απαιτεί η Άγκυρα, αν επιτευχθεί συμφωνία εκεχειρίας. Είναι η πρώτη φορά που ο Άμπντι επιβεβαιώνει ότι μη Σύροι Κούρδοι μαχητές, συμπεριλαμβανομένων μελών του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), πήγαν στη Συρία για να στηρίξουν τις δυνάμεις των εκεί ομοεθνών τους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο ίδιος υποστήριξε πάντως ότι ενώ μαχητές του PKK είναι παρόντες στη Συρία, οι SDF δεν έχουν οργανωτικούς δεσμούς μαζί τους. Την Τρίτη, ο Αμπντί είχε προτείνει τη δημιουργία “αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης” στο Κομπάνι, την εμβληματική πόλη στην οποία η κουρδική αντίσταση ανέκοψε την προέλαση του Ισλαμικού Κράτους το 2014, και τώρα απειλείται με τουρκική επέμβαση. Από πλευράς των νέων κυρίαρχων της Δαμασκού ο στρατιωτικός διοικητής της οργάνωσης HTS, Μουρχάφ Αμπού Κάσρα, δήλωσε ότι οι Κούρδοι είναι “συστατικά του συριακού λαού” και δεν θα επιτραπούν “ομοσπονδιακές οντότητες” εντός της Συρίας. Έτσι η Τουρκία βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης τόσο με τις ΗΠΑ, οι οποίες στηρίζουν στρατιωτικά την κουρδοκρατούμενη περιοχή της Συρίας, όσο και κυρίως με το Ισραήλ. Δύο Αμερικανοί γερουσιαστές, οι Κρις Βαν Χόλεν και Λίντσεϊ Γκράχαμ δήλωσαν ότι προτίθενται να καταθέσουν νομοσχέδιο που θα προβλέπει κυρώσεις εάν η Τουρκία δεν αποδεχτεί τους όρους για μια διαρκή κατάπαυση του πυρός και τη δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης.
Η Συρία δεν είναι το τελευταίο προπύργιο που καταλαμβάνεται από τη Δυτική Συμμαχία. Έπονται ακόμα δύο. Η ισχνή Υεμένη και το Ιράν. Πληροφορίες από τη Βαγδάτη, θέλουν ήδη τον κόσμο στη χώρα, να αναμένει από στιγμή σε στιγμή την επίθεση του Ισραήλ και την κατακρήμνιση του καθεστώτος των Αγιατολλάδων ακόμα και πριν το τέλος του προσεχούς Ιανουαρίου
Η Λευκωσία καλό θα είναι να εστιαστεί στην επίλυση του Κυπριακού, στο πλαίσιο που ήδη έχει τεθεί από τον Στρατηγικό Διάλογο και να αναμένει τις οριστικές ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς γεωπολιτικές φανφέρες και μικρομεγαλισμούς.
