Οι πιο παράδοξες ομιλίες – κριτικής προς την κυβέρνηση αυτές τις μέρες ακούστηκαν από τους βουλευτές του ΔΗΣΥ. Οι οποίοι από τη μια, προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι είναι μια ισχυρή αντιπολίτευση και από την άλλη, αδυνατούσαν να κρύψουν ότι οι κριτικές τους θα μπορούσαν να γίνουν και πριν δυο χρόνια και να απευθύνονται στη δική τους κυβέρνηση.
Όταν ακούς, για παράδειγμα, την πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αννίτα Δημητρίου, να επικρίνει την κυβέρνηση για «τις καθυστερήσεις και ακυρώσεις σε κρίσιμα έργα υποδομής όπως είναι το Λιμάνι και η Μαρίνα της Λάρνακας, ο δρόμος Πάφου – Πόλης Χρυσοχούς», διερωτάσαι αν ήρθες από το διάστημα και δεν γνωρίζεις ότι αυτές και πολλές άλλες «καθυστερήσεις και ακυρώσεις» τις διαχειρίστηκε η παρούσα κυβέρνηση αλλά τις έστησε η προηγούμενη.
Οι καθυστερήσεις και οι ακυρώσεις των έργων υποδομής είναι γνωστό ότι οφείλονται στις διαδικασίες, τις προσφορές, τις αβαρίες της δικής τους κυβέρνησης. Όταν, για παράδειγμα, η Ελεγκτική Υπηρεσία υποστήριζε ότι ήταν προβληματική η ανάθεση ενός έργου και οι προσφορές και τους καλούσε να μην προχωρήσουν, είναι η κυβέρνηση Αναστασιάδη που έπαιρνε την απόφαση να προχωρήσουν. Για πολιτικούς λόγους, έλεγαν. Αποκαλύφθηκαν πρόσφατα και με στοιχεία όλα αυτά, δεν λέω κάτι καινούργιο. Τελικά το αποτέλεσμα έπεσε στα χέρια της παρούσας κυβέρνησης, για να εμφανίζονται οι Συναγερμικοί βουλευτές και η πρόεδρός τους να παριστάνουν τις αθώες περιστερές. Λες και κυβερνά ο Χριστοδουλίδης δώδεκα χρόνια και όχι δύο.
Όπως έλεγε και η αντιπρόεδρός τους, Σάββια Ορφανίδου, στη δική της ομιλία, «είναι τα έργα της προηγούμενης κυβέρνησης που είτε εξαγγέλλονται εκ νέου, είτε υλοποιούνται, ολοκληρώνονται και εγκαινιάζονται από την παρούσα κυβέρνηση». Ακριβώς. Αλλά παρέλειψε να πει ότι είναι τα έργα της προηγούμενης κυβέρνησης που παρουσιάζουν εγκληματικές καθυστερήσεις και τελικά ακυρώνονται. Διότι, η δική τους κυβέρνηση έπρεπε να τα ακυρώσει πολύ νωρίτερα, αλλά δεν τόλμησε.
Τουλάχιστον για τα δικά τους προβληματικά έργα ας μην μιλούσαν. Αλλά, αποφάσισαν να κάνουν «σκληρή αντιπολίτευση». Γίνεται, όμως, να κάνεις αντιπολίτευση λέγοντας ότι «οι πολιτικές (της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη) που φέρνουν αποτέλεσμα είναι δανεικές από την παράταξή μας», όπως έλεγε η πρόεδρος Αννίτα; Δηλαδή, η κυβέρνηση εφαρμόζει πολιτικές του ΔΗΣΥ, οι πολιτικές του ΔΗΣΥ πάνε καλά και η κυβέρνηση δεν πάει καλά.
Ή, όπως έλεγε η αντιπρόεδρος Σάββια, για τον Προϋπολογισμό: «αυτές είναι οι μακροοικονομικές παράμετροι που η δική μας κυβέρνηση χάραξε και μας ικανοποιούν». Τους ικανοποιούν οι προϋπολογισμοί και οι μακροοικονομικές παράμετροι της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη, αλλά δεν τους ικανοποιεί η κυβέρνηση. Εντάξει, γίνεται κι αυτό. Είναι θέμα προσώπων μάλλον και όχι πολιτικών.
Το ενδιαφέρον είναι ότι περιέγραφαν όλοι και όλες ότι αυτά τα τελευταία χρόνια είναι «εποχή, σημαντικών πολιτικών, γεωπολιτικών και οικονομικών μεταβολών. Σε ένα ρευστό, ασταθές και επικίνδυνο περιβάλλον» (Αννίτα). Και «τα τελευταία 2-3 έτη, υπάρχει ένας πρωτόγνωρος συνδυασμός προκλήσεων που δεν υπήρχε στο παρελθόν και που δημιούργησε αβεβαιότητες, ανασφάλειες και σοβαρά προβλήματα» (Σάββια). Άλλωστε, η Αννίτα ξεκίνησε την ομιλία της κάνοντας την φοβερή και τρομερή διαπίστωση: «Στην εποχή που ζούμε η μόνη βεβαιότητα είναι η αβεβαιότητα».
Αλλά, στο τέλος εξήγησε ότι κρίνοντας το αποτέλεσμα των δύο χρόνων της κυβέρνησης «αντί να πάμε μπροστά, μένουμε στάσιμοι», «αντί η Κύπρος να τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις, σέρνεται πολλές φορές πίσω από αυτές», «γίνονται λίγα και πολύ αργά», «μια εσωτερική διακυβέρνηση άτολμη και αναποφάσιστη», «χωρίς όραμα, χωρίς στίγμα και κατεύθυνση. Μικροδιαχείριση του χτες στα μεγάλα προβλήματα του αύριο. Που απογοητεύει και αγχώνει τους πολίτες. Που κάνει ένα βήμα μπροστά, φοβάται τη σκιά της και πάει δυο βήματα πίσω».
Ωραίες ατάκες, δεν λέω, αλλά το λογικό συμπέρασμα είναι καθαρό: Αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει τα έργα της προηγούμενης, ακυρώνει τα προβληματικά έργα της προηγούμενης, εφαρμόζει πολιτικές της προηγούμενης, καταρτίζει προϋπολογισμούς που ικανοποιούν και μακροοικονομικές παραμέτρους που η δική τους κυβέρνηση χάραξε, και πολιτεύεται μέσα σε ένα ρευστό, ασταθές και επικίνδυνο περιβάλλον γεωπολιτικών και οικονομικών μεταβολών.
Όπως μας τα λένε, δηλαδή, θα έπρεπε να είμαστε και ευχαριστημένοι που επιβιώνουμε ακόμα. Κατά τα άλλα, όπως κατέληξε η πρόεδρος Αννίτα, «απευθυνόμαστε στον προβληματισμένο αλλά υπεύθυνο και νούσιμο πολίτη». Σίουρα πράματα!
