Πού θα καταλήξει αυτή η ιστορία με το άνοιγμα νέων οδοφραγμάτων είναι ένα σκοτεινό μυστήριο. Το μόνο ευδιάκριτο αυτή τη στιγμή είναι ότι παίζουμε μπάλα στην έδρα του αλλοπρόσαλλου Τατάρ. Για μια ακόμα φορά. Που θέλει να ριζώσει τη θέση ότι δυο γειτονικά κράτη αναζητούν τρόπους για να κτίσουν σχέσεις και διαύλους επικοινωνίας.

Όπως τη «θετική ατζέντα» Γεραπετρίτη – Φιντάν. Εδώ η «θετική ατζέντα» είναι τα οδοφράγματα. Τίποτε άλλο.

Δεχθήκαμε να ανοίξει η συζήτηση, που από χρόνια απαιτούσε η τουρκική πλευρά, για άνοιγμα στον δρόμο προς τη Μια Μηλιά ώστε να δουλέψει και εκεί η αγορά των κατεχομένων. Βάλαμε έναν όρο: Ότι ταυτόχρονα να ανοίξει και η διέλευση είτε στα Κόκκινα, είτε στο Πυρόι. Που είναι αιτήματα από Ελληνοκύπριους, όχι για να κάνουν μπίζνες αλλά για να διευκολυνθεί η ζωή τους.

Πού καταλήξαμε τώρα; Όχι μόνο απορρίπτεται από τον Τατάρ -από τον στρατό κατοχής εννοείται- αυτή η πρόταση, αλλά τίθεται πλέον κι άλλο ζήτημα: Να ανοίξει η Μια Μηλιά, αλλά να τελειώσει και ο δρόμος Άρσους – Πύλας, που παράνομα ξεκίνησαν και συγκρούστηκαν με τους Κυανόκρανους. Ο Τατάρ το έθεσε και στον Κόλιν Στιούαρτ, την περασμένη Τρίτη.

Όπως δήλωνε ο κ. Στιούαρτ μετά τη συνάντησή τους, ο κ. Τατάρ του έθεσε το ζήτημα. «Μου επανέλαβε πως για αυτούς είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπιστεί η κατάσταση με τον δρόμο στην Πύλα. Του είπα ότι αυτό είναι σημαντικό και για εμένα», είπε ο αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών. Είναι σημαντικό και για τον ίδιο να συνεχιστεί ο δρόμος όπως επιθυμούν οι Τούρκοι ή είναι σημαντικό «να αντιμετωπιστεί η κατάσταση» γενικά; Δεν έχουμε διευκρίνηση. Η ουσία, όμως, είναι ότι εκεί που γινόταν συζήτηση για άνοιγμα Μιας Μηλιάς και Κοκκίνων ή Πυροϊου (Αθηένου), ξαφνικά αυτά αποκλείονται και τίθεται στο τραπέζι η Μια Μηλιά και η Πύλα. Από πού προέκυψε αυτό; Μα, από το θράσος με το οποίο τρέφουμε την τουρκική βουλιμία. Και την τουρκοκυπριακή, ασφαλώς, μην κρυβόμαστε.

Το έλεγε από μέρες ο Τατάρ. Η τ/κ πλευρά θέλει μια «συνοριακή πύλη» στη Μια Μηλιά, έλεγε, ενώ η ε/κ πλευρά θέλει διέλευση μέσω των στρατιωτικών περιοχών στην περιοχή της Αθηένου και στα Κόκκινα, και αυτό είναι απαράδεκτο. Ωστόσο, και με όλες αυτές τις θέσεις να επαναλαμβάνονται σχεδόν καθημερινά, ο Πρόεδρος και οι εκπρόσωποι του εκφράζουν την ετοιμότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη να συναντηθεί με τον Ερσίν Τατάρ «με αποκλειστικό θέμα τη διάνοιξη νέων σημείων διέλευσης» (Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, 17/12/24).

Ιδού, λοιπόν, το αποτέλεσμα: Είναι και ο Τατάρ έτοιμος να συνομιλήσει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Χριστοδουλίδη, το είπε και στον Στιούαρτ, αλλά «αν οι συνθήκες είναι εντάξει» και «αν υπάρξει κάτι συγκεκριμένο». Θα περιμένουν, λέει, μια νέα πρόταση (αναμένουν να την δουν με τον νέο χρόνο, είπε) διότι η πρόταση για Κόκκινα και Αθηένου είναι απαράδεκτη και απορρίπτεται ασυζητητί. Προς συζήτηση είναι η Μια Μηλιά και ο δρόμος Άρσους – Πύλας. Αν θέλουν και οι Ελληνοκύπριοι να βάλουν στο τραπέζι κάποια άλλη πρόταση, που να μην είναι απαράδεκτη, είναι έτοιμος να τη συζητήσει ο άνθρωπος!

Όμως, ας ανοίξει η Μια Μηλιά, που όπως λέει ο Τατάρ, «είναι καλό για το εμπόριο και τη βελτίωσή του» και «θα καταστήσει τις διελεύσεις στο οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου πιο εύκολες» και μετά βλέπουμε.

Αυτός λέει ό,τι κόψει ο νους του φυσικά, αλλά οι δικοί μας γιατί είναι πανέτοιμοι να συζητήσουν; Τι να συζητήσουν υπό αυτές τις συνθήκες; Έχουν καμιά καούρα να ανοίξουν κι άλλα οδοφράγματα; Αυτός που θέλει να ανοίξει η Μια Μηλιά (διότι το υποσχέθηκε στους καταστηματάρχες), είναι ο Τατάρ. Κι εμείς δεν του λέμε ότι είναι απαράδεκτο να επιμένει για τη Μια Μηλιά, να μας βλέπει και ο Τάσος Μάρκου να μας φτύνει.

Όπως γίνεται συνήθως θα έρθει η ώρα που θα βρεθούν οι φωστήρες μας παγιδευμένοι και δεν θα μπορούν παρά να συμφωνήσουν. Διότι, αφού είναι τόσο πρόθυμοι να ανταποκριθούν στο αίτημα του εγκάθετου και να συζητήσουν ακόμα κι όταν επίσημα απορρίπτει προκλητικά τις δικές τους προτάσεις, γιατί να δυναμιτίζουν το κλίμα και τον διάλογο και να επιμένουν να ανοίξουν δίοδοι σε στρατιωτικές περιοχές;

Υ.Γ. Η κατοχή; Ποια κατοχή; Τα σημεία διέλευσης είναι το μόνο μας πρόβλημα.